Κουβέντα στην «αυλή», με την συγγραφέα Μαρία Παναγή, με αφορμή την έκδοση του βιβλίο της «Roof Garden», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις KAKTOS
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Τα παιδικά μου βιώματα προέρχονται από τη γραφική πόλη το Φλενσμπουργκ της Γερμανίας. Μεγάλωσα σε ένα οργανωμένο και συγκροτημένο κράτος με σεβασμό στην παιδεία και στον πολίτη. Αυτό εκλείπει από τη δική μας χώρα.
Θυμάστε αν υπήρξε στη σκέψη σας ως παιδί, η ιδέα ν’ ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Αν ανασύρω τις μνήμες μου, από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, με βλέπω με ένα βιβλίο στο χέρι. Οι ομορφότερες μου στιγμές ήταν όταν έμπαινα στην τεράστια βιβλιοθήκη της πόλης όπου γεννήθηκα για να δανειστώ λογοτεχνικά βιβλία. Λάτρευα να διαβάζω μα απεχθανόμουν να γράφω. Θαύμαζα όμως απεριόριστα τους ανθρώπους που μπορούσαν να αποτυπώνουν σκέψεις και εικόνες στο χαρτί. Ήταν ένα όνειρο για μένα να ασχοληθώ με τη συγγραφή και να δω το όνομά μου σε ένα βιβλίο, που όμως το είχα εκμυστηρευτεί μόνο στον εαυτό μου και το θεωρούσα αδύνατο και ακατόρθωτο. Αυτό το «παιδικό όνειρο» σύντομα ξεχάστηκε αλλά υπόβοσκε στο ασυνείδητό μου και κατάφερε να αναδυθεί στην επιφάνεια.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αυτοβελτίωσης, κυρίως βιωματικό, οπότε ναι, προδίδει μεγάλη «ποσότητα» του εαυτού μου. Έχω εκδώσει και μια ποιητική συλλογή με τίτλο : «Όταν το σκοτάδι λούζεται στο φως» όπου εκεί αποκαλύπτονται και κομμάτια της ψυχής μου. Σε βιβλία τέτοιου είδους θεωρώ πως πρέπει να μιλάς μέσα από σένα και την αλήθεια σου, για να μπορέσεις να εμπνεύσεις τον αναγνώστη.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Κύρια αφορμή για τη συγγραφή στάθηκε η αγάπη μου για τον συνάνθρωπο. Ήμουν πάντα καλή ακροάτρια και αντιλαμβανόμουν την ανάγκη που έχει ο κόσμος να υπάρχει ένα αφτί που να μπορεί να τον ακούσει με αγάπη και ενσυναίσθηση. Επίσης, αντιλήφθηκα πως οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια αρκετές φορές στη ζωή τους και θέλησα να τους δείξω πως υπάρχουν οι coaches αυτοβελτίωσης γύρω τους -απλά πρέπει να ψάξουν στο κατάλληλο μέρος.
Μέσα από δικά μου βιώματα και τεχνικές, που έχω αρχικά διδαχτεί και μετέπειτα δοκιμάσει σε μένα, βοήθησαν πάρα πολύ στη ζωή μου και στην προσωπική μου ισορροπία. Όλα αυτά θέλω να τα μοιραστώ και να τα μεταδώσω. Τίποτα δεν είναι ανέφικτο και ποτέ δεν είναι αργά.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Είναι αστείο, γιατί δεν ξεκίνησε για βιβλίο αλλά για ένα πεντασέλιδο εγχειρίδιο, το οποίο ήθελα να προωθώ ως δωρεάν περιεχόμενο στα άτομα που μου αφήνουν ένα mail επικοινωνίας στη σελίδα μου. Είχα γράψει σποραδικά κάποιες σκέψεις και ένα γεγονός στάθηκε αφορμή να το αναπτύξω. Κατέγραψα τα συναισθήματα που βίωσα και τι αποκόμισα μέσα από αυτό. Αυτό στην πορεία γινόταν όλο και πιο συχνά και αντιλήφθηκα ότι είχε αποφασίσει αυτό για μένα να εξελιχθεί σε βιβλίο. Επειδή πάντα εμπιστεύομαι τη ροή της ζωής, αποφάσισα να το κάνω και αυτή τη φορά, και τελικά νομίζω πως πολύ καλά έκανα. Η συνεργασία μου με τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ ήταν ένα ανέλπιστο δώρο και όταν έπειτα κράτησα το βιβλίο στα χέρια μου ήμουν ευτυχισμένη, συγκινημένη μα πάνω από όλα ευγνώμων.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Υπήρχε ανέκαθεν η αισιοδοξία μέσα μου ως λέξη και συναίσθημα και αυτό ήταν θεωρώ η μεγαλύτερη παρακίνηση για να ξεκινήσω να εκπαιδεύομαι και να εργάζομαι στον τομέα της προσωπικής ανάπτυξης.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Πολλά ευχάριστα και δημιουργικά θα έλεγα. Καταρχήν εργάζομαι ως Εκπαιδεύτρια Προσωπικής Ανάπτυξης – Ηγεσίας & Σχέσεων οπότε εκτελώ συνεδρίες με ανθρώπους. Μελετάω συστηματικά για να αποκτήσω το πτυχίο μου στη Θετική Ψυχολογία και παρακολουθώ πολλά επιμορφωτικά σεμινάρια πάνω στο αντικείμενό μου. Διαβάζω αρκετά βιβλία (πάνω στο αντικείμενό μου καθώς και της ψυχολογίας) και για να αποφορτιστώ γράφω ποιήματα ή στίχους. Ξεκλέβω χρόνο για άθληση και επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαι μητέρα 5 αγοριών και νοικοκυρά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;
Θα έλεγα πως υπάρχουν δύο ειδών «προφίλ». Των Ελλήνων, οι οποίοι διαβάζουν συστηματικά και εκείνων που για κάποιο λόγο δεν έχουν ανακαλύψει –ακόμα- τη μαγεία της ανάγνωσης.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Πιστεύω πως η εποχή που η τέχνη αντιμετωπιζόταν με φόβο έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Θα έλεγα πως έχει να κάνει με την ανικανότητα, ίσως ακόμη και με την αδιαφορία. Σαν να μην έχει γίνει, δηλαδή, πλήρως κατανοητό το πόσο σημαντική είναι η συμβολή της τέχνης σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Νομίζω πως θα είχε να κάνει με το εκπαιδευτικό σύστημα. Θα προσπαθούσα να θέσω έναν νόμο όπου θα έκανε το σχολείο πιο ουσιαστικό, μακριά από κάθε πρακτική στείρας γνώσης. Ένα σχολείο που κάθε πρωί τα παιδιά θα αδημονούσαν να βρεθούν.
Για περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, πατήστε ΕΔΩ
Παύλος Ανδριάς για τον aylogyros news
