Ο δημοσιογράφος Γιώργος Ψάλτης, γράφει στη γραφομηχανή για τον «ΚΩΔΙΚΟΣ ’21: Η επόμενη ημέρα»…
Από την «ελευθερία» της καθημερινότητας στην «αιχμαλωσία» της ζωής μας, λόγω του COVID -19. Πόσο σας επηρέασε αυτή η αλλαγή;
Ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή μας. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ό,τι θα αλλάζαμε τόσο ριζικά την καθημερινότητα μας. Η αδυναμία μας να κυκλοφορήσουμε ό,τι ώρα θέλουμε , να πάμε για καφέ, να επισκεφτούμε ένα εστιατόριο, να πάμε για ένα ποτό, να κάνουμε ένα ταξίδι… Ένας αόρατος εχθρός μας έκανε τόση ζημιά. Χρησιμοποιώντας μια αθλητική φράση: τρώμε τρία γκολ από τα αποδυτήρια και απεγνωσμένα προσπαθούμε να ισοφαρίσουμε… Είναι συγκλονιστικό πως τόσες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, ο τουρισμός ακυρώθηκε, οι αεροπορικές πτήσεις εξαφανίστηκαν… Επί προσωπικού –λόγω επαγγέλματος- κράτησα αντιστάσεις, αλλά ως πολίτης ακόμα και τώρα αδυνατώ να πιστέψω ό,τι έχουμε τέτοια έκτασης απαγορεύσεις στην ζωή μας. Νομίζω πάντως ό,τι την μεγαλύτερη απογοήτευση έχουν τα νέα παιδιά, οι νέες ηλικίες που αναγκαστικά αποχωρίστηκαν φίλους και παρέες, σχολεία και ραντεβού… Ελπίζω ό,τι δεν θα τους μείνει κάποιο «κουσούρι» από αυτή την περίοδο διότι η υπερβολική έκθεση στο διαδίκτυο σίγουρα δεν θα τους κάνει καλό…
Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα πως λειτουργήσατε και τι ήταν αυτό που σας έλειψε περισσότερο;
Προσπάθησα να φανώ ψύχραιμος επαγγελματικά, να μην δείξω το άγχος μου για αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία… Η καθημερινότητα μου προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα. Μου έλειψε – όμως - μια διέλευση από τα διόδια των εθνικών οδών χωρίς έλεγχο ή η αυθόρμητη απόφαση για μία μικρή ή μεγαλύτερη απόδραση. Δεν θέλω άλλο 13033, δεν θέλω άλλο μάσκα, δεν θέλω άλλα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης. Βλέπουμε ένα άνθρωπο και τον αποφεύγουμε, είναι τραγικό…
Υπάρχουν στιγμές θυμού ή περισυλλογής;
Προφανώς υπάρχουν στιγμές θυμού, απογοήτευσης, εκνευρισμού, αγωνίας για το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε και πόση ανηφόρα έχουμε ακόμα. Βέβαια, υπάρχουν καλές ειδήσεις για τον πόλεμο απέναντι στο ιό και ενδεχομένως να είμαστε στην αρχή του τέλους αυτής της πρωτόγνωρης ιστορίας. Επίσης αυτό που με ανησυχεί ποια θα είναι η επόμενη μέρα της χώρας, της οικονομίας, της επανέναρξης των κανονικών ρυθμών της ζωής μας…
Ποιο θα ήταν το μήνυμα που θα στέλνατε σ’ όλους εκείνους που οι συνθήκες τους απαγορεύουν να κάνουν πράξη τα «θέλω» τους;
Θέλει υπομονή και επιμονή… Είναι δύσκολο ενδεχομένως αλλά δεν υπάρχει μαγική λύση…
Αν σας ζητούσαμε να βάζατε έναν τίτλο στη χρονιά που έφυγε, ποιος θα ήταν αυτός;
«Ματωμένη» χρονιά
Οι τέχνες, τα γράμματα και γενικά ο πολιτισμός , έπεσαν θύμα αυτής της καραντίνας ή πιστεύετε πως μέσα από αυτή θα βγουν πιο δυνατές;
Ήταν τομείς που υπέστησαν καθίζηση. Δυστυχώς οι άνθρωποι του πολιτισμού έχουν πάθει πολύ μεγάλη ζημιά, έχουν κάνει ελάχιστα μεροκάματα…
Ο χώρος του «πολιτισμού» όμως, σύμφωνα με τα όσα έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας, «κακοποιήθηκε» ψυχικά και σωματικά. Τι θα λέγατε για αυτή τη φρικτή εικόνα; Οι αποκαλύψεις είναι μία μορφή «επανάστασης»;
Στον τομέα του πολιτισμού έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και πρέπει να βγουν δυνατότεροι και καθαρότεροι… Είναι αναγκαίο για το καλό του τόπου, προφανώς οι μη γνωρίζοντες τα τεκταινόμενα νιώθουν αμηχανία και άβολα, όμως πρέπει να ξεκαθαρίσει ο χώρος, να ανανεωθεί, να ξανακερδίσει το χαμένο έδαφος… Το γεγονός ό,τι ανοίγουν στόματα και αποκαλύπτονται αποτρόπαια πράγματα είναι μια αυτοκάθαρση… Είναι η ευκαιρία του συγκεκριμένου χώρου να ξεκαθαρίσει και να κάνει ένα δυναμικό ξεκίνημα ανανεωμένο με νέα πρόσωπα και χωρίς τις αμαρτίες του…
Τι ήταν για εσάς το 1821, τι κοινά θα μπορούσε να είχε με το 2021 και πως φαντάζεστε την επόμενη μέρα;
Το 1821 ήταν ένα κομβικό έτος για την πορεία του έθνους μας. Παραμερίσαμε τις αδυναμίες μας, βάλαμε ένα στόχο και μέσα από πολλούς αγώνες και μεγάλες απώλειες πετύχαμε. Το 2021 σε ένα άλλο επίπεδο πρέπει να κάνουμε τη νέα επανάσταση. Ο στόχος είναι να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και να απαλλαχθούμε από τα κακώς κείμενα που μας ταλανίζουν. Θέλει πολύ προσπάθεια, θέλει σχέδιο, θέλει υπομονή και επιμονή. Θα είναι ένας αγώνας με απώλειες, ένας αγώνας που θα χρειαστεί να πολεμήσουμε ακόμα και τους εαυτούς μας, είναι αναγκαίος για να έχουμε εκείνα τα εφόδια γιατί το αύριο είναι απαιτητικό. Και πρέπει να τα καταφέρουμε…
Παύλος Ανδριάς by aylogyrosnews
