Εμείς διαβάζουμε, γράφουμε την κριτική μας, αλλά και ρωτάμε την «δημιουργό», για να μας αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του έργου της…
ΚΡΙΤΙΚΗ: Στο νησί της Άνδρου αποφασίζει αυτή τη φορά η συγγραφέας Δήμητρα Ιωάννου να «ξεδιπλώσει» το κουβάρι του νέου της βιβλίου, με πρωταγωνίστρια την Κατερίνα Συμεωνίδη, μια νοσοκόμα που έρχεται ν’ αναστατώσει την τοπική κοινωνία με τη δράση της.
Τίποτα δεν είναι ορατό και τίποτα δεν μπορεί να προβλεφθεί, καθώς η πλοκή αυτής της ιστορίας είναι τόσο δεμένη και «έξυπνα» δομημένη, που δεν επιτρέπουν σε κανέναν να κάνει εικασίες ή να δηλώσει με σιγουριά πως «γνωρίζει» τη συνέχεια!
Η συγγραφέας, μέσα από μια σειρά καθηλωτικών σκηνών δράσης, κερδίζει τον αναγνώστη και πληροφορώντας τον για την εξέλιξη των γεγονότων, τον «μεταμορφώνει» σε ενεργό παρατηρητή, ικανό ν’ αφουγκραστεί τον ψυχισμό των ηρώων της.
Δευτεραγωνιστές ή κομπάρσοι σε αυτό της το πόνημα δεν υπάρχουν, καθώς η παρουσία όλων κρίνεται κομβική και φυσικά «δραματουργική»…
Το μυστήριο και η αγωνία κυριαρχούν, η αύρα της ψυχικής φόρτισης κυριαρχεί, οι παραστατικές περιγραφές συγκινούν και όσο τα κινηματογραφικά πλάνα εναλλάσσονται, η αφήγηση απογειώνεται.
Αφήστε τη σκέψη σας να «ταξιδέψει» στην Άνδρο και αφουγκραστείτε τους παλμούς της αφήγησης. Το αποτέλεσμα, πιστέψτε με, θα είναι πρωτόγνωρο και θα σας εκπλήξει ευχάριστα…
Αλλά ας ακούσουμε την ίδια τι έχει να μας πει, γι’ αυτό της το συγγραφικό δημιούργημα…
Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ταξίδεψα στην Άνδρο και παρασύρθηκα από τη μαγεία της. Περπάτησα στα στενά της, γνώρισα τους ανθρώπους της, άκουσα την καρδιά της να χτυπά. Αυτό ήταν!
Πολύ εύστοχη και εντυπωσιακή η επισήμανση στο οπισθόφυλλο: «Προσοχή! Εισέρχεστε στον κόσμο της νοσοκόμας με δική σας ευθύνη! Εδώ τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται!». Θα θέλατε να μας πείτε δυο κουβέντες γι’ αυτό;
Όταν ξεκίνησα να γράφω το συγκεκριμένο βιβλίο, σύντομα διαπίστωσα πως ένιωθα σα να βάδιζα σε κινούμενη άμμο. Ενώ οι ήρωες και οι καταστάσεις εμφανίζονταν με ένα συγκεκριμένο τρόπο στο μυαλό μου, κατόπιν όλα άλλαζαν, καθώς οι ανατροπές διαδέχονταν η μία την άλλη. Οι χαρακτήρες αποκάλυπταν άλλα κομμάτια τους και οι καταστάσεις διαρκώς μεταβάλλονταν.
Πείτε μας, κατά τη σύλληψη της ιδέας για τη συγγραφή αυτού σας του μυθιστορήματος, προβληματιστήκατε για το ποιος θα είναι ο ρόλος της Κατερίνας Συμεωνίδη, μέσα σ’ αυτό;
Ήξερα από την αρχή το ρόλο που ήθελα να παίξει η Κατερίνα Συμεωνίδη στο συγκεκριμένο βιβλίο. Και επιπλέον ήθελα να νομίζετε πως την ξέρετε κι εσείς και στην επόμενη σελίδα να συνειδητοποιείτε ότι κάτι τέτοιο απλά δεν ήταν αλήθεια.
Τυχαία η επιλογή της Άνδρου ως «πεδίο δράσης» της ιστορίας, ή υπήρχε εξ’ αρχής ένα δομημένο σενάριο που πρόσταζε όλα να γίνουν εκεί;
Η ιδέα να γράψω για το χρονικό μιας εξαφάνισης και το πόσο συγκλόνισε και επηρέασε τους γύρω υπήρχε καιρό στο μυαλό μου, όπως τόσες άλλες ιδέες που βρίσκονται στα συρτάρια της φαντασίας μου. Όμως κανένα άλλο μέρος δε μου είχε δώσει την έμπνευση για να το ξεκινήσω. Η αλήθεια είναι ότι συνδέομαι με τους τόπους υπερβατικά, λες και τους ακούω να μου μιλούν. Έτσι λοιπόν μόνο όταν γνώρισα την Άνδρο μπήκαν σε λειτουργία οι μηχανισμοί της έμπνευσης και της υλοποίησης. Οι ρυθμοί ήταν ξέφρενοι και οι ήρωες άρχισαν να εμφανίζονται μπροστά μου από τα στενά της Ρίβας και από τα νεοκλασικά αρχοντικά της Χώρας. Μόνο στην αστική κοινωνία της Άνδρου εκείνης της εποχής θα μπορούσε να πάρει σάρκα και οστά το συγκεκριμένο βιβλίο. Είναι πλασμένο αποκλειστικά από την ενέργεια και την ανάσα αυτού του νησιού.
Μπορεί ο έρωτας να λυγίσει τη δύναμη που κρύβει μέσα του ένα μυστικό και να θέσει σε κίνδυνο όσους «έκρυβε» μέσα του μέχρι χθες;
Ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη ιστορία ο έρωτας είναι μια άγρια λαίλαπα που καίει στο πέρασμα του οτιδήποτε κάλπικο. Όμως τα μυστικά και τα ψέματα ούτως ή άλλως δεν αντέχουν το αιχμηρό φως της αλήθειας. Η αλήθεια θριαμβεύει έστω και αν χρειαστούν τριάντα χρόνια. Έστω κι αν χρειαστεί μια ολόκληρη ζωή.
Τι θα λέγατε σ’ έναν αναγνώστη ώστε να τον προτρέψετε να διαβάσει αυτό σας το βιβλίο;
Επισημάνατε ήδη την απάντηση πιο πάνω. Βρίσκεται στο οπισθόφυλλο τυπωμένη με κεφαλαία κόκκινα γράμματα. «Προσοχή! Εισέρχεστε στον κόσμο της νοσοκόμας με δική σας ευθύνη! Εδώ τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται!». «Η Νοσοκόμα» σίγουρα είναι ένα κοινωνικό βιβλίο με καταιγιστικά συναισθήματα, πάθη, μίση, ίντριγκες έρωτες και αγάπες. Μια έντονη χροιά μυστηρίου διαπνέει όλο το κείμενο, διαποτισμένη με δυνατές νότες crime και αστυνομικού. Ο κόσμος της Νοσοκόμας δεν έχει δευτεραγωνιστές, αλλά μόνο πρωταγωνιστές και πολλές ανατροπές ως την τελευταία σελίδα.
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyrosnews
