Τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις αποτελούν μια γέφυρα ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, ενώνουν τους ανθρώπους ενώ παράλληλα τονίζουν τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο διαφορετικοί λαοί, φυλές & κοινωνικές ομάδες αντιλαμβάνονται, αντιμετωπίζουν και βιώνουν κοινά μυστήρια, όπως η γέννηση, ο γάμος κι ο θάνατος. Χιλιάδες τελετουργικά κι έθιμα αναβιώνουν κάθε χρόνο ανά τον κόσμο. Κάποια από τα πιο περίεργα θα βρεις παρακάτω:
Ελεύθερη πτώση μωρών για καλή τύχη
Αν ζεις στην πόλη Karnataka της Ινδίας και θέλεις το νεογέννητο μωρό σου να έχει καλή τύχη, υγεία κι ευημερία, δεν έχεις παρά να το πετάξεις από ύψος 15 μέτρων. Το έθιμο αυτό αναβιώνει εδώ και 500 χρόνια και τελείται κατά την πρώτη εβδομάδα του Δεκέμβρη. Σύμφωνα με αυτό το έθιμο, ο ιερέας ρίχνει από το ναό ύψους τουλάχιστον 15 μέτρων νεογέννητα και παιδιά έως 2 ετών πάνω σε ένα πανί που το κρατάνε από κάτω πιστοί, ενώ πλήθος κόσμου τραγουδάει και χορεύει. Με αυτό τον τρόπο τα νέα ζευγάρια παίρνουν τις ευχές του ιερέα για το μωρό τους. Τουλάχιστον 200 μωρά βιώνουν κάθε χρόνο αυτή την εμπειρία. Εδώ που τα λέμε, αφού επιβιώνουν μετά από τέτοια πτώση η μία ευχή του ιερέα για καλή τύχη σίγουρα έπιασε τόπο.
Μαζί με τον νεκρό χάνεις κι ένα δάχτυλο
Δεν υπάρχει λαός ή φυλή πάνω στη γη που να μην περιλαμβάνει κάποιο τελετουργικό για το θάνατο και το πένθος. Τα τελετουργικά διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από κοινωνία σε κοινωνία. Βέβαια, υπάρχουν κάποιες φυλές που τιμούν τους νεκρούς τους με τρόπο που, μάλλον, για τα δικά μας δεδομένα θα χαρακτηριζόταν ακραίος. Πιο συγκεκριμένα, στη Δυτική Παπούα Νέα Γουινέα τα άτομα της φυλής Dani ως ένδειξη πένθους αλείφουν τα πρόσωπά τους με πηλό και στάχτη. Έπειτα, κοντινά άτομα του νεκρού κόβουν ένα κομμάτι από το δάχτυλό τους και το θάβουν μαζί του. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο δείχνουν την αγάπη τους στο πρόσωπο που έφυγε, αλλά πιστεύουν πως θα μείνουν ενωμένοι μαζί του και στην επόμενη ζωή.
Κι οι πεθαμένοι θέλουν τη βόλτα τους
Λίγο πιο πέρα από την Παπούα Νέα Γουινέα, στην Ινδονησία, υπάρχει ένα τελετουργικό με το όνομα Ma’nene (καθαρισμός του νεκρού σώματος) που αναβιώνει κάθε 3 χρόνια στην περιοχή Tana Toraja. Κατά την τελετή αυτή, οι άνθρωποι της Toraja ξεθάβουν το σώμα ενός νεκρού συγγενή, το καθαρίζουν και το ντύνουν με όμορφα καθαρά ρούχα. Όσο ετοιμάζουν τους νεκρούς, τα φέρετρα αντικαθίστανται με καινούρια. Έπειτα, οι συγγενείς περιφέρουν τα νεκρά σώματα στην κοινότητα όπου ζούσαν κάποτε ακολουθώντας ένα ίσιο μονοπάτι. Μέσα από αυτή την πρακτική πιστεύουν ότι δένονται με τον νεκρό. Η συγκεκριμένη τελετή είναι τόσο σημαντική ώστε τα μέλη της οικογένειας μαζεύουν χρήματα όλο το χρόνο για να την πραγματοποιήσουν. Μάλιστα, όταν δεν υπάρχουν χρήματα για μια σωστή κηδεία είναι αναγκασμένοι να φυλάσσουν τον νεκρό στο σπίτι και να τον συντηρούν μέχρι να μπορέσουν να τελέσουν το μυστήριο. Μετά από αυτό μια σκέψη κυριαρχεί: ευτυχώς ζούμε στην Ελλάδα!
Όλα του γάμου δύσκολα
Η Ινδονησία βρίθει από έθιμα και παραδόσεις. Στο Borneo αυτή τη φορά και στην κοινότητα Tidong υπάρχει ένα ιδιαίτερο γαμήλιο έθιμο. Αφού τελειώσει η τελετή του γάμου, οι νεόνυμφοι απαγορεύεται να επισκεφθούν το μπάνιο για 3 ολόκληρες μέρες. Για να αποτρέψουν τυχόν παρασπονδία του ζεύγους, συγγενείς φυλάσσουν με βάρδιες την τουαλέτα. Χάριν ευκολίας, οι νιόπαντροι αναγκάζονται να τρώνε και να πίνουν το λιγότερο δυνατόν. Το έθιμο αυτό βασίζεται στην πεποίθηση πως αν το ζευγάρι αποχωριστεί ο ένας τον άλλον αυτές τις 3 μέρες, τότε ο γάμος τους θα καταστραφεί.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ