Κουβέντα στην «αυλή» μας, με την ηθοποιό Αλεξία Πετροπούλου, με αφορμή την συμμετοχή της στην παράσταση «ΚΛΥΣΜΑ» στο θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Ήθελα στα 19 μου να ασχοληθώ παράλληλα με τις σπουδές μου στην γραφιστική αλλά μια περίεργη συστολή με εμπόδιζε. Ερχόταν και έφευγε... η επιθυμία με μια μελαγχολία παράλληλα με την γλυκύτητα της αναζήτησης, την σκέψη και μόνο της δυνατότητας να σπουδάσω θέατρο. Ένα βράδυ μετά από μια διάλεξη στο Θησείο πήγαμε σε ένα ταβερνάκι. Η σκηνοθέτις Ντίνα Ρίτσου μου ζήτησε να λάβω μέρος στην Άλκηστη του Ευριπίδη την οποία σκηνοθετούσε τότε. Μετά από αυτή την παράσταση που ήταν επαγγελματική και περιόδευσε με επιτυχία γράφτηκα αυτομάτως στην Δραματική Σχολή Θεμέλιο όπου είχα την τύχη να έχω μια πολύ καλή εκπαίδευση με σπουδαίους δασκάλους όπως ο Κωνσταντίνος Κουτσομύτης, ο Γιώργος Χατζηδάκης, ο Λέανδρος Πολενάκης, ο Βασίλης Νικολαΐδης, η Ζωζώ Ζάρπα, η Μαρία Μουτσίου, ο Νίκος Βασταρδής, ο Χάρης Ρώμας κ.α.. Είχα μαγευτεί. Το θέατρο είναι ναρκωτικό και δεν χρειάζεται υποκατάστατα. Αποφοίτησα με ένα ολοστρόγγυλο Άριστα και τους ευχαριστώ πολύ.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση «ΚΛΥΣΜΑ»
Εν αρχή ην ο λόγος. Αφενός Το καλογραμμένο κείμενο της Αργυρώς Μαργαρίτη και αφετέρου η προσεγμένη εικόνα και η σκηνοθετική οπτική της Άννας Σωτρίνη της οποίας έχω δει σχεδόν όλες τις παραστάσεις της στο παρελθόν και είμαι FΑN!
Ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;
Υποδύομαι την Ξανθή, την βασική ηρωίδα του έργου «Το Κλύσμα» της Αργυρώς Μαργαρίτη. Είναι ένας κωμικός χαρακτήρας σε πρώτο επίπεδο, όμως το πολυδιάστατο κείμενο της Αργυρώς Μαργαρίτη σε προκαλεί να αναμετρηθείς με έναν τέτοιο ρόλο που για εμένα θα μπορούσε κάλλιστα να παιχτεί και δραματικά. Απαραίτητα βέβαια τα δραματικά στοιχεία στην κωμωδία. Καλή κωμωδία χωρίς δραματικό υπόβαθρο δεν γίνεται όπως και δράμα χωρίς χιούμορ (κατά τόπους) δεν γίνεται. Η σκηνοθεσία της Άννας Σωτρίνη σε ωθεί να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου, να βουτήξεις βαθιά στην ερμηνεία και να σαρκάσεις και τις δραματικές καταστάσεις του έργου.
Ποιο μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;
Οι θεατές μετά βεβαιότητας θα ακούσουν ένα πολύ καλό κείμενο, θα γελάσουν, θα ψυχαγωγηθούν και θα δουν μια παράσταση που εμπεριέχει έξι επίπεδα που μεταφέρονται οι αναμνήσεις, τα συναισθήματα, τα ανεκπλήρωτα όνειρα της Ξανθής με αφετηρία το “παρόν” που είναι ο χώρος του Νοσοκομείου προς την Λαϊκή, την Αποθήκη, το Κομμωτήριο, το Σκοτεινό δωμάτιο ... Τι βελόνες του πλεξίματος. Πάντα μαθαίνουμε από το θέατρο, δεν γνώριζα ότι παλαιότερα οι αμβλώσεις γίνονται με κρεμάστρες ή βελόνες του πλεξίματος και ότι οι περισσότερες γυναίκες πέθαιναν ή στην καλύτερες έμεναν ανίκανες... Τραγικό! Σκηνοθετικό εύρημα αποτελεί η ύπαρξη του αντικειμένου κλύσματος ως ηθοποιού-object και επί σκηνής αλλά και σε προβολή animation το οποίο δημιουργεί την επικοινωνία μεταξύ της Ξανθής και ενός φίλου. Είναι ένα κείμενο που θέτει βαθιά φεμινιστικά αλλά και κοινωνικά ζητήματα... τα ίδια είναι αυτά. Μετέωρες οι απαντήσεις και το ταξίδι της ηθοποιού δηλ. εμού της ιδίας δεν τελειώνει μέχρι το φινάλε του έργου το πήγαινε έλα και το πάρε δώσε μαζί του. Ο θεατής ας προβληματιστεί και ας δώσει τις δικές του απαντήσεις και το δικό του φινάλε. Είναι και ο προβληματισμός ένα βασικότατο ζητούμενο του θεάτρου άλλωστε... Και ναι η κωμωδία θέτει ως είδος βαθύτατους προβληματισμούς για πολύ ευαισθητοποιημένα ζητήματα όπως η θέση της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία, η άμβλωση, η οικονομική ανεξαρτησία κ.α. Έχουν αλλάξει πολλά από την δεκαετία του 70; Προσωπικά δεν νομίζω... Παραμένουμε υποτιμημένες και οι άνδρες υπερεκτιμημένοι... τα συναντάμε καθημερινά στον εργασιακό μας χώρο έως και τον καλλιτεχνικό μας χώρο. Δυστυχώς...
Πόσο δεμένο με την σημερινή κοινωνία είναι αυτό το έργο και κατά πόσο πιστεύετε πως θ’ αφυπνίσει την σκέψη του θεατή;
Ο Φεμινισμός είναι και οφείλει να είναι πάντα της «μόδας». Ακόμα η θέση της γυναίκας είναι προβληματική μέσα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Ο άντρας είναι το αφεντικό. Κάποτε πρέπει να τελειώνει ο κόσμος με αυτά τα πατριαρχικά που μόνο κακό κάνουν στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και στην διαμόρφωση υγιών σχέσεων από την οποία προκύπτει μια υγιής, συγκροτημένη και ειρηνική κοινωνία. Η γυναίκα εκ φύσεως είναι δημιουργός και όχι δούλος! Όποιος αφυπνιστεί και μακάρι θα προσθέσει ένα λιθαράκι προόδου στον κόσμο μας. Και ναι η γυναίκα είναι ένα κόσμημα που κοσμεί τον κόσμο μας. Όχι όμως με την έννοια της οικοσκευής ή της νοικοκυρούλας που την επιβραβεύουμε με ένα μονοπετράκι... αλλά του κάλλους, της γέννησης, της ανά-γέννησης και της δημιουργικότητας.
Τι σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς;
Είναι το δικό μου βασίλειο. Η δική μου θρησκεία. Το πνευματικό μου σπίτι. Η παρατεταμένη μου εφηβεία και η παιδικότητά μου.
Θα σας δούμε και κάπου αλλού φέτος; Ποια είναι τα «άμεσα» σχέδιά σας;
Πολλά είναι τα άμεσα σχέδια μου. Υπάρχει μια πρόταση για κάποιες εμφανίσεις σε μια τηλεοπτική σειρά. Προς το παρόν όμως μας ενδιαφέρει να πάει καλά το ΚΛΥΣΜΑ μας και να περιοδεύσει το καλοκαίρι αφού ολοκληρώσει μέχρι το Πάσχα τις παραστάσεις του στο θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ!
Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
Που να πέσει μέσα στην λεκάνη ο Στόκλης να ξεραθεί. Μια ζωή όλα για πάρτη του. Όλα τα χατίρια του έκανα... Ένα παιδί δεν μου έφερε... (από το Κλύσμα) της Αργυρώς Μαργαρίτη.
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, πατήστε ΕΔΩ και για κρατήσεις θέσεων, ΕΔΩ
Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά
