Απολαύσαμε μαζί της ένα γεμάτο πρωινό, γεμάτο απόψεις και τοποθετήσεις, που δεν μπορείς να πεις ότι σε αφήνουν αδιάφορο! Αντίθετα σε προσκαλούν, μαζί τους να ζήσεις τη συνέχεια…
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Η ξεγνοισιά και η αθωότητα που απολάμβανα ως παιδί. Δεν κατάφερα να τα ξαναβρώ δυστυχώς.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Μικρή λάτρευα τα παραμύθια των Αδελφών Γκριμ αλλά δεν έχω συγκρατήσει στην μνήμη μου κάποιον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Ως αγαπημένο παιδικό ήρωα λοιπόν, θα αναφέρω τον Λούκυ Λουκ.
Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;
Αναλόγως με το τι θα είχε κάνει, πόσο θα με είχε πληγώσει, πόσο κακό θα είχε επιφέρει η πράξη του.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Καθετί που διαμορφώνει έναν άνθρωπο αποτελεί θείο δώρο. Ως προτέρημα του χαρακτήρα μου θεωρώ την υπομονή μου. Όταν επιθυμώ πολύ κάτι οπλίζομαι με απεριόριστη υπομονή.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Είμαι αρκετά οξύθυμη, νευριάζω εύκολα.
Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Θα προσπαθούσα να παραμείνω αισιόδοξη.
Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;
Με πολλούς τρόπους ανάλογα με το άτομο και το είδος της αγάπης.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Προσπαθώ να συμπεριλαμβάνω την αισιοδοξία στην ζωή μου, δεν είναι πάντα εύκολο βέβαια.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Γράφω ένα θεατρικό έργο. Το θέατρο είναι μια από τις μεγάλες αγάπες της ζωής μου, παρ’ όλα αυτά είναι η πρώτη μου προσπάθεια γραφής θεατρικού λόγου. Η γραφή ενός θεατρικού έργου αποδείχτηκε αρκετά δύσκολη υπόθεση αφού δεν έχεις την συνηθισμένη βοήθεια της περιγραφής και πρέπει να ζωντανέψουν όλα μέσα από τις ατάκες. Η πρόκληση της συγγραφής του όμως είναι ταυτόχρονα και η ομορφιά του.
Επίσης μαζί με άλλους τρεις συγγραφείς: την Άννα Ζάχαρη, την Θεώνη Μπριλή και τον Χρήστο Αναστασόπουλο γράφουμε από κοινού ένα βιβλίο που αφορά έναν οίκο νυφικών και τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από κάποια «νυφικά».
Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχής σας;
Την ίδια την ψυχή μου.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Θα μου επιτρέψετε να αναφέρω τρεις αγαπημένες ελληνικές ταινίες: Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα, Χτυποκάρδια στο θρανίο και Κάλπικη Λίρα.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Δεν δένομαι ιδιαίτερα με αντικείμενα, δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο ως γούρι.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
«Αύριο είναι μια άλλη μέρα», αγαπημένη ατάκα από το «Όσα παίρνει ο άνεμος».
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Τον Μάιο του 2014 χάλασε η τηλεόρασή μου, έκτοτε δεν αγόρασα άλλη. Θεωρώ χαμηλό το επίπεδο των εκπομπών και κυρίως των ειδήσεων. Το χαμηλό επίπεδο δεν νομίζω ότι έχει να κάνει τόσο με την οικονομική κρίση αλλά με την νοοτροπία που θέλει τους νέους κατευθυνόμενους και μη σκεπτόμενους.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Η εξουσία δεν μπορεί να φιμώσει τις τέχνες. Έχει παρατηρηθεί ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης, πολιτικής αστάθειας και απολυταρχίας, οι τέχνες ανθίζουν. Πάρτε παράδειγμα την σταλινική Ρωσία, σ’ εκείνη την περίοδο έχουμε την ποίηση του Μαγιακόφσκι, τα υπέροχα μυθιστορήματα του Γκόρκι, τις ταινίες του Αιζενστάιν. Κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ισπανία έχουμε την Γκουέρνικα του Πικάσο, τα θεατρικά έργα του Λόρκα, τον Λιουίς Μπουνιουέλ.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Η αδιαφορία για τα κοινά και η έλλειψη συλλογικού πνεύματος. Τι εννοώ; Όλα τα ελληνικά σπίτια λάμπουν, οι Ελληνίδες νοικοκυρές ξοδεύουν μια περιουσία σε καθαριστικά, προσλαμβάνουν καθαρίστρια και αναγκάζουν τα παιδιά τους να βγάζουν τα παπούτσια τους όταν μπαίνουν στο σπίτι, αλλά όταν βρίσκονται στον δρόμο πετάνε τα σκουπίδια κάτω. Αυτό που λέω φυσικά δεν ισχύει για όλους, το αναφέρω απλά ως χαρακτηριστικό παράδειγμα νοοτροπίας.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
«Όποιος έκανε κακό σε παιδί ή σε ζώο, να του κάνουν ακριβώς το ίδιο.» Οι ενήλικοι μπορούν να προστατεύονται, τα παιδιά και τα ζώα όχι.
Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;
Την προδοσία.
Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Λιοντάρι. Είναι υπέροχα πλάσματα και για να το συνειδητοποιήσει κάποιος αυτό πρέπει να τα δει να κυκλοφορούν ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον και όχι σε ζωολογικό κήπο.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Στα όνειρα που βλέπουμε στον ύπνο μας, όχι. Στα όνειρα που κάνουμε ξύπνιοι, ναι.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να διατηρήσει όσο μπορεί την αθωότητά του αλλά να ατσαλωθεί ταυτόχρονα για τον ενήλικο κόσμο.
Η Εύη Ρούτουλα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο του Babes Bolyai Cluj – Napoca στην Ρουμανία.
Είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και ασκεί την δικηγορία από το 1997. Έχει μεταφράσει δύο βιβλία από τα αγγλικά στα ελληνικά της Αγγλίδας συγγραφέως Τζένιφερ Λας Φάινς, τα οποία έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Καλέντη» και φέρουν τους τίτλους «Δεσμοί Αίματος» ( 2004) και «Το προσκύνημα, σημειώσεις πριν το τέλος» (2008).
Το 2013 εξεδόθη το πρώτο της βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Μετρό Λονδίνου: επτά σταθμοί, επτά ιστορίες» από τις εκδόσεις «Ακακία».
Το 2014 εξεδόθη το δεύτερο βιβλίο της «Ιστορικός Οδηγός Λονδίνου και περιχώρων» από την Amazon.com.
Αρθρογραφεί τακτικά στο ιστολόγιο Ημερολόγιο Αποδημίας:
http://anastasiosds.blogspot.gr/ καθώς και στο προσωπικό της ιστολόγιο: http://evi-s-corner.webnode.gr/evis-corner-about-everything/
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
