Είναι ένας τυπάκος που δε σταυρώνει γκόμενά με τίποτα. Δεν είναι άσχημος αλλά είναι κακός στο φλερτ και τρώει την μια χυλόπιτα πίσω από την άλλη.
Είναι σε ένα μπαρ με τον φίλο του, την πέφτει σε μία κοπέλα και της λέει:
– Θέλεις να έρθεις να πάμε στο ξενοδοχείο απέναντι;
Τον χαστουκίζει εκείνη και φύγει. Ο φίλος του, του λέει πως γυναίκες θέλουν ρομάντζο και ωραία λόγια και πως πρέπει επειγόντως να πάρει να διαβάσει κανένα Άρλεκιν, γιατί οι γυναίκες αυτά που λένε τα Άρλεκιν θέλουν να ακούνε.
Αγοράζει λοιπόν ένα Άρλεκιν, το ρίχνει στην μελέτη τόσο που το μαθαίνει απ’ έξω.
Πηγαίνει πάλι στο μπαρ γεμάτος αυτοπεποίθηση, βλέπει μια κοπέλα να κάθεται μόνη της, την πλησιάζει και τη ρωτάει πως τη λένε…
– Μαρία, του λέει αυτή.
– Αααα, κάνει αυτός με ενθουσιασμό. Τι ωραίο όνομα!!!
– Εγώ νομίζω ότι είναι πολύ συνηθισμένο, λέει αυτή.
– Μα τι λες, συνεχίζει εκείνος, σπουδαίες γυναίκες είχαν αυτό το όνομα. Μαρία, λέγανε την Παναγία. Μαρία, λέγανε την Κιουρι, που ανακάλυψε το ράδιο. Μαρία λέγανε και την Μαγδαληνή που αγάπησε τόσο ο ίδιος ο Χριστός…
Κολακεύεται η κοπέλα, του χαμογελάει και εκείνος συνεχίζει …
– Σημασία δεν έχουν τα ονόματα απόψε, σημασία έχεις εσύ και τα μάτια σου που λάμπουν σαν διαμάντια στο ημίφως, το δέρμα σου που σαν να είναι φτιαγμένο από πορσελάνη, τα χείλη σου που μοιάζουν τόσο βελούδινα όσο τα πέταλα ενός τριαντάφυλλου… Αυτό που έχει σημασία απόψε, είναι ότι θέλω να σε φιλήσω και θα το κάνω, είπε ο Στηβ.
