Εμείς διαβάζουμε, γράφουμε την κριτική μας, αλλά και ρωτάμε την «δημιουργό», για να μας αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του έργου της…
Κριτική: Η συγγραφέας Μαρία Ανδρικοπούλου μαζί με τον εικονογράφο Βασίλη Κουτσογιάννη, επηρεασμένοι από τον διακεκριμένο ζωγράφο Νικόλα Λύτρα και συγκεκριμένα από το έργο του «Το ψάθινο καπέλο», δημιούργησαν αυτό το υπέροχο βιβλίο, γεμάτο χρώματα, εικόνες και μυρουδιές καλοκαιριού.
Η ηρωίδα του βιβλίου πλήττει τα καλοκαιρινά μεσημέρια και χαζεύοντας τον πίνακα στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς, κάνει ένα όμορφο ταξίδι… Μέσα από αυτό μαθαίνει από τη γιαγιά ότι ο ζωγράφος καταγόταν από το νησί. Η βουτιά της μέσα στον πίνακα μας ξεναγεί στα χρώματα και τα αρώματα του νησιού της Τήνου.
Το επιβλητικό κυκλαδίτικο τοπίο, τα κατάλευκα σπίτια, η θάλασσα, το φως του ήλιου, τα πινέλα του ζωγράφου, ακόμα και η γεύση από το ντόπιο τυρί και την κάππαρη… μας «μαγεύουν» και μας «μεταφέρουν» εκεί, συντροφιά με «μοναδικές» εικόνες, μυρωδιές και γεύσεις, που μας επιτρέπουν να ζήσουμε το όνειρο μέσα σε τόσες λίγες αράδες…
Οι λέξεις μαζί με τις εικόνες συνθέτουν το ελληνικό καλοκαίρι μας!!! Αυτό που γευτήκαμε παιδιά…
Αχ, πόσο το απόλαυσα αυτό το βιβλίο… Μαρία σ΄ ευχαριστώ γι’ αυτό το όμορφο ταξίδι στα παιδικά μου καλοκαίρια!!! Ανεμελιά, ξενοιασιά, αλμύρα, καυτός ήλιος, δροσερό καρπουζάκι και χωριάτικη σαλάτα!!!
Αλλά ας ακούσουμε την ίδια τι έχει να μας πει, γι’ αυτό το συγγραφικό της δημιούργημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
To βιβλίο είναι το πρώτο της σειράς για τους Έλληνες εικαστικούς που σχεδιάστηκε από τις εκδόσεις «Υδροπλάνο». Εγώ ανέλαβα να συστήσω στους μικρούς αναγνώστες τον αγαπημένο μου Νικόλαο Λύτρα μέσα από μια μυθοπλαστική αφήγηση στην οποία «κρύβονται» κάποια από τα πιο σημαντικά έργα του. Κεντρικό ρόλο στην ιστορία έχει ο γνωστός πίνακάς του, «Ψάθινο καπέλο», για τον οποίο έχει ειπωθεί ότι θα μπορούσε να αποτελέσει το ιδεόγραμμα του ελληνικού καλοκαιριού. Στο φόντο της ιστορίας υπάρχει το κυκλαδίτικο τοπίο που απεικονίζεται και σε πολλά έργα του ζωγράφου που καταγόταν από την Τήνο. Έχω κι εγώ κυκλαδίτικη καταγωγή, οπότε, αναπόφευκτα, οι αναμνήσεις μου από τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων στο νησί έχουν μπλεχτεί στις αράδες της αφήγησης.
Πόση μαγεία κρύβει μέσα της η «έμπνευση» ενός δημιουργού;
Η έμπνευση ενός δημιουργού και το αποτέλεσμά της, το ίδιο το έργο δηλαδή, έχει μαγική δύναμη η οποία μεγαλώνει από τη ματιά του θεατή, του αναγνώστη, του αποδέκτη κάθε δημιουργήματος, σαν βρίσκει σε αυτό κάτι από τον εαυτό του. Στο βιβλίο ένας ζωγράφος αναζητά την έμπνευση και πασχίζει να αποτυπώσει στον καμβά του την ουσία του καλοκαιριού. Αγωνιά να φτιάξει έναν πίνακα που μόλις τον δει ο θεατής να νιώσει το φως, τις μυρωδιές, τις γεύσεις του θέρους. Στην αγωνία του ζωγράφου μπορεί ένας αναγνώστης να διαβάσει και την αντίστοιχη του συγγραφέα. Θα έλεγα, πως η έμπνευση και το αποτύπωμά της, το ίδιο τελικά το δημιούργημα μέσα από τη συνομιλία με τον αποδέκτη του φτιάχνουν ένα μονοπάτι μαγικό που οδηγεί σε τόπους φανταστικούς, στο όνειρο και στην απόδραση από τον χρόνο και την πραγματικότητα.
Μπορεί το φως των χρωμάτων να μας οδηγήσει στον κόσμο της αλήθειας;
Για μένα το φως είναι αλληλένδετο με την αλήθεια. Έχει τη δύναμη της αποκάλυψης. Ας μην ξεχνάμε την απλή, αλλά ουσιαστική σοφία της ρήσης: «Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον».
Και η αθωότητα της παιδικής ψυχής, πως μπορεί να συμβαδίσει με τη σκληρή πραγματικότητα;
Στο βιβλίο ένα αθώο πλάσμα, ένα παιδί, είναι αυτό που αντιλαμβάνεται την ουσία του καλοκαιριού. Στο πρόσωπο ενός παιδιού είναι που βρίσκει και ο ζωγράφος την έμπνευση για να αποδώσει την καρδιά του θέρους ώστε το έργο του να μοιάζει σαν ένα φρούτο διάφανο που η ματιά να φτάνει από τη φλούδα ως το κουκούτσι. Η καθαρή, η αθώα ματιά με την οποία τα παιδιά κοιτούν τον κόσμο-η ξεχασμένη πια από τους ενήλικες-είναι ίσως ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς τη σκληρή πραγματικότητα. Τα παιδιά «έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…», όπως λέει κι ο Σαββόπουλος.
Ποιο είναι τελικά «Το χρώμα του καλοκαιριού»;
Το χρώμα του καλοκαιριού είναι αυτό που του δίνει ο καθένας μας. Στις παρουσιάσεις που κάνω συνηθίζω να ζητάω από τους παριστάμενους-παιδιά και μεγάλους- να σηματοδοτήσουν με μια μονάχα λέξη το καλοκαίρι. Ιδού κάποιες από τις μονολεκτικές απαντήσεις που παίρνω: θάλασσα, καρπούζι, παγωτό, ξενοιασιά, διακοπές, ραστώνη, φλοίσβος, κίτρινο, μπλε, το όνομα ενός τόπου κλπ. Για μένα καλοκαίρι είναι το εκτυφλωτικό φως του ήλιου που πέφτει στα ασβεστωμένα σπίτια ενός νησιού στο ντάλα του μεσημεριού και σε αποχαυνώνει θέτοντάς σε μια υποχρεωτική ραστώνη.
Ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους μικρούς σας αναγνώστες, για να διαβάσουν αυτό το ταξίδι των εικόνων που είναι γεμάτο Ελλάδα;
Θα ήθελα, κλείνοντας το βιβλίο, να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε όλοι, παιδιά και ενήλικες, το καλοκαίρι στην καρδιά μας και να μάθουμε να αφιερώνουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας ανάμεσα στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας. Να μάθουμε να κρατάμε για λίγο την ανάσα μας, όπως το ίδιο το καλοκαίρι είναι μια ανάσα από το συνεχές τρέξιμο όλου του χρόνου. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθούμε την αξία του ελεύθερου χρόνου. Και μια που το κείμενο και οι εικόνες που ζωγράφισε αριστοτεχνικά ο Βασίλης Κουτσογιάννης ακολουθούν τα γεμάτα χρώμα και φως χνάρια του Ν. Λύτρα στο κυκλαδίτικο τοπίο, ας έχουμε όπου κι αν είμαστε, όπου κι αν ταξιδεύουμε, τις εικόνες της Ελλάδας και το χρώμα του καλοκαιριού της σαν φυλακτό.
Για περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, πατήστε ΕΔΩ
Καλλιόπη Γραμμένου για τον aylogyros news
