Κουβέντα στην «αυλή» με τον συγγραφέα Χριστόφορο Γεωργίου
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Μου έχει λείψει το συναίσθημα του να ανακαλύπτω τον κόσμο μέσα από τις ιστορίες του πατέρα μου. Ίσως ένας από τους αγαπημένους μου να ήταν ο παράτολμος Τζακ που ανέβηκε στην πανύψηλη φασολιά.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Όταν έγραψα για πρώτη φορά κάτι, το έκανα για να δώσω μια διέξοδο στα συναισθήματά μου. Από τότε αυτή η διαδικασία μου έγινε ένα συγγραφικό βίωμα και άρχισα να ξεδιπλώνω όλο και περισσότερο τον εαυτό μου μέσα από τις σελίδες, μαθαίνοντας τον και ο ίδιος περισσότερο. Οπότε ναι, θα έλεγα μεγάλα μυστικά.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε το βιβλίο «Κροένια;»
Η ανάγκη να φτιάξω μια επική ιστορία φαντασίας στα μέτρα μου. Από την οποία δεν θα δώσω απλά συναισθήματα αλλά θα πάρω κιόλας. Είχα την ανάγκη να ταξιδέψω και το έκανα.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Μετά την συγκίνηση των τελευταίων κεφαλαίων, καθώς πλησίαζα στο φινάλε, ένιωσα μια γλυκόπικρη αίσθηση που με άφησε μουδιασμένο. Ήταν σα να είχα βιώσει ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής μου, ζώντας κυριολεκτικά σε αυτή την ιστορία και ξαφνικά έπρεπε να βγω από μέσα της και να την αντιμετωπίσω σαν βιβλίο που μόλις τελείωσα. Απότομη προσγείωση.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνα με το βιβλίο;
Βρίσκεται στο στάδιο όπου έχουν χωρίσει αλλά μια στο τόσο τηλεφωνούν ο ένας στον άλλο για να μάθουν τα νέα τους. Μπορεί να βρεθούνε και κανένα βράδυ ή στις διακοπές, ή αν γίνει κάποια πανδημία ίσως…
Ποιο θεωρείτε ως θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Την αυτοπεποίθησή μου. Το βασικό μου ελάττωμα φαντάζομαι είναι ο υπέρμετρος αυθορμητισμός και η απεριξεψία μου.
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Την δημιουργούμε. Πιστεύω ότι η ζωή είναι στα χέρια του καθενός συμβαλλόμενη πάντα από ένα ποσοστό τύχης. Που και πάλι, μετά από κάθε κακό αποτέλεσμα πάλι είναι στα χέρια μας για το πως θα κινηθούμε παρακάτω.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Ναι, με μεγάλα γράμματα. Πιστεύω ότι χωρίς την αισιοδοξία κάθε άνθρωπος θα βυθιζόταν στον πανικό ή στην κατάθλιψη με την πρώτη αναποδιά. Αυτή βέβαια είναι απλά μια άποψη. Εγώ τυχαίνει να είμαι αισιόδοξος από κούνια.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Δουλειά, πολύ φαΐ, λίγο ύπνο, ανταλλαγή αγάπης με τους κοντινούς μου ανθρώπους και στον ελεύθερο χρόνο πρέπει να στριμωχτούν οι ανάγκες για δημιουργία και διασκέδαση.
Έχετε κάποιο «γούρι»;
Δεν πιστεύω πολύ στα γούρια. Ότι πιο κοντινό έχω είναι η προνοητικότητά μου. Έτσι αποφεύγω καταστάσεις που στατιστικά θα μου κάνουν κακό.
Η εξουσία, πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Η εξουσία είναι μια μεθυστική ενστικτώδες κατάσταση που όποιος εθιστεί σε αυτήν αποκτά μια κυνικότητα και μια αλαζονεία. Και όλα αυτά σκεπάζονται από ένα πάθος για κέρδος. Οπότε για να απαντήσω, οι τέχνες θα φιμωθούν από την εξουσία όταν αυτή έχει πολλά να χάσει. Και θα τις στηρίξει όταν έχει πολλά να κερδίσει. Αλλά όταν έρχεται αυτή η στήριξη γίνεται με τον λάθος τρόπο λόγο ανικανότητας.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Υποχρεωτική ψυχοθεραπεία για όλο τον πληθυσμό.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να μην επιτρέψει ποτέ σε κανέναν να του κόψει τα φτερά. Να μην βιαστεί να μεγαλώσει. Και να κάνει πάντα όνειρα. Γιατί τα παιδικά όνειρα είναι σαν παραμύθια, όταν μεγαλώνουμε γίνονται ανεκπλήρωτες επιθυμίες και απωθημένα.
Ο Χριστόφορος Γεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1992. Είναι απόφοιτος σχολής Τεχνικών Θερμικών Εγκαταστάσεων και έχει ασχοληθεί με το θέατρο, τον αθλητισμό και τον χορό.
Τον Οκτώβριο του 2019 δημοσιεύτηκε το πρώτο του διήγημα στο συλλογικό βιβλίο «Οδός 19:00» από τις εκδόσεις Έναστρον.
Tο διήγημά του «Η Κόρη του Ξυλοκόπου» διακρίθηκε στον διαγωνισμό του φεστιβάλ Fantasmagoria 2020 και συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο «Η Κατάρα».
Μεγάλωσε και ζει στο Περιστέρι. Λατρεύει τις ταινίες και τα βιβλία φαντασίας καθώς και τα ταξίδια που του δίνουν έμπνευση.
Με το μυθιστόρημα «Κροένια» κάνει το ντεμπούτο του στον χώρο της Λογοτεχνίας του Φανταστικού.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
