Από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική μόλις κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της Νικολέτας Καπίλλα «Έξυπνα ηλεκτρονικά VS Έξυπνα βιβλία», σε εικόνες Μαρία Μανουρά, για παιδιά από ετών.
Λυγμοί και πολεμικές ιαχές ακούγονται στη βιβλιοθήκη τού σπιτιού. Τα βιβλία, παρατημένα και ξεχασμένα εδώ και καιρό, προσπαθούν να βρουν τρόπους να επιστρέψουν στα χέρια των ανθρώπων, που είναι διαρκώς απασχολημένα με το κινητό, το τάμπλετ ή το τηλεκοντρόλ της σμαρτ τιβί.
Όταν η κυρία του σπιτιού ανακοινώνει ότι θα ανακαινίσει το καθιστικό και στη θέση της βιβλιοθήκης θα τοποθετήσει έναν πίνακα ζωγραφικής, τα βιβλία με τρόμο ακούνε ότι θα καταλήξουν στην ανακύκλωση. Έχουν λίγες μόνο ώρες να
καταστρώσουν ένα σχέδιο για να σωθούν!
Τι κόλπα θα σκαρφιστούν τα βιβλία;
Θα υπάρξει ειρηνικό τέλος σε αυτή την παράξενη «πολεμική» ιστορία;
Απόκτησέ το εδώ:
https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/eksupna-hlektronika-vs-eksupna-vivlia
Η Νικολέτα Καπίλλα γεννήθηκε το 1982 στη Λεμεσό. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου και είναι κάτοχος του Μεταπτυχιακού τίτλου «Επιστήμες της Αγωγής» με κατεύθυνση την Ψυχολογία και τη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση (Πανεπιστήμιο Κύπρου). Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημοτικά σχολεία της Κύπρου. Αποτέλεσε μέλος της Συντακτικής Επιτροπής της Νεανικής Έκδοσης της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού «Καθ’ Οδόν» (2007-2017). Κυκλοφορεί το βιβλίο της "Μια φορά και ένας Ρο!" (εκδόσεις i-Write.)
Η Μαρία Μανουρά γεννήθηκε μια βαρυχειμωνιάτικη μέρα στην Αθήνα, αλλά προτιμά την άνοιξη. Τα κελαϊδίσματα τής θυμίζουν τον τόπο που αγάπησε πιο πολύ ως τώρα, το χωριό της στους πρόποδες της μαγευτικής Οίτης.
Όσο μεγάλωνε, όλοι της έλεγαν να γίνει γιατρός, αφού «τα ’παιρνε τα γράμματα»… Το ένστικτό της, όμως, την οδήγησε στην Αρχιτεκτονική του Ε.Μ.Π. Τώρα ξέρει πως ήταν σωστή επιλογή. Έμαθε κάτι πολύτιμο: πώς να οργανώνει το χάος, πώς να χτίζει από το μηδέν. Μα δεν ήταν αρκετό… Έλειπε το χρώμα.
Στα 24 χρόνια της συνειδητοποίησε αυτό που είπε ο Ιπποκράτης: «Ο μεν βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» (κι ύστερα οι Λατίνοι: Ars longa, vita brevis). Μάλλον ήταν ο οιωνός της παιδικής ηλικίας… Έτσι πήρε την απόφαση να δοκιμάσει την τύχη της στον Τομέα της Ζωγραφικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Και το ταξίδι ξεκίνησε…
Από το 2014 εικονογραφεί παιδικά βιβλία. Νιώθει ευτυχής και ευγνώμων για τους άπειρους κόσμους που μπορεί πλέον να δημιουργήσει από την αρχή, χωρίς πολεοδομική άδεια και με την ακριβότερη πρώτη ύλη: το ανθρώπινο θυμικό.
Ίσως κάποτε γράψει δικά της βιβλία, ίσως όχι. Μερικά απογεύματα ονειρεύεται να στήσει μια βιοτεχνία παιχνιδιών. Κάθε παιγνίδι, λέει, θα έχει δικό του όνομα και δικό του ελάττωμα. Αισθάνεται πως το ωραίο ξεπερνά την όμορφη όψη και το ορθώς καμωμένο. Γι’ αυτό, πάλι, της αρέσουν οι ελεύθεροι άνθρωποι, ακόμη κι όταν είναι πολιορκημένοι. Κι αν της ζητήσεις μια συγκινητική λέξη, θα σου πει το «ευχαριστώ».
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Προς το παρόν…
