Ένα βιβλίο για τη ζωή από αγάπη για τον άνθρωπο. Ένα βιβλίο για τον άνθρωπο από αγάπη για τη ζωή, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.
Ήμασταν ήδη ώρα πια στην αγκαλιά της Μεσογείου, με τα πόδια μας, ολόδροσα, να βρέχονται απ’ τις ακτές του Ιονίου, έτσι που απ’ τα δυτικά η θάλασσα εισχωρούσε απ’ το άνοιγμα, το οποίο υπήρχε στο μέσον του ολοστρόγγυλου των υδάτων, σε αυτό το σαν Ω σχήμα, την ιδανική φωλιά σχηματίζοντας για τον Έρωτα.
Ως κι ο Ήλιος πήρε, όταν μας είδε, μακριά τις ακτίνες του, από αγάπη για τον άνθρωπο, φιλοτεχνώντας, καθώς έδυε σιγά-σιγά, εικόνες πολύχρωμες, μαγευτικές, ισάξιες των ομηρικών ειδυλλιακών τοπίων, κοινωνός κι εκείνος μαζί μ’ εμάς στην ομορφιά της καλλίκαρπης, αμπελόεσσας γης των ανθών του ελαίου με το κρασύ πέλαγο.
Ω γαία Ελληνίς, τα χρώματά σου λειτουργούν ποιητικά με λεπτή τη διάκριση ανάμεσά τους!
Ο σπινθηρίζων ρόδινος ορίζοντας διαχώριζε σε ζώνες τη θάλασσα, μετατρέποντάς την από κιτρινωπή γλυκιά σε μαβιά ζεστή, κοκκινωπή μετά, «μέσω ενί οινόπι πόντω» σε μια αλς μαρμαρέη, απαστράπτουσα σαν στον Όμηρο, κι εκεί που το πέλαγος συναντούσε τον ορίζοντα την καθιστούσε κυανοπράσινη χλοερή, πλούσια, φωτεινή, καθαρή και φιλόξενη.
Ένα διάχυτο, ασαφές κι απερίγραπτο χρώμα, με μια οπτική αίσθηση κινητικότητας σε ελαφρύ κυματισμό, ύστερα έλουζε τα ύδατα και τα πρόσωπά μας. Πορτοκάλινο κροκί, λαδί καναρινί, κοραλλί μελί, ώσπου ένα χρυσαφένιο πορτοκαλί επικάθησε των υδάτων μ’ ένα διάφανο συνεχόμενο σμαραγδί στις όχθες τους, ώρα ικανή, ίσαμε να δύσει ο ήλιος, το οποίο έκανε τη θάλασσα υγρό χρυσό.
Οι ξανθές αποχρώσεις του χρυσού σε κάθε εναλλαγή τους σπίθιζαν στα βλέμματά μας σαν παλλόμενες φλόγες στον άνεμο, αναζωπυρώνοντας τη θαυματουργό εκείνη αίσθηση που είχαμε ως παιδιά στο πρωταντίκρισμα της θάλασσας και του ηλιοβασιλέματος, που ακόμα και ο ήλιος έστησε τότε το κλειόμενο αργά-αργά όμμα του, θέλοντας, πριν δύσει, να ρίξει την τελευταία του ματιά σ’ αυτήν την ωραιότητα.
Δύο δέντρα δίπλα μας ήταν σαν να φιλιούνται! Η σκέψη μας σταμάτησε μπροστά στα δύο αυτά αγκαλιασμένα δέντρα. Το ένα, συστρέφοντας σαν μπράτσα δύο κλαδιά του, έσφιγγε μ’ αυτά το άλλο, κλείνοντάς τα πίσω του. Το άλλο κρατούσε αυτό το αγκάλιασμα κι άπλωνε το λείο, ίσιο και λεπτό ανάστημά του προς τον ουρανό, σ’ ένα ταξίδι στο διάστημα. Συνδεδεμένα και τα δύο για πάντα, μεγάλωναν μαζί ανακατεύοντας τους χυμούς τους και το αίμα τους. Ένα άλλο χόρευε στα ελαφρά λικνίσματα του ανέμου και όλη η φύση φάνταζε σαν γυναίκα που χορεύει γυμνή, όπως την παρασταίνει ο Σολωμός.
Δέρκομαι, όπως θα έλεγε ο Όμηρος, αυτός ο ασύγκριτος παρατηρητής της φύσης και του κόσμου.
Ο Νίκος Γαρνέλης γεννήθηκε στο χωριό Νησάκι της Κέρκυρας. Τελείωσε τις τρεις τάξεις στο 10 Γυμνάσιο της πόλης, σιτιζόμενος στο ειδικό τμήμα για άπορους μαθητές. Συνέχισε στο 6ο Νυχτερινό Γυμνάσιο Αθηνών και στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ, όπου περάτωσε τις σπουδές του εργαζόμενος όλα τα χρόνια στο εργοστάσιο ηλεκτρικών αντιστάσεων «ΣΠΙΡΑΛ». Αποφοίτησε και από το τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του ίδιου πανεπιστημίου, ασκώντας παράλληλα μάχιμη δικηγορία και παρ’ Αρείω Πάγω στην Αθήνα, όπου και διαμένει.
Εμφανίστηκε στα γράμματα με τις ποιητικές συλλογές Αναπνοές (από το Ιόνιο Πέλαγος), Αθήνα 1994 (αρ. εισ.: 11868 στη βιβλιοθήκη του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου) και Αγγίγματα, Αθήνα
1995. Ακολούθησε το ποιητικό του έργο ΟΙ ΠΑΛΙΕC CΙΝΙΕC, Αθήνα 1997, που επανεκδόθηκε το 2004. Με επιμέλεια και δαπάνες του, εκδόθηκε το ποιητικό έργο ΣΙΝΙΑΔΑ, Αθήνα 2008, με τη συμβολή, στη συγγραφή του, και του συντοπίτη του Αντώνη Ζούλη. Το έργο του ΠΑΛΙΕC CΙΝΙΕC εντάχθηκε στα πολιτιστικά δρώμενα έτους 1997 των Δήμων Κερκυραίων και Κασσωπαίων, παρουσιάστηκε από τον θεατρικό θίασο «ΛΥΧΝΙΑ» και βραβεύτηκε. Την επόμενη χρονιά εντάχθηκε και στα πολιτιστικά του Δήμου Αθηναίων. Διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου των εν Αττική Σινιωτών Κέρκυρας «Ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ» για δύο συνεχόμενες διετίες, 1998-2002, κατά τις οποίες καθιερώθηκε με τη συνεργασία του συλλόγου και του Δήμου Κασσωπαίων, τον Αύγουστο κάθε έτους, πολιτιστικό διήμερο αφιερωμένο στις Παλιές Σινιές. Υπήρξε ενεργό μέλος της συσταθείσας το 1998, για τρία έτη, ερανικής επιτροπής με σκοπό την επισκευή και διάσωση των ιερών ναών των παλιών Σινιών.
Η Κωνσταντίνα Αλεξοπούλου είναι φιλόλογος με πολυετή διδακτική εμπειρία. Γεννήθηκε στο Μηλιώτι Μεσσηνίας. Σπούδασε Ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, όπου, στη συνέχεια, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη «Μεθοδολογία κριτικής και έκδοσης ιστορικών πηγών στην κατεύθυνση Νεότερη και Σύγχρονη». Συμμετείχε στη συλλογική έκδοση, στο πλαίσιο του Π.Μ.Σ., «Πηγές της Επτανησιακής Ιστορίας 3». Νοταριακές Πράξεις του Κώδικα της Οικογένειας Τυπάλδου-Λασκαράτου (16ος - 17ος αιώνας). Εκδόσεις Ιονίου Πανεπιστημίου, Κέρκυρα 2009. Δυνάμει δημοσιεύσιμη είναι και η διπλωματική της εργασία με τίτλο: «Πρακτικά Μητροπόλεως Κέρκυρας επί Μακαρίου Ξστ΄ (Βιβλίον των συνελεύσεων του ρηματικού χάρτου). Έτη 1824-1825».
Έχει ετήσια εξειδίκευση στην ειδική αγωγή από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, βεβαίωση γνώσης νοηματικής γλώσσας από το Εθνικό Ίδρυμα Κωφών και πιστοποίηση γνώσης στον κώδικα braille (σύστημα γραφής κι ανάγνωσης τυφλών) από το ΚΕΑΤ Καλλιθέας Αττικής.
Παρέχει έργο συναπτά από το 2009 για την Εθνική Τράπεζα μέσω της Icap outsourcing.
