Η αθωότητα της ψυχής μας, είναι αυτή που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε το ταξίδι της ζωής.
Ένα ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο «Ημερολόγιό» μας και μοιραζόμαστε τα μυστικά μας στο «Λεύκωμά».
Εσείς, είχατε λεύκωμα;
Δεν θυμάμαι να είχα δικό μου λεύκωμα αλλά μου άρεσε πολύ να απαντάω στις ερωτήσεις που έγραφαν στα λευκώματα τους, οι φίλοι μου. Δεν είχα αρνηθεί ποτέ σε κανέναν τη συμμετοχή μου γιατί πάντα πίστευα πως ήταν ένας ωραίος τρόπος να γνωρίσεις κάποιον.
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ερώτηση;
Μου άρεσαν οι ερωτήσεις που αφορούσαν το μέλλον, τι θα ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις, ή που βλέπεις τον εαυτό σου στα τριάντα. Τις έβρισκα ενδιαφέρουσες τότε, αλλά περισσότερο τώρα, που όταν θυμάμαι τα όνειρα μου ως παιδί συνειδητοποιώ πόσο έχω αλλάξει ως άνθρωπος.
Πως ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;
Ήταν ένα απλό δωμάτιο που μοιραζόμουν με την αδερφή μου. Δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, πραγματικά, κάτι που να το έκανε να ξεχωρίζει. Αλλά ήταν ο αγαπημένος μου χώρος όπου έτρεχα να κρυφτώ όταν ήθελα να ονειρευτώ.
Ποια περιοδικά διαβάζατε;
Όπως όλα τα παιδιά διάβαζα την Σούπερ Κατερίνα, την Κατερίνα και την Μανίνα. Δεν έχανα τεύχος!
Ποιο ήταν το επάγγελμα που θέλατε να κάνετε;
Άργησα να αποφασίσω με τι ήθελα να ασχοληθώ, αλλά όταν κατέληξα, ήξερα πως ήθελα να κάνω κάτι καλλιτεχνικό. Λάτρευα τη φωτογραφία και σπούδασα φωτογραφία λήψης. Αποτελεί ακόμα και τώρα, μεγάλη μου αγάπη και μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Από μικρή ηλικία ήξερα πως αγαπούσα και το διάβασμα αλλά και τη συγγραφή, οπότε ήταν, μάλλον, λογική η εξέλιξη μου.
Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε;
Το πρώτο βιβλίο που έγραψα ήταν ένα μυστήριο φαντασίας! Ήμουν έφηβη και έμπνευση μου αποτέλεσε ένα όνειρο που είχα δει, έτσι έγραψα μια ιστορία για μια νεαρή κοπέλα η οποία μετακόμισε σε μια επαρχιακή πόλη κι εκεί, γνώρισε ένα φάντασμα που έχει μείνει πίσω εδώ και χρόνια, τον οποίο βοηθάει να ανακαλύψει τι του συνέβη και τι ατελείωτες υποθέσεις είχε που δεν τον άφησαν να προχωρήσει παρακάτω. Το έγραψα σε ένα μπλε τετράδιο 100 φύλλων αλλά δυστυχώς, δεν ξέρω που βρίσκεται πια!
Θυμάστε την πρώτη παρουσίαση βιβλίου σας;
Ναι, τη θυμάμαι πολύ έντονα γιατί είχε γλυκόπικρη γεύση. Το άγχος ήταν μεγάλο, έβρεχε καταρρακτωδώς εκείνη τη μέρα, αλλά παρόλα αυτά η αίθουσα ήταν γεμάτη από άτομα που αψήφησαν τη βροχή και που ήρθαν ακόμα και από μακριά, για να με στηρίξουν. Αυτή ήταν η γλυκιά πλευρά της παρουσίασης. Την πικρή δεν θα την αναφέρω. Προτιμώ να μην τη θυμάμαι καν.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σας; Υπάρχει κάτι που περιμένουμε από εσάς;
Να περιμένετε πολλά από μένα. Αυτό μπορώ να πω μόνο. Η αλήθεια είναι πως ο χώρος του βιβλίου είναι δύσκολος και θέλησα πολλές φορές να σταματήσω, αλλά πεισμώνω κάθε φορά και περισσότερο, οπότε δεν το βάζω κάτω. Όσο υπάρχουν 10, 50, 100, 300 άτομα που διαβάζουν τη δουλειά μου, θα συνεχίσω με πάθος.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Είναι τρία, δεν είναι ένα, και τα αγαπώ και τα τρία με πάθος.
Είναι το ΟΧΤΏ της Κάθριν Νέβιλ,
Το ΟΙ ΣΤΥΛΟΒΑΤΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ του Κεν Φόλετ,
Και το ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ του Στίβεν Πρέσφιλντ.
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά σας χρόνια;
Δύο ταινίες λάτρεψα και λατρεύω. Η μία είναι το Trainspotting και η άλλη το Συνήθεις Ύποπτοι.
Σινεμά ή θέατρο;
Σινεμά, έχω τρέλα, παρότι τρέφω μεγάλο σεβασμό για το θέατρο.
Τηλεόραση παρακολουθούσατε;
Όχι φανατικά, δεν είναι πως δεν έβλεπα αλλά δεν καθόμουν και με τις ώρες μπροστά από την οθόνη. Έβλεπα επιλεκτικά κάποια πράγματα όπως π.χ. τους Θαντερκατς που δεν έχανα επεισόδιο.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σίριαλ;
Μάλλον το «Νησί». Ήταν εξαιρετική σειρά και την έχω ακόμα στην καρδιά μου.
Αναμνήσεις ή όνειρα; Σε ποιο από τα δύο υπήρχαν περισσότερες αναφορές;
Κα στα δύο, θα έλεγα, είναι εξίσου σημαντικά για μένα.
Ποια ευχή κάνατε, πριν πέσετε για ύπνο;
Να πραγματοποιηθούν τα όνειρα μου.
Περιγράψτε μας μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά σας χρόνια… Την έχετε βάλει σε κάποιο βιβλίο σας;
Δεν έχω βάλει κάποια ιστορία από τα παιδικά μου χρόνια σε βιβλίο μου, αλλά πάντα υπάρχει κάποια ανάμνηση, ειδικά από το διάστημα που πέρασα στο χωριό μου. Έχω γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο που διαδραματίζεται σε ένα νησί και χωριό σαν το δικό μου κι εκεί αναφέρω πολλές καταστάσεις που δεν είχα ζήσει εγώ, αλλά που είχα ακούσει.
Η Νεκταρία Μαρκάκη γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά μεγάλωσε στο νησί των Φούρνων, στον τόπο όπου άνθισε η φαντασία της. Η πρώτη της επαφή με τη συγγραφή ήταν στα εφηβικά της χρόνια, όταν ξάφνου αποφάσισε να γράψει σε ένα τετράδιο τις σκέψεις της, αλλά και ιστορίες, που τη βοηθούσαν να ξεφεύγει από την πραγματικότητα. Το 2010 άρχισε να γράφει συστηματικά, κυρίως στα αγγλικά, ώσπου το 2014 ανέβασε στην εφαρμογή Wattpad το πρώτο της βιβλίο στα ελληνικά, με μεγάλη επιτυχία. Αυτό ήταν και το έναυσμα για να ασχοληθεί με την έκδοση των βιβλίων της. Η αρχή έγινε το 2015 με το «Χωρίς χάρτη» κι έκτοτε εκδόθηκαν συνολικά 7 βιβλία της. Αυτήν την περίοδο κυκλοφορούν μόνο δύο βιβλία της, από τις Εκδόσεις Γράφημα, τα «Του έρωτα και του πολέμου» και «Cuba Libre» και σχεδιάζει μελλοντικά να συνεχίζει να ταξιδεύει τους αναγνώστες μέσα από τις σελίδες των βιβλίων της.
Για τον aylogyros news & την Καλλιόπη Γραμμένου
