Κουβέντα στην «αυλή»… με τον ηθοποιό Σπύρο Βάρελη, με αφορμή την συμμετοχή του στη θεατρική παράσταση «Εκκρεμότητα», στο νέο θέατρο NOŪS
Λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης, εσείς, μέσα από τις πρόβες ζήσατε τη «δυναμική» αυτού του έργου. Τι ήταν αυτό που εισπράξατε;
Θα ήθελα να αναφερθώ στην συνεργασία μου τόσο με τον συνάδελφό μου Νίκο Παντελίδη όσο και με τον σκηνοθέτη μας τον Θεόδωρο Εσπίριτου. Με τον Νίκο έχουμε συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν και είχαμε μια άψογη συνεργασία. Όπως εκτιμώ πολύ τον Θεόδωρο Εσπίριτου και την δουλειά του. Για μένα είναι μια ευτυχής συνάντηση αυτή η παράσταση. Μελετώντας το έργο του Τσιμάρα Τζανάτου ανακαλύπτεις συνεχώς καινούρια πράγματα. Προσπαθείς να αποκωδικοποιήσεις τις σκέψεις του συγγραφέα και φυσικά αυτή είναι μια συλλογική προσπάθεια. Είναι ένα έργο που αγαπήσαμε όλοι μας πολύ και πιστεύω ότι το αποτέλεσμα δικαιώνει.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση που θα δούμε στο Θέατρο Noūs, & ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ στον πολύ καλό φίλο και συγγραφέα Τσιμάρα Τζανάτο που λείπει σε όλους μας τόσο πολύ. Το έργο το γνωρίζω σχεδόν από την γένεσή του. Οπότε θα έλεγα ότι συνδέομαι και συναισθηματικά με το ίδιο το έργο. Και φυσικά η ίδια η συνεργασία με όλους τους συντελεστές της παράστασης που έπαιξε καταλυτικό ρόλο επίσης. Όσον αφορά τον ρόλο μου, θα έλεγα ότι είναι η πλευρά του εαυτού μας που θέτει ερωτήματα. Σαν ένας εσωτερικός μονόλογος που εκφράζει ερωτήματα, ανατρέπει καταστάσεις και παρακινεί σε δράση.
Αυτή η «κατασκευασμένη πραγματικότητα», ποια θέση πιστεύετε πως έχει στη σημερινή κοινωνία; Θα μπορούσε να ταυτιστεί μαζί της;
Αν το καλοσκεφτούμε όλοι μας ζούμε σε μια «κατασκευασμένη πραγματικότητα». Είτε την φτιάχνουμε εμείς, είτε μας την επιβάλλουν. Το ζήτημα για μένα είναι πως την διαχειριζόμαστε. Αν θέλουμε να ζήσουμε μέσα στα στενά όρια που θέτει ή αν θέλουμε να την αποδομήσουμε και να την διαμορφώσουμε σύμφωνα με τα δικά μας θέλω, τις δικές μας προτιμήσεις, τα δικά μας πιστεύω. Κι αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό. Η ανατροπή.
Πως λειτουργεί το «χειροκρότημα» του κοινού, στον ψυχισμό σας;
Δεν θα σταθώ τόσο στο χειροκρότημα, αλλά στην ενέργεια που εισπράττω από το κοινό. Νομίζω ότι η ενέργεια είναι αυτή που σε επηρεάζει – και τολμώ να πω σε μεταμορφώνει – πάνω στην σκηνή. Είναι ένα είδος μη λεκτικής επικοινωνίας με το κοινό που πραγματικά όταν το αντιλαμβάνεσαι είναι κάτι μοναδικό. Και φυσικά δεν παραλείπω το χειροκρότημα. Για μένα δεν είναι ένα είδος ανταμοιβής από την πλευρά του κοινού. Είναι ένα είδος μοιράσματος περισσότερο.
Ποιο μήνυμα – κάλεσμα, θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή ώστε να δει την παράσταση;
Ειλικρινά είναι μια παράσταση που μας αφορά όλους. Αυτό που λέω μπορεί να ακουστεί χιλιοειπωμένο, αλλά όταν μιλάμε για την εσωτερική αναζήτηση του ατόμου, αλήθεια ποιόν ή ποια δεν απασχολεί; Και δεν αναφέρομαι μόνο στην αναζήτηση της ταυτότητας του ατόμου σε σχέση με τη σεξουαλικότητα. Αναφέρομαι στην αναζήτηση σε σχέση με την τοποθέτηση του ατόμου μέσα στην ίδια του την ύπαρξη.
Θα σας δούμε και κάπου αλλού φέτος; Ποια είναι τα «άμεσα» σχέδιά σας;
Υπάρχουν κάποιες σκέψεις και πιθανές συνεργασίες, αλλά ακόμη σε επίπεδο συζητήσεων. Προς το παρόν είμαι προσηλωμένος στην «Εκκρεμότητα» γιατί για μένα, όπως σας ανέφερα και προηγουμένως, είναι ένα πολύ σημαντικό εγχείρημα. Και για να είμαι ειλικρινής δεν σκέφτομαι τόσο έντονα το μέλλον. Όχι πως δεν με απασχολεί, αλλά θέλω να ζω το τώρα όσο πιο έντονα γίνεται.
Ο ηθοποιός Σπύρος Βάρελης ξεκίνησε την πορεία του ως περφόρμερ συμμετέχοντας από επιλογή σε πρωτοποριακές και εναλλακτικές παραστάσεις.
Από το 2011 ως σήμερα εργάζεται ανελλιπώς σε αναλόγια του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης, σε περφορμανς και παραστάσεις σε θέατρα και πειραματικούς χώρους.
2018
- «Κακά θηλυκά και ανάποδα, Οι Γυναίκες» μια περφορμανς στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ,σε σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη, μία χειρονομία πάνω στην ποίηση του Γιώργου Βέλτσου
- «Η επίκληση της Γοητείας», παράσταση σε κείμενο του Γιάννη Μαυριτσάκη και σκηνοθεσία της Ρούλα Πατεράκη 2018.
- θα συμμετάσχει στην ταινία « Από όλους τους δρόμους του κόσμου » σε σκηνοθεσία Νίκου Κορνήλιου
2017
- « Το δηλητήριο» της Λοτ Βέκεμανς σε σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη, στο θέατρο Φάουστ
- «ΛουΧσούν - Το ημερολόγιο ενός Τρελού» μετάφραση διασκευή Δημήτρης Ζουγκός σε Σκηνοθεσία: Αυγουστίνος Ρεμούνδος
2016
- « Προς Δαμασκόν» του Α. Στρίντμπεργκ σε σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη 2016,στη «Στέγη Γραμμάτων»
- « Οι πόρτες» της Χρύσας Σπηλιώτη, σε Σκηνοθεσία του Αυγουστίνου Ρεμούνδου στο θέατρο "Αγγέλων Βήμα"
2015-2011
Επί πέντε συνεχή χρόνια συνεργάστηκε με την Χρύσα Καψούλη σε δικές της σκηνοθεσίες και στα έργα
- « Lulu Α & Β σχεδίασμα» Φρανκ Βεντεκιντ
2012/2012στο θέατρο « booze cooperative»
- « Ο επισκέπτης» Μία ροκ βιογραφία του Τ. Γουίλιαμς2012
- « Το Δέντρο» της Μαρίας Λαϊνά 2013
- « Αγάπη Ρε » στα πλαίσια του queerFestival στο θέατρο « Εμπρός» 2014
- « Το Κ » μία αλληγορία για τον κόσμο του Τζιμάρα Τζανάτου «Στέγη Γραμμάτων» 2015
O Σπύρος Βάρελης, γεννήθηκε το 1979 και ζει στην Αθήνα. Παρακολούθησε και συνεχίζει να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής , κινησιολογίας και θεατρικά.
Σχετικά με την παράσταση, δείτε ΕΔΩ
Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά
