Κουβέντα στην «αυλή» με την συγγραφέα Ναταλία Νικοδήμου
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Η ευκολία με την οποία έκανα ότι παλαβομάρα μου ερχόταν… Τώρα πρέπει να το σκέφτομαι, δηλαδή τον τρόπο που θα την κάνω... Αγαπημένη ηρωίδα σε όλες τις εκδοχές της, η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων και η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Και τα δύο. Εννοείται πως οι κεντρικοί ρόλοι κρύβουν τα μεγαλύτερα.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Η σκέψη που έγραψα μια μέρα, χαζεύοντας τα φθινοπωρινά σύννεφα. Και βέβαια βρήκε τη θέση της προς το τέλος του βιβλίου, στα λόγια ενός από τους πολύ αγαπημένους ήρωες μου, του υπέροχου κυρίου Μάριο: «Κάθε τι, συμβαίνει για να συμβεί και το αντίθετό του. Ισότιμο το γέμισμα με το άδειασμα, το φως με το σκοτάδι, η ζωή με τον θάνατο. Εναλλάσσονται δίχως να στερούν το ένα από το άλλο. Όλα έτσι δίκαια κυλούν, όλα όσα μπορούμε να δούμε, ακόμα κι αυτά που δεν μπορούμε»… «Όμως ο άνθρωπος δεν θέλει να συμμετέχει στους κύκλους αυτούς. Θέλει να τους ευθυγραμμίσει, να στερήσει το κάθε τι από το αντίθετό του. Θέλει μόνο το γέμισμα, μόνο τη ζωή, μόνο το φως. Κι ενώ νομίζει πως επεμβαίνει, απλά μένει έξω από τους κύκλους. Περιθωριοποιείται…»
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Το τέλος μιας σχέσης… Πονάει, όμως σε απελευθερώνει και προχωράς για άλλα…
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνα με το βιβλίο;
Του διπολισμού… Ενώ δηλώνουν λάτρεις του βιβλίου, ζήτημα να διαβάσουν ένα τον χρόνο, άντε και να έχουν ξεκινήσει κάποιο ακόμα. Σπανιότερο δε το γεγονός να αγοράσουν βιβλίο, συνήθως πρόκειται για χριστουγεννιάτικο δώρο…
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Το ένα και το αυτό: την αφοσίωση.
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Η μοίρα αν υπάρχει δεν ορίζεται από μας, διότι είναι γραμμένη, όπως ποιοι είναι οι γονείς μας, πως και που μεγαλώσαμε. Στη συνέχεια δημιουργούμε ένα πλαίσιο ζωής, γεμίζοντάς με νοήματα που επινοούμε, προκειμένου να έχουμε πεδία δράσης και πράξεων. Ο θάνατος έρχεται, είτε απρόσμενα ή γιατί τον καλούμε ή γιατί η κυτταρική αναγέννηση έχει και τα όριά της…
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Τόσο πολύ, που αν κάποιος μου δείξει καβαλίνες, εγώ ψάχνω για το άλογο…
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Τα βασικά συστατικά και τα δευτερεύοντα. Επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις, ως τα βασικά και ο προσωπικός χρόνος όπου λαμβάνουν χώρα τα δευτερεύοντα. Η εναρμόνισή τους είναι μια πρόκληση καθημερινής σχοινοβασίας, που η κάθε μέρα μου αποκτά μια διαφορετική σημασία.
Έχετε κάποιο «γούρι»;
Το «καλημέρα».
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Κι επειδή το «δεν μπορώ» σημαίνει «δεν θέλω», συμπεραίνω ότι πρόκειται για φόβο.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Ενός λεπτού σιγή κι ενός λεπτού μεγάλη φασαρία.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Το βράδυ πριν κοιμηθεί, να κάνει έναν απολογισμό δράσεων και συναισθημάτων της μέρας που πέρασε.
Η Ναταλία Νικοδήμου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Μεγάλωσε στα Εξάρχεια και εντρύφησε στα μικροοικοσυστήματα, από τις γλάστρες των μπαλκονιών έως και τον λόφο του Στρέφη.
Η αγάπη της για τη φύση την έσπρωξε στην επιστήμη της βιολογίας, στις καταδύσεις και στις βοτανολογικές εξορμήσεις. Αποκεντρώθηκε το 2001 με τον σύζυγό της και έκτοτε ζουν σε ένα αγρόκτημα στη Λακωνία.
Εργάζεται ως καθηγήτρια βιολογίας στη μέση εκπαίδευση και λατρεύει τα ξωτικά, τα δελφίνια και τους μαθητές της.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
