Κουβέντα στην «αυλή»… με την ηθοποιό Σοφία Λιάκου, από την θεατρική παράσταση «CONFESS-ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΘΗΤΕ», στο Θύαμις – ένα σπίτι για τις τέχνες
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Η πρώτη μου επαφή με το θέατρο ήταν η αρχαία τραγωδία. Αγαπημένο μου κείμενο ,στο σχολείο ο «Οιδίποδας Τύραννος». Τα σπουδαία και διαχρονικά κείμενα των αρχαίων συγγραφέων με οδήγησαν να ασχοληθώ με την υποκριτική. Στο θεατρικό εργαστήρι του Δήμου Ελευσίνα όταν έπαιξα πρώτη φορά το ρόλο της Ιφιγένειας κατάλαβα ότι το μόνο που θέλω να κάνω ήταν να γίνω ηθοποιός. Κάτι μέσα μου είχε αλλάξει. Στη συνέχεια στην δραματική σχολή η ανάγκη μου να «δανειστώ» για λίγο τον χαρακτήρα της κάθε ηρωίδας και να εκφραστώ, ήταν για μένα μια λύση για να επικοινωνήσω αυτά που ίσως ντρεπόμουν να πω!!! Φορώντας το κοστούμι του ρόλου απελευθερωνόμουν. Κοστούμια κλασσικά, σύγχρονα, κοστούμια που φτιάχνονταν από την αρχή με την δική μας συμμετοχή.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση «CONFESS-ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΘΗΤΕ» και ποιος ο ρόλος σας σε αυτή;
Η παράσταση Confess ήταν μια πρόκληση για μένα. Τα τελευταία χρόνια έχω πάρει μέρος σε αρκετές παραστάσεις Devised. Παραστάσεις που φτιάχνονται από την ομάδα μέσα από μία δημιουργική διαδικασία. Εμπνευσμένες πολλές φορές από ήδη υπάρχοντα θεατρικά η λογοτεχνικά κείμενα. Ο λόγος που συμμετέχω σε αυτή την ιδιαίτερη παράσταση, είναι ότι μου αρέσει πάρα πολύ να έχω άμεση επαφή με τους θεατές και να βλέπω πως αισθάνονται. Να τους κοιτώ στα μάτια, να παρατηρώ την κάθε αντίδρασή τους. Αυτό είναι το μαγικό στοιχείο αυτής της performance. Ηθοποιός και θεατής αλληλεπιδρούν μέσα σε ένα δωμάτιο.
Ταυτίζεται η φιλοσοφία της παράστασης με το σήμερα; Θα μπορούσε να ήταν μία έκφραση της καθημερινότητας μας;
Η φιλοσοφία της παράστασης είναι μία πρόταση… Ίσως πηγαίνει κόντρα με αυτό που βιώνουμε σήμερα. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει απομονωθεί, ιδιαίτερα μετά την πανδημία. Εμείς προτείνουμε ακριβώς το αντίθετο. Προτείνουμε να έρθουμε κοντά, να αφουγκραστούμε τους άλλους και να μοιραστούμε όσα μας συμβαίνουν. Να επικοινωνήσουμε!!! Γιατί το θέατρο, όπως και κάθε μορφή τέχνης, μπορεί και πρέπει να προτείνει στάση ζωής, μπορεί να κινητοποιεί. Μπορεί μας να σώσει, μπορεί να κάνει την καθημερινότητά μας ποιο βιώσιμη, πιο όμορφη!!! Θέλουμε να πιστεύουμε ότι φεύγοντας οι θεατές από το Confess θα νιώσουν ότι κάτι έχει μετακινηθεί μέσα τους.
Ποιό μήνυμα-κάλεσμα θα «στέλνατε» σε έναν υποψήφιο θεατή ώστε να δει την παράσταση;
Ελάτε με διάθεση χαλαρή, με τις αισθήσεις σας ανοιχτές και απολαύστε ένα ταξίδι εμπειριών σε έναν χώρο υψηλής αισθητικής. Εμείς οι πέντε ηθοποιοί είμαστε έτοιμοι να σας ξεναγήσουμε με χαρά και να συνομιλήσουμε μαζί σας.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά την γνώμη σας μια καλή παράσταση;
Μία καλή παράσταση πρέπει να βασίζετε σε ένα κείμενο κατανοητό, με σύγχρονα η διαχρονικά μηνύματα, σκηνοθεσία με πρόταση, εμπνευσμένο σκηνικό χώρο και ηθοποιούς που επικοινωνούν ουσιαστικά με τους θεατές. Α και βέβαια θετικούς αποδέκτες-θεατές. Γιατί όπως ξέρουμε για να συντελεστεί μια παράσταση θέλει έναν ηθοποιό και τουλάχιστον έναν θεατή.
Τί σημαίνει η λέξη «σανίδι» για σας;
«Σανίδι»… δεν την ακούμε συχνά ποια αυτήν την λέξη. Ίσως επειδή οι νέοι θεατρικοί χώροι αποτελούνται από ποιο σύγχρονα υλικά. Ακούγοντας αυτήν την λέξη νιώθω κάτι σταθερό, ζεστό, οικείο κάτι ουσιαστικό και ποιοτικό. Πατώντας ως ηθοποιός στο «σανίδι» αντιλαμβάνομαι ότι εκεί είναι ο χώρος μου. Ο μαγικός χώρος που μπορώ να δημιουργήσω!!!
Θα σας δούμε και κάπου αλλού φέτος; Ποια είναι τα «άμεσα» σχέδιά σας;
Παράλληλα με το Confess δουλεύω μία παράσταση με τους σπουδαστές του ψυχοθεραπευτικού και εκπαιδευτικού κέντρου το «Έρμα» με θέμα τις οικογενειακές σχέσεις και τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη με την ομάδα θεατρικής δημιουργίας παιδιών και εφήβων ΑΜΕΑ του συλλόγου «Άνθρωπος-ελπίδα-πολιτισμός».
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Πολύ δύσκολο να επιλέξω μέσα σε τόσο σπουδαία έργα. Θα πρότεινα δύο. Τον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου γιατί μιλάει για έναν ήρωα που ενώ προσφέρει τα μέγιστα στον άνθρωπο τιμωρείτε φρικτά από την εξουσία. Αυτή η θυσία με συγκινεί. Θεωρώ ότι ο σύγχρονος άνθρωπος για να σώσει τον κόσμο που τον περιβάλει πρέπει να προσφέρει. Όχι να θυσιαστεί απαραίτητα, η εξουσία πρέπει να μην είναι αμείλικτη. Πρέπει να μαλακώσουν οι «Θεοί». Να μην τιμωρείται οτιδήποτε νέο, τολμηρό και διαφορετικό. Και τον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή γιατί μιλάει για αυτήν τραγική ειρωνεία του ανθρώπου που ενώ νομίζει ότι γνωρίζει τα πάντα στην ουσία δεν ορίζει τίποτα. Τα κείμενα αυτά διακατέχονται από σπουδαία και διαχρονικά νοήματα, είναι ένα μέρος της κληρονομιά μας που πρέπει να την κοινωνήσουμε.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας; Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
Αγαπώ πολλούς, κλασσικούς, σύγχρονους αλλά θα πω τον Τενεσσή Ουίλιαμς γιατί στο έργο του «Λεωφορείο ο πόθος» βρίσκεται η φράση που τον τελευταίο καιρό λέω συχνά και χαρακτηρίζει κατά κάποιον τρόπο την ζωή μου. Είναι η τελευταία ατάκα της Μπλάνς Ντυμπουά. «Όποιος και αν είστε εγώ πάντοτε στηρίχτηκα στην καλοσύνη των ξένων».
Αποφοίτησε με άριστα από την σχολή του «Πειραϊκού Συνδέσμου». Παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής, κλασικού τραγουδιού, αρχαίου δράματος, σωματικού θεάτρου, θεατρικού παιχνιδιού και συστήματος Orff. Στα πρώτα της θεατρικά βήματα υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Θεατρικής ομάδας «Σμίλη» με δάσκαλο και σκηνοθέτη τον Βάιο Παγκουρέλη. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο και ιδιωτικούς θιάσους. Έχει δουλέψει με τους σκηνοθέτες Πέπη Οικονομοπούλου, Νικαίτη Κοντούρη, Στάθη Λιβαθινό, Άσπα Τομπούλη, Βαλεντίνα Παπαδημητράκη, Σ. Χατζηδάκη, Ευανθία Στιβανάκη, Νίκο Σακαλίδη, Ανδρονίκη Αβδελιώτη και Βαγγέλη Παπαδάκη σε έργα Αισχύλου, Ευρυπίδη, Σαίξπηρ, Τσέχωφ, Μαριβό, Μισίμα, Πίντερ, Ροίδη, Ζολά, Μπάυρον, Πετρουσέσκαγια, Μπάρκερ, Καλινόσκι, Παπαδιαμάντη κ.α.
Υπήρξε μέλος της ομάδας θεάτρου δρόμου «Helix» του Νίκου Χατζηπαπά με την οποία έχει πάρει μέρος σε πολλά φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα τελευταία χρόνια έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις devised (θέατρο της επινόησης) με σκηνοθέτες την Βίκυ Μαστρογιάννη, Άννα Τσίχλη, Μαριάννα Λαμπίρη και Ολγα Ποζέλη. Τελευταίες παραστάσεις που συμμετείχε ήταν «Τα απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη–ένα διαδραστικό ντοκυμαντέρ» σε σκηνοθεσία Μ. Λαμπίρη και η παράσταση «Confess/εξομολογηθείτε» σε σκηνοθεσία Ο. Ποζέλη.
Έχει συντονίσει ομάδες θεατρικού παιχνιδιού δημιουργώντας παραστάσεις στο κέντρο δημιουργικής απασχόλησης «Ταξίδι στην ανάπτυξη». Από το 2001 διδάσκει θέατρο και σκηνοθετεί στην ομάδα θεατρικής δημιουργίας του συλλόγου «Άνθρωπος- Ελπίδα-πολιτισμός» στην πόλη της Χαλκίδας. Έχει συμμετάσχει επίσης σε θεατρικά κείμενα στο κρατικό ραδιόφωνο και σε ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου. Τέλος συντονίζει την ομάδα θεάτρου στην σχολή Δραματοθεραπείας και παιχνιοθεραπείας «Το Ερμα» .
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, πατήστε ΕΔΩ
Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά
