Κουβέντα στην «αυλή» μας, με τους ηθοποιούς Φωτεινή Σιούτη και Στέλιο Κατημερτζόγλου με αφορμή την συμμετοχή τους στην παράσταση «ΚΡΑΥΓΕΣ» των Γιώργου Βούλγαρη – Γιάννη Μακρυνόρη στη θεατρική σκηνή του ιστορικού Φ.Ο.Υ. στην πλατεία Υμηττού τον Φεβρουάριο.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Στέλιος: Η ανάγκη της αυτοβελτίωσης και της προσωπικής έκφρασης.
Φωτεινή: Ένα παιδικό όνειρο που δεν μου επέτρεπαν οι καταστάσεις να αφοσιωθώ στο έπακρο σ’ αυτό. Άλλες εποχές και πιστεύω! Μου δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία να αφοσιωθώ τα τελευταία χρόνια (σε μεγαλύτερη ηλικία) όταν ο Γιώργος και ο Γιάννης με επέλεξαν να είμαι μόνιμα στην ομάδα τους. Η ευκαιρία που μου δόθηκε από αυτούς τους εργάτες του θεάτρου ήταν καταλυτική!
Τι σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση «ΚΡΑΥΓΕΣ» των Γιώργου Βούλγαρη – Γιάννη Μακρυνόρη & ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;
Στέλιος: Η Δύναμη του κειμένου και το όραμα των σπουδαίων αυτών σκηνοθετών. Στην παράσταση ερμηνεύω τον κακοποιητή. Είναι ένας εντελώς κόντρα ρόλος σε μένα, στον χαρακτήρα μου, στα πιστεύω μου.
Φωτεινή: Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Στέλιο. Το κείμενο που έγραψαν αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι αριστουργηματικό. Ποιητικό, μεστό και συνάμα σκληρό, λουσμένο όμως με μία κάθαρση που το στεφανώνει ως ένα από τα σημαντικότερα νεοελληνικά έργα των τελευταίων ετών, μαχαιριά στην μάστιγα της γυναικείας κακοποίησης με πολλές οπτικές.
Ποιο μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;
Στέλιος: Οι «ΚΡΑΥΓΕΣ» είναι ένα έργο πρόκληση, είναι τροφή για σκέψη, για προβληματισμό, για αυτοκριτική. Όλοι μας, λίγο ως πολύ και με τον οποιοδήποτε τρόπο, έχουμε υπάρξει «κακοποιητές», είτε του ίδιου μας του εαυτού, είτε των άλλων. Αντέχουν άραγε να έρθουν αντιμέτωποι με τις σκέψεις τους;
Φωτεινή: Έλα να το δεις, μας αφορά όλους, συμβαίνει ανάμεσά μας κάθε μέρα, μπορεί να συμβεί και σε σένα. Υπάρχει τρόπος να προλάβουμε καταστάσεις συλλέγοντας στοιχεία χειρισμού και να αποτρέψουμε το μοιραίο.
Καθώς αυτό το έργο είναι φόρος τιμής στα θύματα της έμφυλης βίας και στην γυναικεία ψυχολογία, νιώθετε να σας «φορτίζει» ψυχολογικά ή σας επιτρέπει να «ελευθερωθείτε» μέσα από τον ρόλο σας;
Φωτεινή: Σίγουρα με αγγίζει ψυχολογικά, όντας μια μάνα τριών κοριτσιών που -δεν το κρύβω- με τρομάζει πολύ ο κόσμος μας και οι αλλαγές που έχουν γίνει σε αυτόν, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε κανέναν. Απ’ την άλλη, ναι, ελευθερώνομαι μέσα από τον ρόλο μου γιατί όλοι πιστεύω έχουν νιώσει μια μικρή μορφή χειρισμού και κακοποίησης απ’ όπου κι αν προέρχεται αυτή και μου δίνεται η ευκαιρία να βγάλω τη δική μου κραυγή.
Στέλιος: Όπως προείπα, αυτός είναι ένας εντελώς κόντρα ρόλος για μένα. Δεν θα έκανα ποτέ αυτά που κάνει αυτός ο άνθρωπος. Από την πρώτη στιγμή που με επέλεξαν για τον δύσκολο αυτό ρόλο οι σκηνοθέτες και ήρθα σε επαφή μαζί του και προσπάθησα να τον μελετήσω, να γίνω αυτός, κάθε φορά φορτίζομαι τόσο πολύ ψυχολογικά και συναισθηματικά που ακόμα και τώρα, όταν τελειώνουμε τις πρόβες, εγώ θέλω κάποια ώρα για να επανέλθω, να ξαναγίνω αυτός που πραγματικά είμαι. Είναι ό,τι πιο δύσκολο μου έχει ανατεθεί να ερμηνεύσω.
Τι σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς;
Στέλιος: Σανίδι, είναι η πύλη εισόδου για έναν άλλο κόσμο. Μόλις το πατήσεις, καλείσαι να γίνεις μέρος αυτού του κόσμου, να γίνεις «ο άλλος», να ξεγυμνωθείς και να παρουσιάσεις μια άλλη αλήθεια.
Φωτεινή: Αγάπη, πείσμα, σκληρή δουλειά, κάθαρση!
Θα σας δούμε και κάπου αλλού φέτος; Ποια είναι τα «άμεσα» σχέδιά σας;
Φωτεινή: Δεν δείχνω εύκολα τον ενθουσιασμό μου αλλά ναι, υπάρχει και κάτι άλλο στα σκαριά. Δεν μου αρέσει να κάνω σχέδια ούτε να συζητώ για αυτά καθώς είμαι και λίγο προληπτική οπότε τα κρατάω για μένα και τα φανερώνω όταν είναι να πραγματοποιηθούν.
Στέλιος: Προς το παρόν, σκέφτομαι μόνο τις παραστάσεις των «ΚΡΑΥΓΩΝ».
Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
Στέλιος: Από τις ΚΡΑΥΓΕΣ: «Σου φωνάζω! Όχι με το στόμα μου, όχι με τη φωνή μου, όχι με λόγια. Η ψυχή μου ουρλιάζει, την ακούς;» Νιώθω απόλυτα ταυτισμένος με αυτή την ατάκα μου.
Φωτεινή: Η αγαπημένη μου ατάκα σαφέστατα και είναι από τις ΚΡΑΥΓΕΣ: «Μ΄ ακούς που σου μιλάω;» Δυστυχώς είναι αυτό που λείπει από την κοινωνία μας και τις σχέσεις μας. Δεν ακούμε τον άλλον, επιβάλλουμε τα δικά μας θέλω και αδιαφορούμε αν πληγώσουμε ή μειώσουμε τον διπλανό μας. Η σκέψη της αμοιβαίας υποχώρησης σπανίζει, έχει σχεδόν χαθεί από τον χάρτη της ζωής!!!
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, πατήστε ΕΔΩ
Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά
