Από τις Εκδόσεις Κάκτος κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο του Δημήτρη Καλπογιαννάκη «Σφακτηρίας 21Α».
Γράφοντας για το παρελθόν και, πιθανώς, εγκωμιάζοντάς το δεν σημαίνει πως το εξιδανικεύεις. Δεν πρόκειται για ουτοπική νοσταλγία, αλλά για γλυκιά ανάμνηση. Η νοσταλγία δείχνει πως το παρελθόν σού πρόσφερε ανεκτίμητες στιγμές που μπορεί να έχουν χαθεί για πάντα, ωστόσο μένουν αναλλοίωτες στον χρόνο. Στιγμές που δεν μπορείς να μεταφέρεις στα αγαπημένα σου πρόσωπα στον βαθμό που τις έζησες.
Αλήθεια, ποιος δεν έχει κοιτάξει πίσω στον χρόνο αναζητώντας στιγμές όπου το γέλιο ήταν μόνιμα ζωγραφισμένο στα χείλη; Το παρελθόν είναι ένα δώρο που μας έδωσε –και εξακολουθεί να μας δίνει– πολύτιμα εφόδια, που συμμετέχει στην εξέλιξή μας, στον τρόπο σκέψης μας, στη συμπεριφορά μας.
Η μνήμη δεν είναι δική μας. Την κληρονομούμε. Μας θυμίζει τις οφειλές μας στο παρελθόν, συνδέει το χθες με το σήμερα και το αύριο. Υπάρχει στην καθημερινότητά μας, αναδύεται μέσα από τις αξίες μας, αντανακλάται στις συνήθειές μας.
Αποκτήστε το εδώ
Γεννήθηκα 20 χλμ. βορειοδυτικά της Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου, στο Νεοχώρι, το χαμηλότερο ηπειρωτικό σημείο της χώρας μας. Ανδρώθηκα στο κέντρο της Αθήνας, στην πανέμορφη, πάντοτε γοητευτική και γεμάτη ενέργεια γειτονιά του Κεραμεικού. Τα πρώτα χρόνια της νεότητάς μου με βρίσκουν αρχηγό της ομάδας μπάσκετ της γειτονιάς μου, ενώ παράλληλα υπήρξα και ποδοσφαιριστής επαγγελματικής ομάδας. Αλλά δεν μου έλειπαν κι οι καλλιτεχνικές ανησυχίες. Έτσι, η κιθάρα έγινε για κάποια χρόνια προέκταση των χεριών μου, ενώ ο χορός εισέβαλε στην καθημερινότητά μου (δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουσική). Ο αγώνας της βιοπάλης ξεκίνησε εξαιρετικά νωρίς, ενώ ακόμα ήμουν μαθητής του δημοτικού. Σφυρηλάτησε τον χαρακτήρα μου και με οδήγησε σε ποικιλία ενασχολήσεων, αρχικά σε χειρωνακτικές εργασίες και στο τέλος στον τραπεζικό τομέα, όπου εργάζομαι τα περισσότερα χρόνια της επαγγελματικής μου καριέρας προσφέροντας από θέση ευθύνης.
