Μικρό Απόδειπνον ονομάζεται η καθημερινή ακολουθία της ορθοδόξου λατρείας. Τελείται κάθε βράδυ μετά το δείπνο, εξ ου και η ονομασία του.
Αρχικά υπήρχε ένας τύπος αποδείπνου, ο οποίος ήταν αρκετά μακροσκελής, γιατί οι μοναχοί ήθελαν να δοξολογούν το Θεό όσο περισσότερο γίνεται. Αυτό όμως ήταν πρόβλημα για τις ενορίες, επειδή οι ενορίτες έκαναν παράπονα για το μέγεθος της ακολουθίας που τους εξαντλούσε παρά την κατανυκτικότητα, ενώ λόγω του περιορισμένου χρόνου τους συχνά ήταν δύσκολο να παρίστανται.
Γι’ αυτό τον λόγο η ακολουθία συμπτύχθηκε και η διάρκειά της μειώθηκε σε 25-30 λεπτά. Αυτό το Απόδειπνο ονομάστηκε μικρό, ενώ η παλαιά ακολουθία ονομάστηκε Μέγα. Σταδιακά το Μικρό Απόδειπνο επικράτησε του μεγάλου κι έτσι η χρήση του τελευταίου περιορίστηκε στις καθημερινές (εκτός Παρασκευής) της Μεγάλης Τεσσαρακοστής λόγω της κατανυκτικότητάς του.
Σε αντίθεση με το Μέγα, το Μικρό Απόδειπνο δεν περιλαμβάνει πολλά ψαλτά μέρη και ύμνους, παρά μόνο στην Απόλυση. Συναντιούνται όμως πολλοί ψαλμοί (γνωστοί και άγνωστοι) όπως ο 50ος (Ελέησόν με ο Θεός) , ο 142ος ( Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου), την Δοξολογία και άλλους. Επίσης περιλαμβάνει δεήσεις για υγεία και διαφύλαξη για την νύχτα που έρχεται, ενώ συχνά διαβάζονται και οι χαιρετισμοί της Θεοτόκου.
Σήμερα το Μικρό Απόδειπνο σπάνια τελείται στους ναούς του κόσμου, τελείται όμως στις Μονές, ενώ πολλοί χριστιανοί το διαβάζουν στα σπίτια τους.
Το Μέγα Απόδειπνον είναι μία ακολουθία της ορθόδοξης λατρείας.
Τελείται το βράδυ, μετά το δείπνο, ως ευχαριστία για την πρόνοια του Θεού τη μέρα που πέρασε και ως ικεσία για τη διαφύλαξη του πιστού τη νύχτα που έρχεται. Χρησιμοποιείται κυρίως τα βράδια της περιόδου της Μεγάλης Σαρακοστής (πριν τη γιορτή της Ανάστασης του Χριστού), ενώ για τα βράδια του υπόλοιπου χρόνου προτιμάται μια συνοπτική, συντομότερη εκδοχή του, που ονομάζεται Μικρό Απόδειπνο.
Είναι μία από τις μεγαλύτερες ακολουθίες σε έκταση και απαρτίζεται από ψαλμούς του Ψαλτηρίου της Παλαιάς Διαθήκης, ύμνους (ο πιο γνωστός είναι ο «Κύριε των Δυνάμεων ...») και ευχές (όπως η «Άσπιλε, αμόλυντε ...» προς τη Θεοτόκο).