Κάποτε δυο νέοι αγόραζαν μαζί κρέας. Και σε μια στιγμή που ο χασάπης δεν πρόσεχε, ο ένας από τους δυο αρπάζει ένα κομμάτι κρέας και το καταχωνιάζει στον κόρφο του άλλου νεαρού. Όταν ο χασάπης το αναζήτησε κι ενοχοποίησε και τους δυο νέους, εκείνος που το είχε αρπάξει ορκιζόταν πως δεν το είχε κι εκείνος που το είχε πως δεν το είχε αρπάξει. Κι ο χασάπης που κατάλαβε την πονηριά τους, είπε: «Εμένα νεαροί μου μπορεί να με κοροϊδέψετε με τους όρκους σας δεν μπορείτε όμως να κοροϊδέψετε τους θεούς».
Ο μύθος μας διδάσκει πως το αμάρτημα της ψευδορκίας δεν λιγοστεύει με τα ευφυολογήματα.
«Αισώπου Μύθοι»
