Κουβέντα στην «αυλή» μας με την ηθοποιό Μαρία Λώλα, με αφορμή την παράσταση «Τι είδε ο γιος της καθαρίστριας» στο Θέατρο NOUS
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να συμμετέχετε σ’ αυτή την παράσταση;
Εδώ και καιρό σκεφτόμουν και μοιραζόμουν λεκτικά το γεγονός ότι εάν ένας ηθοποιός δεν βρίσκει «εργασία» και «ρόλο» (εννοώ και τον κοινωνικό ρόλο στα πλαίσια μιας ομάδας) καλό είναι να μπαίνει στη δράση (acting) και να το δημιουργήσει με μια ομάδα ανθρώπων με κοινές αξίες. Έτσι στην πρώτη ανάγνωση του κειμένου με την ομάδα, χωρίς να τους γνωρίζω, εκτός από τον Άγγελο, βέβαια, που με επέλεξε ώστε να συμμετέχω και αφού τον έπρηζα να κάνουμε κάτι, η εμπιστοσύνη που ένιωσα κατευθείαν αλλά και η θετική ενέργεια, με ώθησαν στο να πω το ναι.
Ποιο ρόλο ενσαρκώνετε και ποιο συναίσθημα κυριαρχεί μέσα σας, κατά τη διάρκειά της;
Ενσαρκώνω την Γωγώ. Με κυριαρχεί η διάθεση της χειραγώγησης μέσω του χρήματος. Κυρίως το πως οι άνθρωποι πέφτουν στα δίχτυα του «καπιταλισμού» και της πλούσιας αστικής τάξης και παίζουν με τον πιο αριστοτεχνικό τρόπο ρόλους που τους αναγκάζουν να λησμονήσουν, σαν κατώτερα κοινωνικά όντα, τα ιδανικά και τους ηθικούς φραγμούς τους, που σε άλλη περίπτωση δεν θα αποδέχονταν να εκτελέσουν ανάλογες διαδικασίες.
Θα μπορούσε ως παράσταση το «Τι είδε ο γιος της καθαρίστριας» να είχε έναν διαχρονικό χαρακτήρα, μέσα στην κοινωνία μας;
Η παράσταση μας πιστεύω πως είναι διαχρονική, καθώς πραγματεύεται την παράλογη λούπα της κοινωνικής ανισότητας που και ιστορικά εμφανίζεται με συγκεκριμένες, επαναλαμβανόμενες και σχετικά σταθερές μορφές και φυσικά «μεταφέρεται» από τη μια γενιά στην άλλη, ενώ αποτελεί δυστυχώς ή ευτυχώς (εμείς θα αποφασίσουμε) αναγκαίο μηχανισμό της κοινωνίας, απ’ ότι φαίνεται… Φυσικά μέσω του πρίσματος του «μαύρου πλαισίου - black box» της κωμωδίας, μυούμαστε στον αυτοσαρκασμό.
Υπάρχει κάτι το «λυτρωτικό» μέσα σ’ αυτή την παράσταση ή όλα κινούνται γύρω από ένα αρρωστημένο «ΕΓΩ»;
Επειδή δεν θέλω να προδώσω το τέλος θα μιλήσω λίγο πιο γενικά. Πάντα νιώθουμε ποιο είναι το σωστό και το λάθος και τελικά η ΘΕΙΑ δίκη δεν απουσιάζει και ίσως επέρχεται τραγικά για να επαναφέρει την ισορροπία - εκεί το «Εγώ» ισοπεδώνεται όσο κι αν προσπαθεί να επιβιώσει…
Ποιο μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;
Στον θεατή θα έστελνα το εξής μήνυμα -πρό(σ)κληση: Σ’ αυτήν την παράσταση καλούμαστε όλοι μαζί να αποφασίσουμε (με χιούμορ πάντα), αν θα γυρίσουμε την πλάτη μας στις ηθικές αξίες ή αν θα έρθουμε αντιμέτωποι πια με τη αλλοιωμένη μας κοινωνική οντότητα. Εσύ θα μείνεις αμέτοχος;;;
Ποια ατάκα «λατρέψατε» σ’ αυτό το έργο;
Ατάκα που λάτρεψα: «Οι πλούσιοι σε αγοράζουν και σε πουλάνε χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν»
Ετοιμάζετε κάτι άλλο για φέτος; Ποια είναι τα «άμεσα» σχέδιά σας;
Τα σχέδια μας για φέτος πιθανόν θα έχουν κάποια περιοδεία με την ομάδα. Ενώ θα εκφράσω την συνολική βλέψη της ομάδας μου και θα πω ότι η παράσταση μας ήρθε για να μείνει και στην επόμενη σεζόν…
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, πατήστε ΕΔΩ
Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά
