Στραπατσάδες, καγιανάδες, καϊκανάδες, σφουγγάτα και ομελέτες! Τα χρώματα του ήλιου στο πιο εύκολο και αγαπημένο πιάτο του καλοκαιριού, με γεύση απλή και αξεπέραστη.
Σήμερα θα παίξουμε ένα παιχνίδι. Θα φανταστούμε ότι βρισκόμαστε στα 1800. Είναι καλοκαίρι, Ιούνιος μήνας, και είμαστε σε ένα χωριό της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας. Μια οικογένεια, γονείς και παιδιά, γυρνάει από το χωράφι. Είναι όλοι πεινασμένοι και κατάκοποι αφού από το πρωί θερίζουν. Και ξέρουμε βέβαια τι δουλειά είναι αυτή.
Δύσκολη σαν τον τρύγο και σαν τον πόλεμο. Αλλά σε λίγο θα καθίσουν να φάνε κάτω από την κληματαριά. Ευτυχώς οι κότες στο κοτέτσι έχουν κάνει πολλά αυγά κι έτσι με κάμποσα από αυτά, με μερικές ντομάτες από το μποστάνι και με χοντροσπασμένη φέτα θα κάνουν μια στραπατσάδα όνειρο, που θα τη συνοδέψουν με μεγάλες φέτες ζυμωτού ψωμιού. Ωραία εικόνα, σχεδόν ειδυλλιακή.
Όμως, ας έρθουμε στο παιχνίδι μας τώρα. Από όλη αυτή την ιστορία, ποιος θα βρει πού είναι το λάθος; Μήπως τον Ιούνιο δεν θερίζουν; Φυσικά και ναι, και αυτός είναι ο λόγος που ο μήνας λέγεται και Θεριστής. Άραγε οι κότες δεν κάνουνε αυγά όλο τον χρόνο; Κάνουνε. Μήπως οι ντομάτες δεν είναι γινωμένες αυτή την εποχή; Είναι. Τότε λοιπόν; Απλούστατο.
Η καλλιέργεια της ντομάτας ήρθε στην Ελλάδα μετά το 1818, και μάλιστα σε πολύ μικρές καλλιέργειες. Έτσι, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να έτρωγε κάποιος το 1800 στραπατσάδα με ντομάτες όπως συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα!
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ