Κουβέντα στην «αυλή» μας, με τον ηθοποιό Αλέξανδρο Κλωτσοτήρα, με αφορμή την συμμετοχή του στην παράσταση «Η πρόβα» του Jean Anouilh στο Θέατρο NOŪS
Tι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική όταν είχα παρακολουθήσει έναν μονόλογο σε μια θεατρική σκηνή, από τον ηθοποιό Δημήτρη Κωνσταντίνου (Το ημερολόγιο ενός τρελού – Νικολάι Γκόγκολ). Είχα αισθανθεί τόσο έντονα την επαφή με το έργο που ήταν σαν να βρισκόμουν κι εγώ πάνω στη σκηνή, ένιωθα την επικοινωνία μαζί του σε κάθε του στιγμή. Αυτό με ώθησε να θέλω να περάσω στην απέναντι πλευρά κι’ από θεατής να γίνω ηθοποιός, και φυσικά τον ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος, έγινε ο θεατρικός μου νονός.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση «Η πρόβα» & ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, η παραγωγή Φωτόνιο Τέχνης και Πολιτισμού σε συνεργασία με την σκηνοθέτιδα Αλεξάνδρα Βουτζουράκη, μου πρότειναν να συμμετέχω σ’ ένα έργο του Ζαν Ανούιγ. Μελετώντας το έργο διαπίστωσα πόσο αναγκαίο είναι να εκφράζουν οι άνθρωποι τα συναισθήματά τους, κάτι που στην σημερινή κοινωνία είναι ζητούμενο. Υποδύομαι τον ρόλο του Ερό, ο οποίος είναι ένας καταλυτικός χαρακτήρας ως προς την έκφραση αυτών των συναισθημάτων.
Τι σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς και πόσο αγγίζει τον ψυχισμό σας το «χειροκρότημα» του θεατή;
Το σανίδι είναι γη, φωτιά, αέρας, νερό, ενός πραγματικού ή φανταστικού κόσμου, όπου εκεί μπορώ να εκτεθώ μέσα από την τέχνη. Πέρα από την υποκριτική, στην «Πρόβα» του Ζαν Ανούιγ, είχα την ευκαιρία να σκηνογραφήσω την παράσταση. Το σανίδι είναι το μηδέν, η βάση, ο καμβάς όπου θα εκφράσω με την φαντασία μου τον χώρο και τον χρόνο του έργου. Με αυτόν τον συνδυασμό υποκριτικής και σκηνογραφίας για μένα το σανίδι σημαίνει «Γέννηση» - παλμός, αναπνοή, ισορροπία, συναίσθημα. Το χειροκρότημα, πέρα από επιβράβευση σημαίνει επικοινωνία και προσφορά στους θεατές.
Ποιο μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;
Πως ο έρωτας δεν εκφράζεται με πρόβα, αυτοσχεδιασμό και «πρέπει». Αφήνεσαι να σε παρασύρει όπου θέλει εκείνος… και εκεί ακριβώς είναι η μαγεία.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
«Το ταλέντο μου βρίσκεται στον πάτο ενός ποτηριού, ποιανού ποτηριού όμως; Δεν το ξέρω. Γι’ αυτό τ’ αδειάζω όλα. Για να το βρω».
Είμαστε τελικά παγιδευμένοι στους ρόλους που μας έδωσαν ή μήπως αγνοούμε τη δύναμη που έχουμε για να ξεφύγουμε από την «παγίδα» που μας έχουν στήσει;
Είμαστε παγιδευμένοι γιατί αγνοούμε εκείνους που θέλουν να μας παγιδεύουν. Τους συμφέρει να τους αγνοούμε, κάνει το έργο τους πιο εύκολο. Γιατί πέρα από εκείνους, αγνοούμε και τη δύναμή μας. Αν γίνουμε λίγο πιο παρατηρητικοί και δώσουμε λίγο παραπάνω χρόνο στις σκέψεις μας, μόνο τότε θα μπορέσουμε να έχουμε στα χέρια μας τον χάρτη απόδρασης από την παγίδα και μόνο τότε θα μπορέσουμε να δούμε το πόσο δυνατοί είμαστε. Είμαστε σίγουρα παγιδευμένοι αλλά είμαστε και δυνατοί.
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, πατήστε ΕΔΩ
Παύλος Ανδριάς για τον aylogyros news
