Ένα βιβλίο γεμάτο αλήθειες, μια αφήγηση συγκλονιστική, για τη ζωή εκείνων που κάποιοι τους θεωρούν «αγγέλους» και άλλοι τους μισούν, τους περιφρονούν και τους αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδια.
Δύσκολο να περιγράψω τα όσα ένιωσα διαβάζοντάς το, αλλά ακόμα πιο δύσκολο να μπω στον ψυχισμό και να νιώσω τη δύναμη της ψυχής του Μένιου Σακελλαρόπουλου, που κατάφερε να μας μεταφέρει στο χαρτί τις εικόνες, τα αισθήματα και τον αγώνα επιβίωσης αυτών των ανθρώπων, που αγνοώντας αν υπάρχει αύριο, πάσχιζαν να σταθούν όρθιοι μέσα σε μια κοινωνία δύο προσώπων.
Θα «δανειστώ» μερικές αράδες από το «Σημείωμα του συγγραφέα»: …το θεώρησα χρέος τιμής προς όλους αυτούς, τους εκατοντάδες νεκρούς και τους δεκάδες χιλιάδες που κατάφεραν να σωθούν, ψάχνοντας να αποδείξουν ότι είναι άνθρωποι, για να σας πω ότι σπάνια βρίσκεις τέτοια συγγράμματα, τέτοιες ψυχογραφίες ηρώων σε φυσικό χρόνο και κάτω από «μεταβαλλόμενες» συνθήκες, γεμάτες πόνο για το σήμερα και ελπίδα για ένα άγνωστο και γεμάτο αβεβαιότητες, αύριο.
Ο συγγραφέας, με αφορμή την επίσκεψη του Πάπα στις δομές της Λέσβου, είχε ως κύριο μέλημά του την κάλυψη του «γεγονότος» για το κανάλι που εργάζεται, μέχρι που η ψυχή του σκίρτησε μπροστά σε αυτό που ανθρώπου νου, δεν το χωρά: τη διαγραφή εν ζωή, μιας ανθρώπινης ύπαρξης.
Θεωρώντας αδιανόητο το πώς αντιμετώπιζαν κάποιοι αυτούς τους ανθρώπους, έζησε από κοντά την καθημερινότητά τους και βίωσε από τη μια την αληθινή εικόνα των Ελλήνων που ταυτίστηκαν με τον αγώνα των προσφύγων για επιβίωση, προσφέροντας χέρι βοηθείας, αλλά και με εκείνη την αποκρουστική πλευρά των συμπατριωτών μας, που τους θεωρούσε «εισβολείς» και τους έβλεπε σαν σκουπίδια.
Οι δύο πλευρές συγκρούονται, ο αναγνώστης αγωνιά για το τι θ’ ακολουθήσει, με τον συγγραφέα να μας κάνει κοινωνούς αυτής της «πάλης», καθηλώνοντάς μας με τα όσα μας περιγράφει.
Ένα θρίλερ, ένα μυστήριο με δύο δολοφονίες και δίπλα δίπλα η ψυχή, η ανθρωπιά, η απανθρωπιά, η αχαριστία, η δικαίωση, ο θρίαμβος της ζωής, με φόντο το νησί του Αρχάγγελου, της Σαπφούς, του Ελύτη, του Μυριβήλη, του Θεόφιλου… μας ευαισθητοποιεί και μας «βγάζει» από το λήθαργο της απάθειας και της σιωπής.
Ένας ύμνος για τον άνθρωπο, για τη δύναμη της αλήθειας και του έρωτα… μας καλεί να τον ζήσουμε και να τον μεταφέρουμε, σε όσους ακόμα πιστεύουν πως οι διακρίσεις είναι γι’ αυτούς που γεννήθηκαν δίχως ψυχή και αισθήματα.
Ένα δώρο ξεχωριστό, μια ελπίδα φωτός στον συγγραφικό ορίζοντα… μιας Ελλάδας που αρκετές φορές γυρίζει την πλάτη στις αξίες και τα ιδανικά της, στον πολιτισμό που δίδαξε και την έκανε παγκόσμια αγαπητή.
Το βιβλίο θα ήθελα να σας ενημερώσω, πως κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Παύλος Ανδριάς
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας
