Κουβέντα στην «αυλή» με τον συγγραφέα Διονύση Σγούρο, με αφορμή την έκδοση του βιβλίο του «Όταν το δυο δεν λειτουργεί… υπάρχει το τρίο», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κάκτος
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Η άποψη πως ο έρωτας και η αγάπη μπορούν να ξεπεράσουν τα συνηθισμένα όρια των δύο ανθρώπων και να εκφραστούν ακόμα και μεταξύ τριών, όσο κι αν αυτό θεωρείται παρά φύση. Διευκρινίζω πως αυτά τα συναισθήματα μπορούν να φτάσουν στο ζενίθ μόνο μεταξύ δύο ανθρώπων. Όταν όμως αυτό το δυο δεν λειτουργεί σωστά υπάρχει και η διέξοδος του τρίο (για όσους μπορούν να το έχουν)
Θυμάστε αν υπήρξε στη σκέψη σας ως παιδί, η ιδέα ν’ ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Από μικρός έγραφα στίχους και μικρά πεζά κείμενα, από εσωτερική ανάγκη έκφρασης συναισθημάτων. Ποτέ, όμως, δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να γράψω κάτι πιο ολοκληρωμένο και να το εκδώσω, κάτι που προέκυψε τα τελευταία χρόνια. Θα έλεγα λοιπόν πως, κατά κάποιο τρόπο, ήμουν ένας άτυπος συγγραφέας από μικρός.
Δώστε μας το «πλαίσιο» στο οποίο εξελίσσεται η πλοκή σε αυτό σας το πόνημα.
Είναι το πλαίσιο της σημερινής κοινωνίας, προοδευτικής από τη μία, αλλά με αρκετά συντηρητικά κατάλοιπα από την άλλη. Οι ήρωές μου, είτε πρωταγωνιστές είτε δευτεραγωνιστές, είναι μεσήλικες, γύρω στα σαράντα, που κουβαλούν κάποια συντηρητικά πρότυπα αλλά έχουν και τη διάθεση να τα σπάσουν. Κάποιοι το κάνουν με ευκολία, χωρίς συναισθηματικούς φραγμούς, ενώ κάποιοι το κάνουν χωρίς να παραγκωνίζουν τα συναισθήματα τους στο βωμό της σαρκικής απόλαυσης.
Οι ήρωες του βιβλίου σας διαγράφουν τη δική τους πορεία μέσα στο κείμενο ή ακολουθούν κατά γράμμα το αρχικό σχέδιο του συγγραφέα;
Όχι κατά γράμμα, αλλά ακολουθούν το αρχικό πλάνο πλοκής που είχα στο μυαλό μου και διατηρούν τις ψυχογραφικές ιδιότητες που από την αρχή τους είχα προσδώσει.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Νομίζω πως κάθε συγγραφέας, όταν τελειώνει ένα έργο του, αισθάνεται ικανοποίηση αλλά και ανασφάλεια. Τι απήχηση θα έχει; Μήπως θα μπορούσε να είχε συμπληρώσει κάτι ακόμα; Μήπως ένα κομμάτι θα ήταν καλύτερα να είχε γραφτεί διαφορετικά; Ακόμα κι όταν διαβάζει το έργο του τυπωμένο σε βιβλίο, θα βρει σημεία που δεν τον ικανοποιούν αρκετά, σημεία που ίσως τα άλλαζε ή τα εμπλούτιζε, αν το ξανάγραφε. Και νομίζω πως αυτό το ανικανοποίητο είναι που τον οδηγεί στο να επιδιώξει να γράψει κάτι καλύτερο την επόμενη φορά.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Φυσικά. Σε κάποιες περιόδους είναι γραμμένη με άλφα μικρό και σε κάποιες με άλφα κεφαλαίο. Όμως, είναι πάντα ζωντανή και παρούσα.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Έχω την τύχη να έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο. Έτσι έχω τη δυνατότητα να συγγράφω, να διαβάζω βιβλία αλλά και να ασχολούμαι με τα χόμπι μου, όπως η φωτογραφία, οι εκδρομές στη φύση και τα ταξίδια (κοντινά ή μακρινά). Τις περιόδους που συγγράφω, φροντίζω ν’ ασχολούμαι συγκεκριμένες ώρες την ημέρα όπως κάνει ο κάθε εργαζόμενος.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνα με το βιβλίο;
Ας παρομοιάσουμε τη σχέση αυτή με μια πολυώροφη πολυκατοικία. Ο Έλληνας ποτέ δεν βρισκόταν στους ψηλούς ορόφους. Κάπου στους μεσαίους θα έλεγα. Τώρα βρίσκεται κάπου στο ισόγειο με το βλέμμα στραμμένο προς το υπόγειο. Αιτία το διαδίκτυο και ο καταιγισμός εικόνων και πληροφοριών, άχρηστων ως επί το πλείστο, που οδηγεί τους εγκεφάλους μας να προτιμούν την εύκολη τροφή. Το βιβλίο, και ο έντυπος λόγος γενικότερα, αντικαθίσταται από οθόνες smartphones και laptops
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή στο χώρο του πολιτισμού;
Όλα ξεκινούν από το σπίτι και το σχολείο. Για το σπίτι είναι υπεύθυνοι οι γονείς και για το σχολείο η πολιτεία. Σαν νομοθέτης λοιπόν θα άλλαζα το πρόγραμμα σπουδών στη βασική και μέση εκπαίδευση. Θα αφαιρούσα ώρες από τα μαθήματα που θεωρούμε βασικά, με εξαίρεση τη γλώσσα, και θα πρόσθετα ώρες καλλιτεχνικών (ζωγραφικής, μουσικής, θεατρικού παιχνιδιού, κ.λ.π.). Είναι απαραίτητο τα παιδιά, οι μελλοντικοί ενήλικοι, ν’ αποκτήσουν πολιτιστική παιδεία ενώ συγχρόνως θα μπορούν, από μικρή ηλικία, ν’ ανακαλύψουν τα κρυμμένα τους ταλέντα. Κι αυτά τα λέει ένας άνθρωπος που υπηρέτησε πολλά χρόνια τη Μέση Εκπαίδευση σαν καθηγητής των Θετικών επιστημών (Φυσική, Χημεία, Βιολογία).
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φυσικές Επιστήμες στο ΑΠΘ και Μετεωρολογία στο ΕΚΠΑ. Εργάστηκε στην ΕΜΥ σαν μετεωρολόγος και στη Μέση Εκπαίδευση σαν καθηγητής. Έχει κάνει πολλά ταξίδια στον κόσμο και εκφράζεται καλλιτεχνικά με τη φωτογραφία και τη συγγραφή. Έχει συμμετάσχει σε φωτογραφικές ομάδες και φωτογραφικές εκθέσεις. Το 2023 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «βαθιές ανάσες» από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ. Το «ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΥΟ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΤΡΙΟ» είναι το δεύτερο βιβλίο του και εκδόθηκε φέτος από τον εκδοτικό οίκο ΚΑΚΤΟΣ.
Παύλος Ανδριάς για τον aylogyros news
