Κουβέντα στην «αυλή» με την ερμηνεύτρια, Σοφία Μάντη
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν` ασχοληθείτε με τη μουσική;
Νομίζω πως ορισμένα πράγματα απλώς συμβαίνουν. Εσύ δεν μπορείς ή καλύτερα δεν θέλεις να τραβήξεις άλλη πορεία εκτός από εκεί που σε πηγαίνει η καρδιά σου. Ο μπαμπάς και ο παππούς μου τραγουδούσαν. Το ραδιόφωνο έπαιζε στο σπίτι όλη μέρα. Η αγάπη του μπαμπά να μάθουμε κιθάρα ο αδερφός μου κι εγώ, ήταν έντονη. Στα 7 μου ήρθε ένα κιθαρόνι έκπληξη. Από εκεί και πέρα όλα έγιναν μόνα τους. Μαθήματα μουσικής, τα πρώτα τραγούδια, εκδρομές, party. Τo Σοφάκι παντού με μια κιθάρα. Στη 5μερη θυμάμαι έπαιζα ασταμάτητα. Όλοι μια παρέα, μια αγκαλιά. Ότι κάνω και στα live μου δηλαδή. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουσική. Θα ήμουν μισή. Νιώθω ευλογημένη που ασχολούμαι μ’ αυτό που αγαπάω τόσο πολύ. Τίποτα δεν μου έχει χαριστεί. Όλα θέλουν κόπο, υπομονή κι επιμονή. Να είσαι προσηλωμένος στο στόχο σου. Ο πρώτος manager του Elviς Prisley, του είχε πει: "Παιδί μου πρέπει να επιστρέψεις στο φορτηγό. Δεν κάνεις γι` αυτή τη δουλειά". Εκείνος ακολούθησε το ένστικτο του. Τα υπόλοιπα τα ξέρουμε…
O αγαπημένος τροβαδούρος στην οικογένεια ποιος ήταν;
Αν και μικρή τότε κάποια ακούσματα με είχαν σημαδέψει. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν ένας. Η φωνή της Βέμπο από το σχολείο πάντως είχε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Ο Πάριος ήταν ο αγαπημένος της μαμάς και ο Αττίκ μαζί με τον Τσιτσάνη του μπαμπά.
Μιλήστε μας για τη νέα σας δουλειά και πείτε μας αν ετοιμάζετε κάτι ακόμα.
Έχω τεράστια χαρά για το τραγούδι «Aπόφαση» που επανακυκλοφόρησε σε στίχους & μουσική ενός πολυδιάστατου τραγουδοποιού, του Δημήτρη Φάκου. Η πρώτη μου ομότιτλη δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε το 2018. Ένα album με οκτώ υπέροχα κομμάτια πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Με παρουσία μπουζουκιού χωρίς όμως να έχει λαϊκά στοιχεία. Ακόμα κι ένα ντουέτο «Τα 4 καράβια» που λέμε με τον υπέροχό μου Σταμάτη Χατζηευσταθίου, είναι πειραγμένο. Δεν είναι ένα ζεϊμπέκικο όπως αυτά που τόσα χρόνια γνωρίζουμε. Το να μοιραστώ την «Απόφαση» με την αγαπημένη και καταξιωμένη Ηρώ το λες και τύχη, μη σου πω και ευλογία. Έναν υπέροχο και καλλιεργημένο άνθρωπο που θαύμαζες από την δεκαετία του `90 και συνεχίζεις μέχρι σήμερα, να είναι δίπλα σου, να φοράει ακουστικά και να τραγουδάτε παρέα. Ένα τραγούδι άκρως ταξιδιάρικο και ενορχηστρωμένο αλλιώς, από τον master του είδους Αντώνη Γούναρη. Η Ηρώ όταν το πρωτοείχε ακούσει μου είχε πει πως θα ήθελε να το πω με μια κιθάρα και τη φωνή μου. Το σχέδιο άλλαξε όταν της έκανα την πρόταση να το πούμε παρέα. Περάσαμε μαγικά και στο studio Libra όπου έγινε η ηχογράφηση υπό την επίβλεψη του φανταστικού Τόλη Κετσελίδη και στα γυρίσματα του clip υπό την εποπτεία του χαρισματικού Χρήστου Δρούτσα. Το οπτικοηχητικό αποτέλεσμα ευχόμαστε να σας αρέσει όσο και σε μας. Κάτι "μαγειρεύω" όμως δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμο. Το σίγουρο είναι το live που έρχεται αυτή την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου στο γνωστό και ανακαινισμένο Μπαράκι της Διδότου. Έχω χαρά μεγάλη και σας περιμένουμε με χριστουγεννιάτικη διάθεση να τραγουδήσουμε πολλά και αγαπημένα τραγούδια.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας ένα καλό τραγούδι;
Κατ` αρχάς αλήθεια. Να είναι έξυπνο, ευρηματικό. Να έχει ωραίο στίχο και πρωτότυπη μουσική. Να σου μείνει κάτι από το πρώτο άκουσμα. Να μην επαναλαμβάνεται, να μην έχει δύσκολες λέξεις. Το τραγούδι πρέπει να είναι ταξίδι, ανάσα, μια γλυκιά θύμηση, ένα βραδινό αεράκι. Μπορείς να παίξεις μουσική μ’ ένα κορδόνι παπουτσιών αν είσαι αληθινός είχε πει ένας Αμερικανός σαξοφωνίστας. Κι αυτό είναι η μουσική. Ό,τι αισθάνεσαι!
Πώς φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την κάθε μορφή κρίσης που βιώνουμε;
H πρώτη λέξη που μου έρχεται δίχως σκέψη είναι δύσκολο. Η ζωή μας, η καθημερινότητα μας, όλα έχουν αλλάξει. Ο κόσμος έχει χάσει την ελπίδα του θαρρείς. Η μάσκα εκτός από το κραγιόν μας έκρυψε και το χαμόγελο. Όλοι σαν ξεκουρδισμένα ανθρωπάκια τρέχουμε να προλάβουμε το χρόνο που τρέχει. Από τη στιγμή που έπαψαν να υπάρχουν δισκογραφικές εταιρίες και κάθε καλλιτέχνης κάνει τα πάντα μόνος του, τα πράγματα από μόνα τους δεν μοιάζουν αισιόδοξα. Παρ’ όλο που είμαι ένας βαθιά ρομαντικός και αισιόδοξος άνθρωπος στη μουσική, η κατάσταση έχει πάρει άλλη ρότα. Αν έχεις χρήματα και σε πηγαίνει το σύστημα ίσως να παραμείνεις "ζωντανός". Σε άλλη περίπτωση, αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις, όπως είχε γράψει ο εξαιρετικός Καβάφης.
Η εξουσία πιστεύετε είναι ένα ασύνθετο γκρουπ ή μία καλοδουλεμένη ορχήστρα;
Ένας Βρετανός διευθυντής ορχήστρας είχε πει: «Δύο χρυσοί κανόνες υπάρχουν για την ορχήστρα. Ξεκινήστε και τελειώστε μαζί. Ο κόσμος δε δίνει δεκάρα για το τι συμβαίνει στο ενδιάμεσο. Νομίζω πως τα είπε όλα. Το να έχεις εξουσία δε σημαίνει και απαραίτητα ότι έχεις τα προσόντα να κάνεις μαγικά. Σημασία έχει να είσαι σεμνός ν` ακούς και να γίνεσαι καλύτερος μέρα με τη μέρα.
Την Ελλάδα με ποιο τραγούδι θα την ταυτίζατε;
Με το τραγούδι του Σαββόπουλου «Οι παλιοί μας φίλοι» και θα μείνω σ’ αυτό το μαγικό στίχο που λέει: «H ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία κι έρχεται η στιγμή ν` αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ` αφήσεις».
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά "πρέσβειρα" της ελληνικής μουσικής ποιο είδος θα προτείνατε στους ξένους;
Αν γινόμουν πρέσβειρα για λίγο θ’ άπλωνα την ελληνική μουσική σ’ όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης. Σε αυτή τη χώρα που τρώει τα παιδιά της γεννήθηκαν και μεγαλούργησαν θρύλοι αθάνατοι, αφήνοντας τεράστιο και πολύτιμο έργο. Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μίμης Πλέσσας, Γιάννης Μαρκόπουλος, Βασίλης Τσιτσάνης, Μάρκος Βαμβακάρης και τόσοι ακόμα σπουδαίοι θ’ ακουγόντουσαν όσο πιο δυνατά σ’ όλες τις ηπείρους. Αν γινόμουν δεν θα έμενε κανείς που να μη μάθει τι σημαίνει ελληνική κουλτούρα. Η Ελλάδα οφείλουμε να είναι παντού γιατί είναι φως.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Με το χέρι στην καρδιά θα πω Μάνος Χατζιδάκις. Η Τζένη Καρέζη του είχε ζητήσει ένα τραγούδι για την ταινία του Ντίμη Δαδήρα "Το νησί των γενναίων" το 1959. Εκείνος το είχε ξεχάσει. Λίγες μέρες πριν πετάξει η Τζένη για Κρήτη για να ξεκινήσουν τα γυρίσματα πέρασε από το σπίτι του. Του χτύπησε την πόρτα. Εκείνος κοιμόταν. Κάποια στιγμή ανοίγει. Του λέει πως ήρθα για να πάρω το τραγούδι. «Ποιο τραγούδι», απορεί... «Εκείνο που μου έταξες» αποκρίθηκε εκείνη. «Ωχ» της λέει, «το ξέχασα. Καλά, φτιάξε ένα καφέ κι έρχομαι». Έκατσε στο πιάνο και μέσα σε δέκα λεπτά έγραψε το αριστούργημα “All alone am I”. Τραγούδι που έφτασε στα top 10 των Aμερικάνικων chartς και ακούστηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είχε χάρισμα και αστείρευτο ταλέντο αυτός ο άνθρωπος. Θα ήθελα τόσο πολύ να τον είχα γνωρίσει.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο-γούρι;
Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάτι συγκεκριμένο. Φοράω πάντα έναν διαβασμένο ξύλινο Σταυρό που μου έφερε ένας φίλος μου από το Άγιον Όρος. Παρ’ όλα αυτά που γίνονται, είναι ωραίο να έχεις μια σταθερά και να πιστεύεις κάπου. Συνεχίζω λοιπόν να πιστεύω στα θαύματα και στους ανθρώπους.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
Υγεία και αγάπη. Να μη σταματήσεις ποτέ ν’ αγγίζεις τις πιο ψηλές κορυφές των ονείρων σου. Όταν έχεις την υγεία σου και ανθρώπους που αγαπάς και σ’ αγαπάνε να μη φοβάσαι τίποτα.
Η αγάπη του πατέρα της για τη μουσική την έφερε σε επαφή με ένα μικρό κιθαρόνι μόλις στα 7 της χρόνια. Από τότε βρίσκεται πάντα με μία κιθάρα αγκαλιά. Στα 18 της ήρθαν οι πανελλήνιες και ως αποτέλεσμα η Νοσηλευτική, μία χειρουργική ειδικότητα και ένα μεταπτυχιακό. Πάντα όμως, παράλληλα συνέχιζε την μουσική της πορεία με σπουδές στην κιθάρα, μαθήματα φωνητικής και live σε μικρές και μεγαλύτερες μουσικές σκηνές παρέα με σημαντικούς ερμηνευτές και καλλιτέχνες.
Το 2018 κυκλοφόρησε από την MLK το πρώτο της ολοκληρωμένο album με τίτλο «Απόφαση» σε στίχους και μουσική του Δημήτρη Φάκου.
Τον Δεκέμβριο του 2021, συγκλόνισε τον κόσμο με την ανάρτησή της από το νοσοκομείο «Γιώργος Γεννηματάς» περιγράφοντας τις δυσκολίες που βιώνουν οι νοσηλευτές στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν τους ασθενείς να αναρρώσουν από τον κορωνοϊό.
Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά
