Ένα ταξίδι στον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου, που δύσκολα ο ίδιος θέλει να τον αποδεχτεί…
«Η αγία οικογένοια»… στην προθήκη της αυλής!!!
...με τη «φωνή» & την υπογραφή της Μαίρης
Γενικῶς ἡ γυναίκα πάντα, παίζει κυρίαρχο καί καταλυτικό ρόλο στήν ζωή καί στήν διαπαιδαγώγησή μας! Ἰδίως στά πρῶτα χρόνια της ζωῆς μας, ποῦ εἶναι καί ὁ καταλύτης στόν χαρακτήρα μας. Μάνα, γιαγιά, θεία, νταντά, ὑπηρέτρια, δασκάλα, ὅλες γυναῖκες! Καλή ἤ κακή λοιπόν ἡ διαπαιδαγώγηση, ἐξαρτᾶται ἀπό τά δικά της παιδικά βιώματα, ἀπό τόν ψυχισμό, τίς ἰσορροπίες της… σέ ὅλους τους τομεῖς τῆς ζωῆς της, καί κατ’ ἐπέκτασην ἀπό τήν δική της μάνα. Ἰδίως ἀπό τά ἀποθέματα ἀγάπης ποῦ εἰσέπραξε ἤ ὄχι καί ἐκείνη. Γιατί σημασία δέν ἔχει νά νομίζεις πῶς ἀγαπᾶς, καί νά ἀγαπᾶς ὅπως ἐσύ θές, ἀλλά πῶς τό εἰσπράττει καί τό βιώνει ὁ ἀποδέκτης! Μήν βιαστεῖτε νά σκευθῆτε, ἰδίως οἱ γυναῖκες, πώς ἁπαλλάσω ἀπό εὐθύνες τούς ἄνδρες, ἁπλά ἀναλογισθεῖτε πώς μία γυναίκα μᾶς γέννησε ὅλους!
«Μαθήματα αγάπης»… στην προθήκη της αυλής!!!
...με τη «φωνή» & την υπογραφή της Μαίρης
«Οἱ ἄνθρωποι δεν ἄλλάζουν, ίδιοι πάντα, φοβισμένοι, ἀνασφαλεῖς, ἐκπαιδευμένοι, ἀπό τήν ὥρα πού γεννιοῦνται νά ὑπομένουν καρτερικά, νά ὑποτάσσονται σέ ὁτιδήποτε, χωρίς νά διεκδικοῦν οὔτε τά αὐτονόητα! Ξέχασαν νά θυμώνουν μά κι ἄν τό κάνουν, εἶναι μόνο μέ τόν διπλανό τους, γιά τά μικρά, τά ἀσήμαντα, πού ἀπειλοῦν τό μικρό ἐγώ τους. Μόνο αὐτά μποροῦν νά ἀντιμετωπίσουν. Το “ἐμείς” ἄγνωστη λέξη, προκαλεῖ δέος! Ἡ λέξη «φοβᾶμαι» εἶναι ἡ πιό συχνή σέ χρήση! Φοβᾶται ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμα κι ἄν θά χάσει τό λεωφορεῖο. Φοβᾶται νά πεθάνει, μά καί νά ζήσει. Τό γιατί, τό τί καί τό πώς, δέν μπῆκε στόν κόπο νά τό ψάξει. Ἔτσι ἔμαθε, νά φοβᾶται ἀκόμα καί τόν θεό! Τιμωρό καί ἀφέντη τοῦ τόν θέλει! Γιατί διάλεξε νά εἶναι πιστός καί δοῦλος του; Ποιός μοίρασε ἄραγε τούς ρόλους καί γιατί; Ἕνα φοβισμένο καί ἄβουλο πλάσμα ἀπό τήν ὥρα ποῦ γεννιέται, μπορεῖ νά ἐπιλέγει ρόλους; Μπορεῖ νά εἶναι ἀπειλή γιά τήν ἀρχιτεκτονική του συστήματος; Ὄχι βέβαια! Τί καλό μπορεῖνά προσφέρει ἀκόμα καί στόν ἑαυτό του; Τίποτα! Εἶναι μία ἀσήμαντη βίδα πού περιστρέφεται ἀσκόπως μέχρι νά χαθεῖ στήν τρύπα, χωρίς νά φανεῖχρήσιμη σέ κανέναν.»
«Λεηλασία»… στην προθήκη της αυλής!!!
...με τη «φωνή» & την υπογραφή της Μαίρης
«Οἱ ἄνθρωποι δεν ἄλλάζουν, ίδιοι πάντα, φοβισμένοι, ἀνασφαλεῖς, ἐκπαιδευμένοι, ἀπό τήν ὥρα πού γεννιοῦνται νά ὑπομένουν καρτερικά, νά ὑποτάσσονται σέ ὁτιδήποτε, χωρίς νά διεκδικοῦν οὔτε τά αὐτονόητα! Ξέχασαν νά θυμώνουν μά κι ἄν τό κάνουν, εἶναι μόνο μέ τόν διπλανό τους, γιά τά μικρά, τά ἀσήμαντα, πού ἀπειλοῦν τό μικρό ἐγώ τους. Μόνο αὐτά μποροῦν νά ἀντιμετωπίσουν. Το “ἐμείς” ἄγνωστη λέξη, προκαλεῖ δέος! Ἡ λέξη «φοβᾶμαι» εἶναι ἡ πιό συχνή σέ χρήση! Φοβᾶται ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμα κι ἄν θά χάσει τό λεωφορεῖο. Φοβᾶται νά πεθάνει, μά καί νά ζήσει. Τό γιατί, τό τί καί τό πώς, δέν μπῆκε στόν κόπο νά τό ψάξει. Ἔτσι ἔμαθε, νά φοβᾶται ἀκόμα καί τόν θεό! Τιμωρό καί ἀφέντη τοῦτόν θέλει! Γιατί διάλεξε νά εἶναι πιστός καί δοῦλος του; Ποιός μοίρασε ἄραγε τούς ρόλους καί γιατί; Ἕνα φοβισμένο καί ἄβουλο πλάσμα ἀπό τήν ὥρα ποῦ γεννιέται, μπορεῖ νά ἐπιλέγει ρόλους; Μπορεῖ νά εἶναι ἀπειλή γιά τήν ἀρχιτεκτονική του συστήματος; Ὄχι βέβαια! Τί καλό μπορεῖ νά προσφέρει ἀκόμα καί στόν ἑαυτό του; Τίποτα! Εἶναι μία ἀσήμαντη βίδα πού περιστρέφεται ἀσκόπως μέχρι νά χαθεῖστήν τρύπα, χωρίς νά φανεῖχρήσιμη σέ κανέναν.»
«Το μεγάλο ταξίδι»… στην προθήκη της αυλής!!!
...με τη «φωνή» & την υπογραφή της Μαίρης
Ἡεὐτυχία εἶναι γιά ὅσους μποροῦν καί ξέρουν νά τήν διακρίνουν. Στέκεται σέ μία γωνιά καί περιμένει, θά τήν δεῖτε μπρός σας, ἄν ἐπιλέξετε τήν σωστή διαδρομή καί δέν χαθεῖτε σέ δαιδαλώδεις διαδρομές ἄσκοπα… «Ἡ εὐτυχία βρίσκεται μόνο σέ πράγματα ποῦ δέν πωλοῦνται, οὔτε ἀγοράζονται, ἀκόμα κι ἄν ἔχεις ὅλα τά λεφτά τοῦ κόσμου, γί’ αὐτό εἶναι πανάκριβη καί σπάνια!» Δέν εἶναι οὐτοπία ἀλήθεια εἶναι! Μήν ἀναρωτιέστε τί δέν ἀγοράζεται, γιατί θά χρειασθῶ χιλιάδες σελίδες νά τά καταγράψω. Ὑγεία πάνω ἄπ’ ὅλα, σωματική καί ψυχική, ποῦσημαίνει ζωή, κι εἶναι στό χέρι σας νά μήν τήν χάσετε! Ἀγάπη, φιλία, ἔρωτας, ἀξιοπρέπεια, ἐλευθερία, εἰρήνη, ἠρεμία, χαρά, γέλιο, αἰσιοδοξία, χρόνος… Θέλετε κι ἄλλα; Μπορεῖτε νά ζήσετε χωρίς ἕνα ἀπό αὐτά τά ὀλίγα; Ξέρετε μήπως κανέναν πλούσιο ποῦνά τά ἀπόκτησε μέ χρῆμα; Κάποιοι θά χαμογελάσουν! Θά ποῦν, ἄς εἶχα ἐγώ λεφτά θά εἶχα τά πάντα! Νομίζετε! (Καί ὁὨνάσης εἶχε, μά δέν κατάφερε νά σωθεῖ, οὔτε νά σώσει τά παιδιά του! Πολλοί ζήλεψαν ὅσα ὑλικά ἀπόκτησε, ἀλλά κανείς αὐτόν! Ἦταν ὁ πιό δυστυχισμένος καί ἀποτυχημένος ἄνθρωπος. Ἀναλώθηκε νά μαζεύει σ’ ὅλη του τήν ζωή μόνο ὅσα ἀγοράζονται, πατώντας ἐπί πτωμάτων! Τίποτα δέν πῆρε μαζί του περισσότερο ἀπό ἕναν ἄπορο! Οἱ ἀποσκευές του ὅμως ἀσήκωτες ἀπό ὀδύνη, ἀποτέλεσμα ματαιοδοξίας καί ἀπληστίας! ) Ὅλοι ἐκ τοῦἀποτελέσματος κρινόμεθα ἄλλωστε! Γι’ αὐτό εἶναι χρήσιμο κάθε βράδυ νά κάνουμε «ταμεῖο» μετρώντας λάθη καί ζημιές, νά προχωρᾶμε μαθαίνοντας ἀπό τά λάθη μας!
Παύλος Ανδριάς
