«Ορισμένες φορές η ανικανότητα στο να κατανοήσει...
κανείς κάτι πρωτοποριακό, φέρνει και αυτό το αποτελέσματα…», μας είπε κάποια στιγμή κατά τη ροή της κουβέντας μας η Σοφία, αναλύοντας πριν και μετά όλα εκείνα που ο αναγνώστης θα αγαπήσει σ’ εκείνη μέσα από τις σελίδες των συγγραμμάτων της…Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια.
Η παιδική αθώα ματιά, η ανεμελιά, αλλά και η απλότητα η αυθεντικότητα των ενηλίκων εκείνης της εποχής.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Η γιαγιά μου με μεγάλωσε με ήρωες από θρύλους της πατρίδας της/μας της Θράκης. –η οικογένειά μου ήταν πρόσφυγες από την ανατολική Τουρκία-. Δεν εστίαζα όμως πότε στους ήρωές της, με μάγευε πάντα ο τρόπος της. Εκεί που δεν της έφταναν οι λέξεις της στα Ελληνικά, χρησιμοποιούσε - σαν πιο οικεία για εκείνη – και τα Τουρκικά.
Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;
Δεν κρατώ κακίες –κατά συνέπεια δεν χρειάζεται να συγχωρήσω κανέναν-. Θεωρώ πως οι κακίες κάνουν κακό, πρωτίστως σε εμάς του ίδιους. Αφήνω για αυτό να τα πάρουν όλα οι στιγμές... Και οι στιγμές, αλλά και όσα έφεραν ή θα φέρουν μαζί τους, φεύγουν πάντα πολύ γρήγορα, όπως η ζωή.
Ποιο θεωρείτε ως θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Την επιμονή.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Ο παρορμητισμός.
Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Καλοπιάνεται με κάποιο τρόπο η μοίρα;
Μου την έχει γυρίσει... στον υπέρτατο βαθμό. Στάθηκα όρθια εστιάζοντας στην αγάπη και τη δουλειά.
Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Αγαπάω πολύ, και το δείχνω. Νομίζω πως ένας είναι ο τρόπος. Οι πράξεις!
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Πως αλλιώς;;; Πως να μεγαλώσεις παιδιά και εγγόνια, αν δεν είσαι αισιόδοξος ότι τους προετοιμάζεις για έναν καλύτερο κόσμο; Ή πως να γράψεις ποιήματα, παραμύθια -για μικρά παιδιά-, αν κατέβεις από το συννεφάκι σου; Είμαι τόσο αισιόδοξη, που οι σκέψεις μου τις περισσότερες φορές κρίνονται – από τους οικείους μου- ουτοπικές.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Βλέπω, ακούω, διαβάζω, μαθαίνω...Γράφω.
Τι δεν θα θέλατε να σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;
Την αγάπη και την αισιοδοξία.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Όλες οι ασπρόμαυρες. Αν έπρεπε όμως να ξεχωρίσω μία, θα ήταν το ‘’Υπάρχει και φιλότιμο’’.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Είναι δύο. Ένα στυλό και ένα βιβλίο μινιατούρα. Δώρα του γιού μου.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Μια αστραπή είναι η ζωή μας μα προλαβαίνουμε. Νίκος Καζαντζάκης
Άδραξε τη μέρα, απόλαυσε τη στιγμή. ΕΛΕΝ ΕΞΛΕΥ
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Για έναν αισιόδοξο άνθρωπο... Δεν μπορεί, παρά όλα να φτιάξουν!
Θέλει δουλειά όμως για να μάθουμε αλλιώς. Αλλαγή σκέψης αλλά και ψυχολογίας. Θα πρέπει να αλλάξουμε όλοι ριζικά κι από μέσα μας και να συνυπολογίσουμε πως είμαστε μία μόνο μονάδα, ενός συνόλου...
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Ορισμένες φορές η ανικανότητα στο να κατανοήσει κανείς κάτι πρωτοποριακό, φέρνει και αυτό το αποτελέσματα. Επίσης εάν η αλήθεια την τρομάξει! Η εξουσία δεν είναι κάτι εξωπραγματικό ή άυλο. Αποτελείται από μία ομάδα ανθρώπων. Αν λοιπόν τους τρομάξει η αλήθεια... τότε ναι, -είναι ο εύκολος τρόπος- την φιμώνουν.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Ο Έλληνας είναι ένας ενήλικας, που όμως ζει και συμπεριφέρεται σαν έφηβος. Ζητάει να έχει μόνον δικαιώματα, δίχως υποχρεώσεις...Θεωρώ λοιπόν πως αυτός είναι ο σοβαρότερος λόγος που αφήνει την τύχη του σε χέρια άλλων. Οι υποχρεώσεις θέλουν συνέπεια και δουλειά κι ο Έλληνας είναι αρκετά ασυνεπής και αρέσκεται στο να τεμπελιάζει, όπως κάθε παιδί/έφηβος.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Αν λέμε, αν...
Ίσως και όλους! Άλλωστε ένας τέτοιος άδικος νόμος/νομοθέτης απασχολεί, είναι το θέμα του πρώτου μου βιβλίου. Θα εστίαζα πάντως στους νόμους που έχουν να κάνουν με την παιδεία...Όταν ένας λαός επενδύει στην παιδεία δημιουργώντας άρτια εκπαιδευμένους και καταρτισμένους ενήλικες, δεν μπορεί παρά να μεγαλουργήσει. Γιατί όπως λέει και ο λαός μας ό,τι σπέρνεις, αυτό θερίζεις!
Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;
Τίποτε...οι άνθρωποι παίρνουν από εμάς όσα εμείς συνειδητά ή μη, τους παραχωρούμε.
Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Γιατί κακιά;
Πουλί. Γιατί μου αρέσουν τα ύψη –το πέταγμα είναι και ένα συχνό θέμα στα όνειρά μου- αλλά και η μοναξιά.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Ναι πιστεύω. Πιστεύω πως υπάρχουν όνειρα, που λειτουργούν σαν προμηνύματα. Οι αρχαίοι Έλληνες μάλιστα είχαν δώσει -όπως σε κάθε τι- την δική τους εκδοχή και για αυτό το θέμα. Έλεγαν λοιπόν πως οι Όνειροι - Θεότητες- έστελναν τα όνειρα από δύο πύλες. Η μία ήταν φτιαγμένη από κέρατο για τα αληθινά όνειρα/προμηνύματα, και η άλλη από ελεφαντόδοντο για τα ψεύτικα.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Αυτό που λέω συχνά και στα μεγαλύτερά μου εγγόνια. Να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, ακόμη και αν αυτό τους βγάλει έξω από το μονοπάτι των άτολμων ψυχών!
Η Σοφία Ντούπη γεννήθηκε στη Λιέγη του Βελγίου. Εργάστηκε ως ιδιωτική υπάλληλος για είκοσι χρόνια. Ζει και διαμένει στην Ορεστιάδα. Είναι παντρεμένη, μητέρα δύο παιδιών και γιαγιά τεσσάρων εγγονιών.
Όπως λέει η ίδια: «Η ενασχόληση μου με τις λέξεις λειτούργησε, και λειτουργεί ακόμη, σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης συναισθημάτων που άφησε πίσω της η μεγαλύτερη απώλεια που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος στην πορεία του. Ο δρόμος όπου με έβγαλε αυτή η ενασχόληση καταγράφει αρκετές συμμετοχές μου με διηγήματα, μικρές ιστορίες και ποιήματα σε διάφορες διαδικτυακές σελίδες, βραβεύσεις ποιημάτων και παραμυθιών μου και τη συμμετοχή μου σε μικρές συλλογικές εκδόσεις... Μότο μου μια φράση του μεγάλου Καζαντζάκη. "Μια αστραπή είναι η ζωή μας... μα προλαβαίνουμε!"».
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ & τον Παύλο Ανδριά)
