Η Ιωάννα είναι από εκείνες τις γυναίκες που όταν θέλουν να πουν κάτι, το λένε με το όνομά τους, κρατώντας βέβαια και μια μεγάλη δόση παιδικότητας στην ψυχή της, θέλοντας πάνω απ’ όλα να παραμείνει άνθρωπος…
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Τα ανέμελα καλοκαίρια, τα ξέγνοιαστα παιχνίδια στην άμμο, οι βουτιές σε κόσμους φανταστικούς. Χρειάζεται πολλή θέληση για να καταφέρει κάποιος να κρατήσει λίγη από την παιδικότητα του στην ενήλικη ζωή του.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν; Σίγουρα δεν ήταν κάποια πριγκίπισσα που περίμενε τον πρίγκιπα να τη σώσει. Οι ήρωας που ήταν μαχητικοί, πολεμούσαν τους κακούς και υπερασπίζονταν το δίκαιο ήταν όλοι “φίλοι” μου.
Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει; Δεν ωφελεί σε τίποτα να κρατά κάποιος στην επιφάνεια τα αρνητικά συναισθήματα. Ούτε να ψάχνει εκδίκηση. Η πίκρα, η απογοήτευση, η προδοσία, όλα είναι μέρος της ζωής. Μπορεί στην αρχή να θυμώνουμε, να νιώθουμε πληγωμένοι, να τα βάζουμε με τον εαυτό μας αλλά ο τελικός σκοπός μας πρέπει να είναι το να μαθαίνουμε και να προχωράμε παρακάτω. Πιστεύω πως η ζωή δίνει τις ισορροπίες από μόνη της.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας; Η φράση θείο δώρο δηλώνει κάτι ιερό, ανώτερο, κι εγώ πιστεύω πως τα χαρακτηριστικά μας πολλές φορές παίζουν και με τις δύο πλευρές τους, τη θετική και την αρνητική, την αγγελική και την σατανική.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα; Η επιμονή μου να είμαι πάντα αληθινή, ακόμη κι εκεί που δεν χρειάζεται ή δεν αξίζει.
Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε; Δεν πιστεύω στη μοίρα, πιστεύω στο κυνήγι και την διεκδίκηση. Μοίρα θεωρώ μόνο όσα δεν περνούν από το χέρι μου ν’ αλλάξω, όπως παράδειγμα η ασθένεια ή ο θάνατος αγαπημένων προσώπων. Εκεί απλώς ελπίζω.
Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας; Με τον τρόπο που ξέρω καλύτερα, τον δικό μου.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας; Αν δεν είσαι αισιόδοξος, δεν τολμάς. Αν δεν τολμάς, δεν προχωράς. Αν δεν προχωράς, κάτι κάνεις λάθος. Κι εγώ προτιμώ την πιθανότητα ενός λάθους βήματος και όχι τη στασιμότητα που είναι από μόνη της λάθος.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό; Με ό,τι ασχολούμαι πάντα. Την οικογένεια μου, τη δουλειά μου και όποτε ξεκλέβω χρόνο τη συγγραφή είτε κειμένων στα δύο sitesπου συνεργάζομαι, το thessalonikiartsandculture.grκαι το τοβιβλίο.net, είτε του μυθιστορήματος το οποίο έχω ξεκινήσει να γράφω.
Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας; Ό,τι δεν θέλω να μου κλέψουν είναι καλά προστατευμένο. Δεν περιφέρεται άσκοπα σε κοινή θέα.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία; Καμία συγκεκριμένη. Σίγουρα βλέπω πιο ευχάριστα ταινίες του παλιού ασπρόμαυρου κινηματογράφου.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Δεν υπάρχουν αγαπημένα αντικείμενα, υπάρχουν αγαπημένες στιγμές και αγαπημένα πρόσωπα. Η οικογένεια μου είναι όλα όσα χρειάζομαι για να νιώθω τυχερή.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα; “Ζω για τη στιγμή”
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε; Προσαρμοστικό νομίζω, όπως πάντα άλλωστε. Τα ΜΜΕ είναι ακόμη μια μικρογραφία της κοινωνίας. Έχει συμφεροντολόγους, φερέφωνα, απατεώνες αλλά και ανθρώπους καινοτόμους, οραματιστές. Εγώ προτείνω να δίνουμε χώρο και ευκαιρία στους δεύτερους. Σίγουρα έχουν πολύ καλύτερα πράγματα να μας προτείνουν.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει; Δεν φιμώνει η εξουσία την τέχνη αλλά οι άνθρωποι που δεν την στηρίζουν και δεν κατανοούν το ρόλο και τη σημασία της. Η τέχνη είναι τόσο παλιά όσο η ιστορία του κόσμου. Πάντα θα βρίσκει τρόπους να πει αυτό που θέλει, αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν ν’ ακούσουν.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων; Είναι βολικό να φταίει πάντα κάποιος άλλος και ποτέ ο ίδιος. Ο μέσος έλληνας γαλουχήθηκε με την ιδέα πως μπορεί να κάθεται και να πληρώνεται, να μη δουλεύει και να επιχορηγείται γι’ αυτό, να κερδίζει χρήματα χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν και το καλύτερο απ’ όλα να μην αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών και των πράξεων του γιατί πάντα φταίει κάποιος άλλος —είτε λέγεται κράτος, είτε πολιτικοί, είτε Ευρώπη.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή; Οποιοδήποτε νόμο προστάτευε ρητά και απαρέγκλιτα την ευτυχία των παιδιών. Τα ευτυχισμένα παιδιά γίνονται ευτυχισμένοι ενήλικες και οι ευτυχισμένοι ενήλικες δεν ξεχνούν πως η ευτυχία μοιάζει με στιγμές γεμάτες χαμόγελο και όχι με άπιαστο όνειρο.
Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους; Την επιμονής τους να μην αναλαμβάνουν την ευθύνη της οποιοσδήποτε πράξης ή της απουσίας πράξης. Οδηγεί σε φαύλους κύκλους και κάνει κακό τόσο στους ίδιους όσο και στους γύρω τους.
Αν μια κακιά μάγισσα σας έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε; Νομίζω πως θα ήθελα να ήμουν κάποιο πουλί, μάλλον αετός, για να έχω την ευκαιρία να νιώσω την αίσθηση του πετάγματος, να δω τον κόσμο από πολύ ψηλά αλλά να έχω ταυτόχρονα καλές πιθανότητες επιβίωσης.
Πιστεύετε στα όνειρα; Πιστεύω στα όνειρα που κάνουμε ξύπνιοι, όχι εκείνα που βλέπουμε όταν κοιμόμαστε.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Να τολμά να είναι ο εαυτός του, να υπερασπίζεται τη μοναδικότητα και διαφορετικότητα του, να είναι ελεύθερος νους.
Φωτό Ιωάννας: Γιάννης Καραγιάννης
Φωτό βιβλίου: Chris Marnas
Η Ιωάννα Γκανέτσα γεννήθηκε το 1981 στη Λάρισα, όπου ζει και εργάζεται. Είναι παντρεμένη και μητέρα δυο παιδιών. Ταξιδεύει συχνά, διαβάζει πολύ και γράφει σε κάθε ευκαιρία. Τα τελευταία 3 χρόνια αρθρογραφεί συστηματικά σε ιστοσελίδες πολιτισμού και λογοτεχνίας, συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα τέχνης και πολιτισμού thessalonikiartsandculture.gr και στον διαδικτυακό τόπο λόγου και τέχνης τοβιβλίο.net, ενώ κείμενα της έχουν δημοσιευτεί σε πολλά sites. “ Ο έρωτας δε θέλει τίτλο” (εκδόσεις bookstars) είναι το πρώτο της βιβλίο, μια συλλογή 45 κειμένων με κεντρικό άξονα τον έρωτα. Παράλληλα, αυτή την περίοδο, γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
