Κουβέντα στην «αυλή» με την συγγραφέα Ελευθερία Παπαδημητρίου...
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Τα παιδικά μου χρόνια είχαν μια μεγάλη πείνα από βιβλία . Και τούτο γιατί η επαρχία του πενήντα και του εξήντα δεν είχε τίποτα από αυτά που συμβαίνουν σήμερα.
Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Δεν θα μπορούσα να έχω ήρωες γιατί έλειπαν οι ήρωες.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Οι ήρωες των δικών μου παραμυθιών είναι καθαρά και μόνον κουβαλητές δικών μου μυστικών.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Αφορμή για να γράψεις κάτι είναι πρωτίστως η ανάγκη να γράψεις ό,τι υπάρχει μέσα στο μυαλό σου και δίνει μάχη για να βγει προς τα έξω. Στο συγκεκριμένο παραμύθι η ανάγκη είναι μια και μόνο. Να απελευθερώσω κάτι που ένοιωθα πολλά χρόνια πως έπρεπε να κάνω. Να δώσω μια σημερινή θέση σε αυτό το μεγάλο θύμα την κοκκινοσκουφίτσα. Επιτέλους να πάρει θέσει σήμερα απέναντι στον θύτη.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Όσο για τα συναισθήματά μου, είναι πάντα το αίσθημα της ανακούφισης που νοιώθω μετά από κάθε βιβλίο μου. Σαν ένα χρέος που έπρεπε να εκπληρώσω.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;
Όσο για την σχέση του Έλληνα με το βιβλίο, αυτό βρίσκεται όπως και πριν πολλά πολλά χρόνια, σε διαζύγιο. Φαίνεται τελευταία να διαβάζουν πιο πολύ οι Έλληνες αλλά η έρευνα έδειξε ότι αυτά που διαβάζουν είναι βιβλία που κρατούν στην παραλία για να έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν στο βιβλιόφιλο κοινό.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Δεν κουβαλάω θεία δώρα γιατί είναι δύσκολη η μεταφορά τους μέσα στα πολλά χρόνια της ζωής, γιατί κάπου θα τα αφήσεις σαν βαριά που είναι και για αυτό το μόνο θείο δώρο είναι αυτό που μου χάρισαν οι γονείς μου να με φέρουν στον κόσμο. Όσο για ελαττώματα όχι σπουδαία αλλά πάρα πολλά μικρά και ανώδυνα.
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Την μοίρα μας την ορίζουμε απόλυτα. Μόνο δεν ορίζουμε τα θέματα που έχουν σχέση με την υγεία.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Άργησε πολύ να μπει στη ζωή μου, τώρα νομίζω πως το έχω καταφέρει.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Πολλά και ποικίλα. Βάζω πρώτα τον θείο τίτλο της γιαγιάς, της άσκησης, της κοινωνικής ζωής με φίλους, το διάβασμα, το γράψιμο, το νοικοκυριό και πολλά άλλα.
Έχετε κάποιο «γούρι»;
Όχι δεν πιστεύω καθόλου σε γούρια και για αυτό ποτέ δεν είχα.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Εξαρτάται σε ποιον απευθύνεται κάθε φορά. Πιστεύω πως αυτοί που θα αντισταθούν είναι λίγοι, αλλά υπάρχουν.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό, δεν μπορώ να απαντήσω για κάτι που δεν θα υπάρξει σαν ενδεχόμενο.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Η συμβολή μου είναι μία. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να αγαπήσεις το βιβλίο, Αν το αγαπήσεις δεν πρόκειται κανείς να σου πάρει ποτέ τον πλούτο που θα έχεις αποκτήσει.
Βιογραφικό…
Είμαι νηπιαγωγός και διευθύντρια ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου νηπίων για 40 χρόνια. Έχω ασχοληθεί με τη διδασκαλία του παραμυθιού και τη γραφή θεατρικών παραστάσεων για παιδιά. Παρακολούθησα σεμινάρια εξελικτικής ψυχολογίας παιδιών. Ασχολήθηκα με ομάδες ενηλίκων με θέμα την οικογένεια.
Έχω γράψει τη συνέχεια πολλών κλασικών παραμυθιών και είναι το πρώτο, η κοκκινοσκουφίτσα, που θα ήθελα να εκδώσω. Έχω εκδώσει δύο βιβλία. Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΑΣ (εκδόσεις ΑΥΡΑ) και Η ΖΩΗ ΣΕ ΔΥΟ ΣΕΛΙΔΕΣ με 30 διηγήματα (εκδόσεις Σ. Δ. Κατσιμίγας).
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
