…υπήρξα κι εγώ κάποτε νεαρή κοπέλα που όπως όλες ήθελα να ζήσω τον έρωτα και να γευτώ την καλή ζωή.
Η πρώτη μου επαφή με το αντρικό μόριο, δεν θα μπορούσα να πω ότι ήταν και η καλύτερη, μιας και η αγωνίας μου να νιώσω εκείνη την «κάψα» που λένε στο κορμί μου, εκείνη που το κάνει να σπαρταράει από ηδονή, με οδήγησε στο κρεβάτι του καθηγητή μου, που μου έκανε ιδιαίτερα στα μαθηματικά.
Άγαρμπος ήταν και ατσούμπαλος… σε βαθμό που μ’ έκανε να σιχαθώ κι εγώ η ίδια αυτό που λένε πήδημα, αλλά και να αηδιάσω με τη μυρωδιά του κορμιού μου, καθώς η ιδρωτίλα του είχε ποτίσει το τρυφερό κορμί μου.
Πότε με έκανε δικιά του, πότε τελείωσε, ούτε που το κατάλαβα! Έναν πόνο ένιωσα και βιαστικά ντροπιασμένη πήγα και πλύθηκα. Η παρθενιά μου είχε κάνει φτερά, με τον πιο απαίσιο τρόπο.
Κι όσο εκείνος βρακωνότανε, εγώ έπλυνα τα ρούχα μου… κάνοντας αγώνα δρόμο για να μη με προλάβει η μάνα μου που θα γύριζε από τη δουλειά της.
Tratzik που θα έλεγε κάποιος της σημερινής γενιάς, ναι καλέ αυτής που συνέχεια όλοι κρίνουν ότι έχει ξεφύγει, ξεχνώντας τις δικές μας μαλακίες που κάναμε στο παρελθόν…
…συνεχίζεται
