Είπαμε να πάμε για ένα ποτό…
Ντυθήκαμε, στολιστήκαμε γίναμε θεές και να’ μαστε 11.30μμ τέσσερεις φίλες, κάτι σαν το sex and the city, πού λένε, κάπου στον Κεραμικό.
Ωραίο μαγαζί, μοδάτο κατά τα νέα δεδομένα της ελληνικής γλώσσας, ήδη με αρκετό κόσμο μέσα ευτυχώς, λόγω τού ότι είχε λάιβ μουσική.
Είχαμε κλείσει τραπέζι και έτσι με το πού μπήκαμε μας ταχτοποίησαν αμέσως… Φθάνει η πρώτη γύρα ποτών και αρχίζουμε το κουβεντολόι και την κριτική μμμμ, «Καλός αυτός, ναι αλλά κοίτα φοράει βέρα», λέει γελώντας η Χριστίνα, «α, καλά τον σβήνουμε».
«Εκείνος στο πλάι της μπάρας? Ο ξανθός?»
«Καλέ είσαι καλά αυτός είναι χάλια και χαχαχα…», ξελιγωνόμαστε καθώς θυμόμαστε παρόμοιες εξόδους όταν ακόμη υπήρχε χιλιάρικο χαχαχα
Ε, όχι δεν είμαστε αρχαίες, απλά ζήσαμε το χιλιάρικο, το πεντακοσάρικο και τα άλλα παιδιά
12 περασμένες και ανεβαίνει στην σκηνή το γκρουπ…
Μοντέρνοι, με ωραία μουσική πού ξεσηκώνει όλο το μπαρ, όσο για τον τραγουδιστή τους, κόλαση κορίτσια!!!
Ξάφνου νοιώθω το βλέμμα του πάνω μου, κοιτάω δεξιά, κοιτάω αριστερά όχι, όχι…. ΕΜΕΝΑ κοιτάει…
Να τα χαμόγελα, να τα βλέμματα και αφού πια βρισκόμαστε στην τρίτη γύρα έρχονται κερασμένα και τα τέταρτα.
Καζούρα τα κορίτσια, τουλάχιστον βασίλισσα του Σαβά εγώ
Και φθάνει το διάλειμμα και κατεβαίνει ο κούκλος με τη μπάσα υπέροχη φωνή, χαμογελάει θανατηφόρα και κουνώντας το κεφάλι στις άλλες, μου λέει….
«Τι φανταστικά μωβ μαλλιά και τί υπέροχο κούρεμα, αχχχχ έγραψες φιλενάδα...», με πολύ ψιλή φωνή!!!
Σέκος εγώ....
Νυχτερινή απελπισία !
