Κουβέντα στην «αυλή» με την συγγραφέα Αναστασία Λιάπη
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Μου λείπουν οι ιστορίες που έλεγαν οι παππούδες μου καθισμένοι στα κουτσουρένια παγκάκια. Ποτέ δεν ήξερα πότε είναι αλήθεια ή παραμύθια. Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποιον αγαπημένο. O ήρωας κάθε φορά αλλάζει, όλοι αγαπημένοι και ξεχωριστοί παίρνουν μια θέση στην καρδιά μου. Λιγάκι όμως παραπάνω ίσως έχω μια αδυναμία στις νεράιδες.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Προδίδει εμένα, πουθενά μυστικά, τα πάντα φανερά.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Η συγγραφή ήρθε όταν αποφάσισα να απελευθερώσω την ψυχή μου. Τις λέξεις, σκέψεις, εικόνες που είχα μέσα μου και έπαιζαν ένα παιχνίδι ανάμεσα στην αλήθεια, την φαντασία, τους φόβους, τα πρέπει, τα θέλω. Έτσι τα ακούμπησα τρυφερά όλα αυτά σε ένα χαρτί και ξαφνικά είδα ότι από εκεί μέσα βγήκαν παραμύθια.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Κάθε φορά που τελειώνω ένα έργο νιώθω μια γαλήνη. Αν και ποτέ δεν βάζω τέλος στα παραμύθια μου, το τέλος το αφήνω στην φαντασία και δημιουργία του καθενός. Έτσι νιώθω κι εγώ ακόμα δεμένη με τους ήρωες και την ιστορία τους. Μπορώ ανά πάσα στιγμή να επιστρέψω σε αυτό συνεχίζοντας το.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;
Πιστεύω ότι δεν είναι κάποιο στάδιο σταθερό αλλάζει διαρκώς. Αυτήν την στιγμή λόγω της τεχνολογίας χάνει έδαφος θεωρώ το βιβλίο αλλά πάλι ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις την ανατροπή που μπορεί να έρθει.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Θείο δώρο η ζωή, ελάττωμα φοβάμαι να ζήσω.
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Πιστεύω και στα δύο, μιας και μεγάλωσα με ιστορίες ανθρώπων που έβλεπαν και άκουγαν τις μοίρες όπως έλεγαν. Έτσι τις πίστεψα και εγώ και απλά με τις πράξεις μας αλλάζουμε την πλοκή όχι την ιστορία.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Φορές υπάρχει μόνο αυτήν, άλλες πάλι δεν την βρίσκω πουθενά.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Καθημερινότητα; Ποτέ και τίποτα δεν είναι το ίδιο σε μία πενταμελή οικογένεια.
Έχετε κάποιο «γούρι»;
Όχι … άλλα έχω ένα αστέρι να με κοιτά από ψηλά.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Δεν μπορώ να πω ούτε πως η εξουσία φιμώνει ούτε πάλι πως είναι ανίκανη να το κάνει. Υπήρχαν στιγμές στην ιστορία όπου η τέχνη έχοντας την ελευθερία της έκφρασης μεγαλούργησε και άλλες πάλι θάφτηκε. Όπως και να έχει η τέχνη θα βρίσκει τρόπο να εκφράζεται και να εξελίσσεται.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Την ισότητα των ανθρώπων απέναντι στον νόμο.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να μην φοβηθεί την ζωή και να βρίσκει την αλήθεια μέσα από τα παραμύθια.
Η Αναστασία Λιάπη γεννήθηκε στην Καστοριά. Είναι παντρεμένη και μητέρα 3ων παιδιών. Η αγάπη της για τα παιδιά την οδήγησε στο να γράφει και να εικονογραφεί παραμύθια. Ασχολείται με την φωτογραφία, τη ζωγραφική και τις αφηγήσεις παιδικών παραμυθιών. Τα καλοκαίρια των παιδικών της χρόνων τα περνούσε σε χωρία του Βοίου Κοζάνης με τους παππούδες της όπου οι αφηγήσεις παραμυθιών ζωντάνευαν στα μάτια της. Πιστεύει στις νεράιδες, τις μάγισσες και τα ξωτικά και με τις εικόνες της θέλει να μας παρασύρει στα παραμύθια της. Η Αναστασία Λιάπη ζει κ δημιουργεί στο Άργος Ορεστικό .
Παραμύθια της που έχουν εκδοθεί «Το μήλο των παραμυθιών» και «Η κυρία Σκιάχτρω» από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Και μια συνεργασία με τον δημοσιογράφο Γιάννη Πολίτη στο παραμύθι με τίτλο «Ένα παραμύθι στις ειδήσεις των 9» από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
(Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά)
