Δεν είμαι σίγουρος ότι το Διαδίκτυο συνέβαλε στη βελτίωση της δημοσιογραφίας, διότι είναι πολύ πιο πιθανό να βρεις ψέματα στο Διαδίκτυο παρά σε ένα...
Στον Τύπο παλαιότερα, όσο σιχαμερή κι αν ήταν μια εφημερίδα, υπήρχε έλεγχος. Σήμερα όμως όλοι όσοι ζουν σε αυτόν τον πλανήτη, περιλαμβανομένων των τρελών και των ηλιθίων, έχουν δικαίωμα στον δημόσιο λόγο.
Με το Διαδίκτυο, το μήνυμα του οποιουδήποτε έχει την ίδια βαρύτητα με αυτό του κατόχου ενός βραβείου Νομπέλ ή ενός σοβαρού δημοσιογράφου. Το ίδιο γίνεται και με τους εκδοτικούς οίκους. Παλιότερα υπήρχε το φίλτρο του εκδότη, που μπορεί να έκανε και λάθη, αλλά αποφάσιζε τι θα εκδοθεί και τι όχι.
Τώρα όποιος θέλει μπορεί να εκδώσει το βιβλίο του στο Διαδίκτυο και επικαλείται ως κλειδί το αν αρέσει ή όχι. Κι εγώ θα θυμηθώ εκείνη την παροιμία που λέει: ‘‘Φάτε σκατά. Χιλιάδες μύγες δεν μπορεί να κάνουν λάθος’’».
Από τη συνέντευξη του ιταλού διανοούμενου (που συνεχίζει να γράφει βιβλία στα 83 του) στα «Νέα» στη Μαίρη Αδαμοπούλου, όπου τα βάζει με την κίτρινη δημοσιογραφία, όπως ενημερωθήκαμε και εμείς από τις «τυπολογίες»
