Αυτές τις Άγιες μέρες επέλεξε η Φωτεινή να έρθει στην αυλή μας και μαζί της μέσα από την κουβέντα που κάναμε, μαγευτήκαμε από το λόγο της, τα «θέλω» για μια κοινωνία που ονειρεύεται και τη μεγαλοψυχία της για πράγματα και έννοιες που πολλοί τα θεωρούν «μικρά» αναλώσιμα είδη…
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Δεν νομίζω πως μου έχει λείψει κάτι πραγματικά. Θεωρώ πως η ενήλικη ζωή μου ταιριάζει καλύτερα.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Δεν αγαπούσα ιδιαίτερα τα παραμύθια αν και είχα αποστηθίσει πολλά από αυτά. Αν θα έπρεπε να διαλέξω κάποιον όμως, θα έλεγα ίσως τον Πινόκιο. Τόσο γλυκούλης και αφελής.
Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;
Μπορώ να πω με σιγουριά ναι. Δικαιολογώ στους ανθρώπους τα λάθη τους. Ίσως γιατί κάνω πολλά κι εγώ.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Ίσως το ότι είμαι ιδιαίτερα επικοινωνιακή. Με ωθεί ν’ανακατεύομαι με τους ανθρώπους, να μοιράζω και να μοιράζομαι.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Ότι ζω συχνά στον κόσμο μου και ξεχνώ να ζήσω στον ένα και μοναδικό πραγματικό μου.
Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Νάζια; Χαχα. Αν η μοίρα αποφασίσει να σου γυρίσει την πλάτη, δεν πιάνει τίποτα. Της αφήνεσαι. Μου έχει συμβεί. Παραδίνομαι υπέροχα στη δύναμή της. Που θα πάει, κάποια στιγμή θα βαρεθεί και κάπου θα με ξεβράσει…
Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;
Διαχυτικά, θορυβώδες, κτητικά. Μιλάω πολύ γι’ αυτούς που αγαπώ. Και ακόμη πιο πολύ, γράφω.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Πίσω από την απέραντη μελαγχολία μου, πιστεύω πως τελικά είμαι φύση αισιόδοξη.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Με μικρά κείμενα που με διασκεδάζουν και με αποφορτίζουν. Με την οικογένειά μου, τους φίλους μου, με τον εαυτό μου που όλο με ταλαιπωρεί και δεν λέει να ηρεμίσει.
Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;
Τη χαρά. Η χαρά όπως η υγεία και η ελπίδα, είναι δικαίωμα όλων.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Η Ψυχή Βαθειά του Βούλγαρη. Χάνω συνεχώς στιγμές, όσες φορές κι αν προσπάθησα να τη δω, γιατί σπάραζα στο κλάμα.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Έχει κάποια χρόνια που δεν δένομαι καθόλου με τα αντικείμενα. Ακόμη και τα βιβλία που κάποτε θεωρούσα ιερά, είναι πια στη διάθεση όλων. Να τα δανειστούν, να τα διαβάσουν, να τα σημαδέψουν…
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Μια ζωή είναι, θα περάσει…
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Το άσχημο εδώ, είναι πως με αυτή την κρίση δεν φαντάζομαι τίποτα. Που σημαίνει πως δεν ονειρεύομαι τίποτα. Δεν έχω ιδέα, πως θα μας βρει η επόμενη μέρα. Δεν με απασχολεί για το μέλλον των ΜΜΕ, με απασχολεί ο ίδιος ο άνθρωπος.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Η εξουσία είναι ανίκανη να φιμώσει την τέχνη. Το έχουμε δει να συμβαίνει σε τραγικές στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας όπου ανθούσε με όποιο τρόπο η τέχνη.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Ίσως γιατί δεν υπήρξαμε ποτέ λαός με πραγματική εθνική συνείδηση. Γιατί έχουμε μάθει να τα περιμένουμε όλα απ’ τους άλλους. Γιατί ακόμη δεν έχουμε βρει τρόπο να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας. Είμαι μουδιασμένοι, φοβισμένοι, μοιάζουμε ανίσχυροι, αλλά δεν είπαμε ακόμη τον τελευταίο λόγο.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Όσοι ανθέλληνες, να εγκαταλείψουν τη χώρα. Να μείνουν αυτοί που τη νοιάζονται πραγματικά και ν’αγωνιστούν για το καλύτερο.
Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;
Δεν φοβάμαι τους ανθρώπους. Ίσως γιατί τρέμω τον εαυτό μου.
Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Άλογο. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί και μαϊμού. Δείχνουν να είναι ξέγνοιαστες, κεφάτες, ερωτικές.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Ζω μέσα σε αυτά. Ονειρεύομαι συνεχώς. Όταν παύω, ξέρω πως κάτι δεν πάει καλά. Τα όνειρα άλλωστε, είναι ο δρόμος προς την όποια προσωπική επιτυχία, ευτυχία.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να είσαι ο εαυτός σου. Μην χαρίζεσαι, μην αλλοιώνεσαι, μην… Μέσα από το μην, μείνε ο εαυτό σου, γίνε καλύτερος άνθρωπος για τους άλλους, μα κυρίως για τον εαυτό σου.
Η Φωτεινή Ναούμ γεννήθηκε τον Απρίλη του 1978 στην Κομοτηνή, όπου ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια. Ανακάλυψε το γράψιμο σε νεαρή ηλικία, όταν ακόμα ανακάτευε τους μαρκαδόρους και τα μολύβια στην τσάντα της. Αργότερα, ψάχνοντας πάνω σε λέξεις τον εαυτό της, έγραψε τα πρώτα της ποιήματα.
Η σχέση της με τη γραφή υπήρξε πάντα καθοριστική γι’ αυτή: είναι ο τρόπος της να αντιμετωπίζει τη ζωή πιο αισιόδοξα.
Έχει γράψει επίσης τα βιβλία Ο Διαχειριστής και Το Κορίτσι με τα Κόκκινα Παπούτσια.
Από τις Εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορεί επίσης το μυθιστόρημά της Αποκαΐδια και Βατόμουρο Γλυκό.
Επικοινωνία με τη συγγραφέα: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
