Ένας γλυκός άνθρωπος, μια χαρισματική δημιουργός, μια προσωπικότητα που σε προκαλεί να αναζητήσεις την κάθε της πτυχή, είναι η Μαίρη Τσίλη.
Μια γυναίκα δυναμική που ξέρει να διαχωρίζει και να ξεχωρίζει έννοιες όπως: κοινωνικές επαφές, προσωπική ζωή, δημιουργική έκφραση, πνευματική ανάταση, όταν την ίδια στιγμή γύρω μας κυκλοφορούν «μεταλλαγμένοι» εκφραστές του πνεύματος, οι οποίοι στο βωμό της προβολής και της έκθεσης ισοπεδώνουν τα πάντα, αδιαφορώντας για την επόμενη μέρα.
Ο αναγνώστης διαβάζοντας τα βιβλία της Μαίρης Τσίλη, το πρώτο πράγμα που θα αισθανθεί, είναι να τον πλημμυρίζει η αύρα της αλήθειας, για να ακολουθήσουν μετά το συναίσθημα και το αγκάλιασμα της ψυχής.
Η γραφή της έχει μια ιδιαιτερότητα, καθώς οι λέξεις ζωντανεύουν και σε παρασύρουν σ’ έναν κόσμο μαγικό, που πολλοί θα θέλαμε να ήταν ο δικός μας κόσμος, το δικό μας λιμάνι.
Προβληματισμοί, αναζητήσεις, περιηγήσεις στην ψυχή του ανθρώπου, τις κρυφές σκέψεις, τις σχέσεις, τις προσωπικές στιγμές, τη διαφορετικότητα, τη μυστικότητα των θέλω και των πόθων. Εκεί που η φωνή αδυνατεί να εκφραστεί, η συγγραφική πένα της Μαίρης έρχεται να δώσει πνοή και να χαρίσει πλούτο σε όποιον είναι έτοιμος να τον απολαύσει.
Ποτέ δεν κρύφτηκε πίσω από τα δήθεν και τα πρέπει. Ποτέ δεν δείλιασε στο να πει την αλήθεια με τ’ όνομά της, ποτέ δεν έκρυψε τα δάκρυά της, ποτέ δεν φίμωσε τη φωνή της, όσο και αν την πονούσε η ίδια της η ζωή. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ξέρει να ζει και να γεύεται την ίδια τη ζωή…
Αυτό άλλωστε μαρτυρούν και τα βιβλία της:
Το δισάκι της ψυχής «μαρτυρά» τα όσα η ανθρώπινη φύση του ανθρώπου αντέχει να βιώσει: έρωτα, αγάπη, πάθος, ένταση, παλμό και αντοχές, απέναντι στα παιχνίδια της μοίρας. Τίποτα δεν τιθασεύει το είναι μας, όταν η ίδια η ζωή παίζει τα δικά της παιχνίδια…
Το κρεσέντο ενός κύματος (2013), Εκδόσεις Όστρια
Οι αλκυονίδες ψυχές μιλούν εκεί που ο θάνατος και η ζωή δοκιμάζουν τις αντοχές τους. Ο έρωτας, η φιλιά, το σήμερα και το παρελθόν «γράφουν» τα δικά τους χιλιόμετρα, με την ευαισθησία να κυριαρχεί…
Αλκυονίδες ψυχές (2014), Ελληνική Πρωτοβουλία
Αλκυονίδες ψυχές (2015), Εκδόσεις Όστρια (Ε)
Τέσσερις ψυχές που καίνε τις σάρκες τους για να εξαφανιστεί ακόμα και κάθε ίχνος ντροπής, δίνουν τη δική τους μάχη, καθώς ποτέ δεν έπαψαν να διψούν για αληθινή αγάπη. Βασισμένο σε πραγματικές εμπειρίες, οι ερωτευμένες πόρνες, καθηλώνουν τη σκέψη… όταν η διαφορετικότητα έρχεται να μας μιλήσει για τη «μαγεία» της… «Όμορφος άνθρωπος γίνεσαι όταν μαθαίνεις να αγαπάς ακόμα κι εκείνους που δεν είναι σαν εσένα…» μας λέει η συγγραφέας.
Ερωτευμένες πόρνες (2018), Εκδόσεις Όστρια
Τίποτα δεν είναι ικανό να «φιμώσει» τα όσα η ψυχή θέλει να μαρτυρήσει. Μια ζωντανή ιστορία μ’ εκείνη να μιλάει για ένα «αστέρι» και να καταθέτει τα όσα το έκαναν να λάμψει στο «σύμπαν» εκείνης που ποτέ δεν δίστασε να μιλήσει για την αγάπη της…
Νάντια μου (2020), Εκδόσεις Όστρια
Δέκα ποιήματα συνθέτουν τη μαγεία μιας συλλογής από νότες και στίχους, που ρίχνουν φως στο σκοτάδι της ψυχής… Μοναδικά, ζωντανά, αληθινά…
Μυστικό κοχύλι (2015), Εκδόσεις Όστρια
Ενδιαφέρον όμως έχουν και τα όσα μας είπε η Μαίρη Τσίλη…
Κάθε βιβλίο σου και μια «πρόκληση». Κάθε θεματική ενότητα και ένας συγγραφικός σταθμός, με «γήινους» επιβάτες και καταστάσεις. Τι είναι αυτό τελικά που σε ωθεί να συλλάβεις μια ιδέα και να της δώσεις ζωή;
Υπάρχουν μέσα μου βιώματα, συναισθήματα, σκέψεις, πόθοι, επιθυμίες, ευαισθησίες, ανάγκες. Οπότε όταν προκύψει στην ζωή μου κάποιος άνθρωπος ή κάποια κατάσταση που θα διεγείρουν όλα αυτά που υπάρχουν μέσα μου ή που θα με «προκαλέσουν» να ζήσω και να νιώσω έντονες στιγμές έστω και χωρίς την θέληση μου, τότε παραδίνομαι και αφήνομαι και γράφω και δίνω ζωή σε ότι μου έδωσε ζωή.
Η ταύτιση με τους ήρωες είναι λύτρωση για σένα ή ένα μεγάλο στοίχημα που καλείσαι να το κερδίσεις μιλώντας στις ψυχές του κόσμου;
- Θα ομολογήσω κάτι. Σε όλα τα βιβλία μου υπάρχω εγώ. Είτε μέσα από κάποια ηρωίδα μου ή ακόμα και μέσα από άλλους ήρωες μου. Και ναι ξεκίνησα να γράφω από μοναξιά. Από την ανάγκη που είχα να μιλήσω και με άλλους εκτός από τον εαυτό μου χωρίς να φοβάμαι ότι δεν θα με καταλάβουν ή ότι δεν θα με νιώσουν. Έτσι λοιπόν η ταύτιση μου με τους ήρωες μου είναι λύτρωση για μένα και μια υπέροχη παρέα. Από εκεί και πέρα το ότι «μιλάω» και στις ψυχές του κόσμου είναι κάτι που έγινε και γίνεται μόνο του και είναι για μένα ευλογία. Είναι κάτι που με κάνει να νιώθω λιγότερο μόνη.
Όλα σου τα βιβλία είναι πλημμυρισμένα από αισθήματα, αλήθειες και έντονα συναισθήματα, με ήρωες ανθρώπους της καθημερινότητας που δεν διστάζουν να μιλήσουν για κάτι διαφορετικό. Πως αισθάνεσαι όταν βάζεις τη λέξη «τέλος», ξέροντας πως έχεις ανακατώσει για τα καλά έναν δήθεν κόσμο «σοφών»;
- Νιώθω ικανοποίηση και πληρότητα. Ότι τα κατάφερα ξανά με τον δικό μου τρόπο. Και ταυτόχρονα νιώθω μια προσωπική ερημιά. Λες και κατέβηκα σε έναν σταθμό που δεν με περιμένει κανείς. Άγνωστη μεταξύ αγνώστων χωρίς προσανατολισμό.
Λογική, παραλογισμός, μυαλό, καρδιά, κρυφές ζωές… Άραγε, είναι εύκολο για κάποιον που γράφει, να τα χωρέσει όλα στη ζωή κάποιων ανθρώπων, δίχως να προκαλέσει «ζάλη» στον αναγνώστη;
- Είναι εύκολο αν καταφέρει να γράψει απλά, ατόφια, αληθινά ακόμα κι αν το μυαλό του χτυπάει κόκκινο και η καρδιά του ματώνει.
Το «Μυστικό κοχύλι», θα μπορούσε να ακολουθήσει «Το κρεσέντο ενός κύματος», την ίδια στιγμή που οι «Αλκυονίδες ψυχές» θα έκαναν διάλογο με τις «Ερωτευμένες πόρνες», όσο η «Νάντια» έγραφε τη δική της ιστορία;
- Ναι γιατί όλα τα βιβλία μου είναι κομμάτια μου, στιγμιότυπα της ζωής μου, ρανίδες της ψυχής μου. Είναι γεμάτα από μένα και από πρόσωπα που αγάπησα. Όσο για την «Νάντια» δεν υπάρχει περίπτωση ούτε καν τώρα να μιλήσω για εκείνη και να μην κάνω «αχ». Η «Νάντια» δεν είναι απλά ένα βιβλίο που έγραψα. Είναι ότι πιο δυνατό έπαθα κι έζησα μέχρι τώρα και με σημάδεψε βαθιά. Ήταν το μαχαίρι στο στήθος μου που λάτρευα να είναι εκεί και που όταν τόλμησα να το βγάλω άφησα την πληγή μου ανοιχτή μέχρι που την γιάτρεψαν οι λέξεις μου και η ανάγκη μου να αγαπώ.
Πιστεύεις πως οι επιλογές μας είναι αυτές που καθορίζουν την πορεία της ζωής μας;
- Τρία πράγματα καθορίζουν την ζωή μας. Η τύχη, οι επιλογές μας και αυτό που είναι γραφτό μας να γίνει ή να μην γίνει. Και βέβαια το τι μυαλά κουβαλάει ο καθένας μας και τα κύτταρα της ψυχούλας μας.
Ποιος θεωρείς πως είναι ο ρόλος του συγγραφέα σε μια κοινωνία που ένα μεγάλο μέρος της μηδενίζει τα πάντα;
- Ο ρόλος του συγγραφέα είναι και θα είναι πάντα ενεργός έστω κι αθέατα κι αθόρυβα. Γιατί πολύ απλά ένας συγγραφέας μπορεί το μηδέν να το δει σαν κύκλο και μέσα του να φυτέψει δύναμη, ελπίδα και να πει είμαι για σένα εδώ ακόμα κι αν κλείσεις το βιβλίο μου.
Τι θα λέγατε σ’ έναν αναγνώστη ώστε να τον προτρέψεις να διαβάσει τα βιβλία σου;
Ποτέ δεν θα παρότρυνα κάποιον να διαβάσει τα βιβλία μου. Κάθε αναγνώστης είναι ελεύθερος να επιλέξει τι θέλει να διαβάσει. Όμως αν κάποιος διαβάσει τα βιβλία μου θα ήμουν ευτυχής αν ένιωθε κι εμένα σαν άνθρωπο μέσα και πίσω από τις σελίδες μου.
Η Μαίρη Τσίλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κόρινθο.
Από παιδί της άρεσε να διαβάζει βιβλία κι όταν κάθε βράδυ ξάπλωνε για ύπνο, ανάπλαθε με το μυαλουδάκι της τις στιγμές της ημέρας που πέρασε και τις έφερνε στα μέτρα της και στα όρια των ονείρων της. Αυτά ήταν τα πρώτα δικά της παραμύθια. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών, μα τα παράτησε και δεν πήρε πτυχίο. Τα τελευταία χρόνια γράφει. Άρχισε να γράφει απλά και μόνο από ανάγκη για να αδειάζει την ψυχή της. Κάποτε έφτιαξε ένα blog, το «Μυστικό κοχύλι» και μοιραζόταν εκεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά της.
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyrosnews
