Εμείς διαβάζουμε, γράφουμε την κριτική μας, αλλά και ρωτάμε τον «δημιουργό», για να μας αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του έργου του…
ΚΡΙΤΙΚΗ: Με την ελπίδα πως αυτό το βιβλίο θα βοηθήσει κάποιους ανθρώπους και θα τους προτρέψει ν’ ανοίξουν την καρδιά τους, ο Ελευθέριος Γ. Ελευθεριάδης κατάφερε να κάνει αυτό που πολλοί ίσως «δείλιαζαν» μπροστά στην ιδέα των ευθηνών. Το τόλμησε…
Έγραψε έναν πραγματικά χρήσιμο βιβλίο, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να λειτουργήσει ως «φύλακας άγγελος» σε όποιον νιώθει ότι έχει ανάγκη να απελευθερωθεί από κάθε είδους φοβία, ανασφάλεια ή ψυχοσωματικά συμπτώματα, που βίαια τον καθηλώνουν και δεν του επιτρέπουν να ζήσει τη ζωή του όσο πιο καλύτερα μπορούσε, ως ελεύθερος νους…
Κατά την ανάγνωσή του, ήταν αρκετές εκείνες οι φορές που αισθάνθηκα την ανάγκη να τον είχα μπροστά μου, να του σφίξω το χέρι και να του πω ένα τεράστιο «μπράβο», που μπορεί μέσα από τη γραφή του, να πλημμυρήσει με ευτυχία την ψυχή του άλλου.
Με έναν τρόπο μοναδικό, με λέξεις απλές και κατανοητές, δίνει τις απαντήσεις που πραγματικά «οφείλεις» να γνωρίζεις και σου δείχνει ποιόν δρόμο «πρέπει» ν’ ακολουθήσεις, βασιζόμενος πάντα στις δικές σου ανάγκες και στα δικά σου θέλω.
Σου ανοίγει την πόρτα της ελευθερίας και σου φωνάζει «φύγε», απαλλαγμένος από εμμονές, φοβίες και ανασφάλειες…
Θα έλεγα πως είναι μια «ελπίδα σωτηρίας», για όλους εκείνους που αναζητούν να γνωρίσουν τον πραγματικό τους εαυτό, αλλά λόγω άγνοιας πολλών πραγμάτων, μένουν αιχμάλωτοι των γεγονότων και των καταστάσεων.
Αλλά ας ακούσουμε τον ίδιο τι έχει να μας πει, γι’ αυτό το συγγραφικό του δημιούργημα…
Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και ποιος είναι ο σκοπός του;
Οι «άνθρωποι» είναι η απάντηση και στα δύο ερωτήματα αυτά. Δουλεύοντας με ανθρώπους στο γραφείο για πάνω από μια δεκαετία, συνειδητοποίησα ότι το μεγαλύτερό μας πρόβλημα σε σχέση με το άγχος, είναι το γεγονός ότι δεν το κατανοούμε. Δεν έχουμε αντιληφθεί τη φυσιολογία του. Και έτσι παιδευόμαστε. Και τραβάμε ό,τι τραβάμε… Το βιβλίο αυτό, είναι ένα μικρό βοήθημα, για όλους εκείνους τους ανθρώπους που παλεύουνε με το άγχος αλλά και με τους λογισμούς τους…
Πιστεύετε ότι ο «σημερινός» άνθρωπος ακούει τι του λέει το «σύμπαν» ή συνεχίζει να δηλώνει πως τα γνωρίζει όλα;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του σημερινού, «δυτικού ανθρώπου», είναι η έπαρση. Και λέω «δυτικού», γιατί η Δύση, η Εσπερία, καυχιέται χρόνια τώρα ότι ο «Ο Θεός είναι νεκρός». Όπου υπάρχει έπαρση όμως, διαπράττεται ύβρις… Και ως γνωστόν την ύβρη την ακολουθεί η άτις και η νέμεσις και η τείσις. Προσωπικά, θέλω να τοποθετώ τον εαυτό μου στην «καθ’ ημάς Ανατολή».
Έχει τη δύναμη ένα βιβλίο να μας αλλάξει τον τρόπο σκέψης;
Τα βιβλία δεν αλλάζουνε τους ανθρώπους μαγικά. Τα βιβλία, αποτελούν το έναυσμα για να αρχίσουμε εμείς την αλλαγή.
Τι λόγο παίζουν οι ψυχαναγκασμοί και οι ιδεοληψίες στη ζωή μας;
Τρόποι εκτόνωσης του άγχους. Ένα από τα πράγματα που το εν λόγω βιβλίο προσπαθεί να ξεκαθαρίσει, είναι ότι άλλο το άγχος και άλλο οι τρόποι εκτόνωσής του.
Γιατί ο καθένας από εμάς αρέσκεται στο να αναλύει το «γιατί», χάνοντας έτσι την ουσία των πραγμάτων και πολύ περισσότερο το νόημα της ζωής;
Είναι πιο εύκολο το να αναρωτιέσαι από το να παλεύεις. Είναι πιο εύκολο το να κοιτάει κανείς πίσω παρά να προχωρά μπροστά. Θυμάμαι τη γυναίκα του Λώτ όταν έφευγε από τα Σόδομα… Λέει στην Π. Διαθήκη, ότι είχε μια εντολή και μόνο. Να μην κοιτάξει πίσω. Και όμως αυτή γύρισε να δει. Και έγινε στήλη άλατος. Έγινε στάχτη. Έτσι και εμείς… Με το να μένουμε κολλημένοι σε «γιατί;», γινόμαστε στάχτη καθημερινά. Χάνουμε τον εαυτό μας.
Άραγε, υπάρχει ζωή χωρίς άγχος;
Υπάρχει ζωή, όπου παλεύεις συνεχώς να διαχειριστείς το άγχος σου. Και άλλοτε τα καταφέρνεις και άλλοτε πάλι όχι. Ένας συνεχής αγώνας. Μια διαρκής προσπάθεια.
Τι θα λέγατε σ’ έναν αναγνώστη ώστε να τον προτρέψετε να διαβάσει αυτό σας το βιβλίο;
Εύχομαι πραγματικά, να μην υπήρχε λόγος για την έκδοση ενός τέτοιου βιβλίου… Υπάρχει όμως. Δε θα τον προέτρεπα κάπως… Το βιβλίο αυτό, δόξα τω Θεώ, με την μέριμνα των εκδόσεων Ψυχογιός, βρίσκεται στα ράφια, κάθε βιβλιοπωλείου. Αν λοιπόν κάποιος θελήσει, ξέρει που να το βρει!
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyrosnews
