Γνωρίζουμε στην ζωή μας πολλούς ανθρώπους καθημερινά...
άλλοι μπαίνουν στην καθημερινότητά μας σαν συνεργάτες, σαν εργοδότες σαν συνταξιδιώτες ακόμα και σαν φίλοι και άλλοι μπαίνουν στην καρδιά και στην ψυχή μας σαν Φίλοι, εραστές, σύντροφοι συνοδοιπόροι...Άνθρωποι πού ανάλογα με την σχέση μας κάνουν τούς παλμούς της καρδιάς μας νά χτυπάει διαφορετικά, άνθρωποι καρδιάς είναι για μένα!
Αυτοί πού όπως ωριμάζει ένα καλό κρασί ή ένα ουίσκι στα ξύλινα βαρέλια του, έτσι κάθε μέρα γίνονται πιο καλοί, πιο σημαντικοί στην ζωή μας και, κοίτα να δεις, κάνουν και εμάς καλύτερους.
Ένας τέτοιος ωραίος ως Έλλην, είναι και ο κύριος Δημήτρης, άνθρωπος σοφός, καλός, ευγενικός, τρυφερός, μετρημένος και με απίστευτο χιούμορ, ααα και μεγάλος... πολύ μεγάλος... 49 ετών και με ένα μεγάλο ελάττωμα!
Όλοι έχουμε τελικά, τού... αρέσω πολύ!
Ε, μην γελάτε, μιλάω σοβαρά. Αυτός ο υπέροχος άνθρωπος έχει αδυναμία σε μένα.
-Τί έχεις κορίτσι μου και είσαι μελαγχολική αυτές τις μέρες?
-Τίποτα Δημήτρη μου απλά στεναχωρήθηκα με κάτι...
-Τί έγινε, ποιός σε πείραξε?
-Κανείς, εγώ φταίω όπως πάντα, επενδύω σε, δεν θα πω λάθος ανθρώπους, απλά δεν βλέπω τα σημάδια να μην δεθώ τόσο πολύ... οι άλλοι είναι αυτοί πού είναι και δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, κατά την γνώμη τους, εγώ αφήνομαι πολύ και δεν βλέπω τα κατά πού με ενοχλούν και αφήνω περισσότερο από όσο πρέπει να με κάνουν ότι θέλουν, γιατί ξέρεις πόσο μπορώ ν’ αγαπήσω τούς ανθρώπους πού μού δίνουν αγάπη...
Τέλος πάντων θα σκέφτομαι πάντα όλους αυτούς σαν ένα παλιό καλό κρασί πού θα το κρατήσω στην κάβα της καρδιάς μου... και εσύ είσαι ένα πολύτιμο ακριβό κρασί πού θα’ λεγα να πάμε κάπου οι δυό μας να σε δοκιμάσω...
-Τόση ώρα περιμένω να τρυγήσω τα χείλη σου, α, και μην στεναχωριέσαι οι σχέσεις όλες κάνουν τον κύκλο τους και κλείνουν
-Ναι, απλά ήλπιζα να’ ταν σαν τω παλιό καλό κρασί...δυνατή!
-Φίλησε με...
