Κουβέντα στην «αυλή» με την συγγραφέα Μαίρη Παναγιώτου...
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία σας κατ’ αρχάς και βεβαίως όλοι είχαμε τους παιδικούς μας ήρωες. Προσωπικά διάβαζα τα παραμύθια του Αίσωπου κι έφτιαχνα τις δικές μου εικόνες μέσα απ’ τις ζωές των ηρώων ή έκανα διάλογο μαζί τους. Κουβέντιαζα ακόμα και με τα ζώα, πχ τον λαγό ή την Αλεπού και συνεχώς ονειρευόμουν την συντροφιάς τους. Επίσης διάβαζα μικρό ήρωα, μάλιστα αυτός ήταν ο κλασικός ήρωάς μου μέσα απ’ τα κατορθώματά του.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Και μικρά και μεγάλα, ο άνθρωπος πάλλεται από αισθήματα και συναισθήματα και ως συγγραφέας βγάζει μερικά στα γραπτά του.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Το βιβλίο μου «10 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ» εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ, αποφάσισα να το γράψω όταν κάποιος κύριος με πλησίασε στην παραλία της πόλης Ναυπλίου, την Αρβανιτιά και μου διηγήθηκε την ιστορία της Μαρίας και το συμβάν που είχε λάβει χώρα εκεί το 1953. Παρουσίαζε εξαιρετικό ενδιαφέρον από κοινωνικής και ιστορικής πλευράς κι έγινε αφορμή να ερευνήσω και να γράψω το συγκεκριμένο πόνημα.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Ένιωσα ικανοποίηση ότι κατόρθωσα ένα δύσκολο έργο. Όταν ψάχνεις παλιές ιστορίες δεν είναι εύκολο να ανασκαλέψεις και να βεβαιωθείς για τις αλήθειες κι όμως το κατόρθωσα. Θέλω να πιστεύω πως έδωσα στους αναγνώστες εκείνη την ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα που θα τους ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;
Ειδικά τώρα με την καραντίνα η σχέση έγινε αγαστή, οι αναγνώστες διάλεξαν να διαβάσουν παρά να πλήξουν μπροστά στην τηλεόραση ή στην μπιρίμπα κι αυτό είναι παρήγορο.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Θείο δώρο είναι που μπορώ και γράφω λογοτεχνία κι ευχαριστώ τον Θεό που με επέλεξε γι’ αυτό. Ελάττωμα έχω ένα και μεγάλο, είμαι ευκολόπιστη δυστυχώς για μένα.
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Την μοίρα μας την δημιουργούμε σαφώς, τηρουμένων των προϋποθέσεων, οικογενειακή κατάσταση, παράγοντα τύχης και ευκαιριών. Το πόσο αγωνιζόμαστε για να προκόψουμε φαίνεται στα αποτελέσματα της μικρής ή μεγαλύτερης επιτυχίας.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Πάντα και για τα πάντα, είμαι αισιόδοξη πως μόλις έρθει η κακιά στιγμή, αμέσως ξεκινάει το καλύτερο.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Ενασχόληση με την υγιεινή μου διαβίωση και δουλειά, δουλειά, δουλειά, οπωσδήποτε όμως και περπάτημα περίπου μίας ώρας.
Έχετε κάποιο «γούρι»;
Γούρι θεωρώ το χαμόγελο του πρώτου ανθρώπου που θα συναντήσω καθημερινά. Επίσης κρατώ στην τσάντα μου και το πρώτο στυλό μελάνης που απόκτησα σαν συγγραφέας πριν δεκαπέντε χρόνια.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Από ανικανότητα να τις στηρίξει, από άγνοια, και μη αρκούντως πολιτισμού των ιθυνόντων, από διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Τον νόμο της ισότητας των ανθρώπων [ανδρών και γυναικών] και τον νόμο σεβασμού της Φύσης και των ζώων.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να συμβουλευθεί τους γονείς του και εάν δεν υπήρχαν θα το πήγαινα σ’ ένα καλό σχολείο.
Μαίρη Παναγιώτου, συγγραφέας.
Έχω εργασθεί δεκαπέντε χρόνια ως δασκάλα των Αγγλικών και πολλά χρόνια στην οικογενειακή επιχείρηση.
Είμαι μόνιμος κάτοικος Αθηνών αλλά δραπετεύω για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Ναύπλιο όπου γράφω τα βιβλία μου.
Έχω εκδώσει έξι μυθιστορήματα κι ένα δοκίμιο πάνω στην Ασκητική του Ν. Καζαντζάκη.
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία σας και ευχαριστώ τους αναγνώστες που με αξιώνουν να λέγομαι συγγραφέας.
Εύχομαι καλή και δημιουργική η νέα χρονιά με υγεία και δύναμη για να ξεπεράσουμε τον αόρατο εχθρό τον ιό της Κορώνας που επικάθισε στις κεφαλές μας σε αρμένικη βίζιτα.
(Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά)
