Κουβέντα στην «αυλή» με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Θανάση Λιούνη
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Ήθελα να γίνω ηθοποιός πριν γεννηθώ! Είναι η φύση μου, δε θα μπορούσα να ασχοληθώ με τίποτε άλλο.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση «ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ: ΕΛΛΑΔΑ» & ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;
Το έργο είναι δικό μου και η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να συμμετέχω, ήθελα μόνο να το σκηνοθετήσω. Οι συγκυρίες όμως τα έφεραν έτσι ώστε να παίξω κι εγώ έναν από τους 5 ρόλους. Συγκεκριμένα ανέλαβα τον ρόλο της «Θρησκείας», γιατί στο έργο μας πρωταγωνιστούν κυρίως οι έννοιες παρά τα πρόσωπα.
Ποιο μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;
Να προσπαθεί να είναι ανοιχτόμυαλος, να αμφισβητεί και να μην δέχεται τα πάντα όπως του τα σερβίρουν.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;
Εν αρχή ειν ο λόγος! Χρειάζεται πρώτα απ’ όλα ένα καλό κείμενο, πάνω στο οποίο θα μπορέσουν να πατήσουν οι ηθοποιοί και κατόπιν να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους με μεράκι και αγάπη για αυτό που κάνουν. Το δεύτερο κύριο σημαντικό είναι ο ηθοποιός!
Τι σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς;
Ζωή! Στο σανίδι υπάρχω! Νιώθω πως «προσφέρω» κάτι στους ανθρώπους. Είτε μέσα από γέλιο, είτε δάκρυ. Τους κάνω να νιώθουν, να αισθάνονται.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Θα πρότεινα την «Αντιγόνη», του Σοφοκλή, γιατί είναι ένα κείμενο που ξεφεύγει από τα τετριμμένα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και εστιάζει περισσότερο στις συμπεριφορές των ανθρώπων, των χαρακτήρων και το πως αυτοί δρουν ανάλογα με την ιδεολογία τους. Είναι ένα αναρχικό έργο θα έλεγα…
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας;
Από Έλληνες θα έλεγα τον Δημήτρη Ψαθά και τον Γιώργο Τζαβέλα, γιατί πέρα από το χιούμορ ή την ανθρωπιά που βγάζανε τα έργα τους, είχανε πρώτα απ’ όλα «ιδέα». Πρωτότυπες, ευφάνταστες ιδέες για σενάρια, που έκαναν την υπόθεση ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Από ξένους θα ξεχωρίσω τον Μολιέρο και τον Τσέχωφ. Παρ’ όλο που εκείνοι γράφανε πιο «στυλιζαρισμένα», οι ήρωές τους έχουν μια αυθεντικότητα της εποχής.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Το περικάρπιό μου.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
«Είτε γράψε κάτι που αξίζει να διαβαστεί, είτε κάνε κάτι που αξίζει να γραφτεί».
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Μην αφήσεις τους μεγάλους να σε κάνουν μεγάλο.
Ο Θανάσης Λιούνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της ανωτέρας σχολής δραματικής τέχνης «Διομήδης Φωτιάδης», όπου διδάχθηκε από σημαντικούς δασκάλους στον χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ασχολείται επί 20 συναπτά έτη πλέον, με την ηθοποιία, τη συγγραφή θεατρικών έργων, καθώς και με το θέατρο σκιών, ως ένας από τους πολλά υποσχόμενους νέους Καραγκιοζοπαίχτες της γενιάς του.
Έχει συμμετάσχει σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις όπως: «Υπηρέτης δύο αφεντάδων» - «Λοκαντιέρα» (Σκην.: Έλενα Μιχαήλ), «Ο Καραγκιόζης προφήτης» (Του Ευγένιου Σπαθάρη), «Μαρίνος Κοντάρας» (Του Νίκου Αθερινού), «Ο χορός του έρωτα» (Του Κώστα Πρέκα), «Ιστορίες για αχρείους» (Του Ανδρέα Παπαδόπουλου) κ.α.
Έχει γράψει έργα για το θέατρο, που έχουν παιχτεί με μεγάλη επιτυχία. Ενδεικτικά κάποια από αυτά είναι: «Κι εσείς για το γιατρό;», «Money εξ ουρανού», «Πρόβα τζενεράλε» , «Ψε.Γα.Δι.», «Best seller», «Επόμενη στάση: Ελλάδα», «Άριελ η μικρή γοργόνα» (Διασκευή για παιδική σκηνή) και πολλά ακόμη…
Το 2021 κέρδισε 2ο βραβείο συγγραφής για το έργο του «Άντα».
Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά
