Κουβέντα στην «αυλή» με την συγγραφέα Θεοδώρα Σαρδέλη, με αφορμή την έκδοση του βιβλίο της «Το πέταγμα της πεταλούδας», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Όστρια
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτό το μυθιστόρημα;
Εμπνεύστηκα από τη θεωρία του χάους. Στην πιο ποιητική της μεταφορά, αναφέρεται ως “φαινόμενο της πεταλούδας”. Οι επιστήμονες, όταν χρησιμοποιούν τον όρο “χάος”, αναφέρονται στην ευαίσθητη εξάρτηση του μέλλοντος από τις αρχικές συνθήκες, όπου και η απειροελάχιστη αλλαγή σε αυτές είναι ικανή να οδηγήσει σε εντελώς απρόβλεπτα αποτελέσματα. Ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου μου, που εκτελεί παράλληλα και χρέη αφορμής αυτού του μυθιστορήματος, ταίριαζε απόλυτα σε αυτήν τη θεωρία, οπότε και ενώθηκαν τα κομμάτια από διάφορες σκέψεις που είχα τότε στο μυαλό μου.
Θυμάστε αν υπήρξε στη σκέψη σας, ως παιδί, η ιδέα ν’ ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Ναι, η ιδέα της συγγραφής υπήρξε έντονη από πολύ μικρή ηλικία. Θυμάμαι να χάνομαι στις ιστορίες που διάβαζα και να νιώθω την ανάγκη να δημιουργήσω και εγώ τους δικούς μου κόσμους. Η συγγραφή ήταν ένας τρόπος να εκφράσω τη φαντασία μου και να επικοινωνήσω τα συναισθήματά μου. Ήμουν το παιδί που έγραφε μικρές ιστορίες και ποιήματα σε τετράδια και σημειωματάρια, γεμίζοντας σελίδες με χαρακτήρες, διαλόγους και φανταστικά μέρη. Ήταν για μένα μια προσωπική απόδραση, μια διαδρομή που με γοήτευε και με προκαλούσε. Παρόλο που δεν ήξερα ακριβώς πώς θα εξελισσόταν αυτό το πάθος, η ιδέα να γίνω συγγραφέας υπήρχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σαν ένας κρυφός, αλλά έντονος στόχος.
Τι είναι αυτό που αποτελεί βασικό κορμό στην πλοκή της δράσης της ιστορίας σας;
Οι σκόπιμες παρεμβολές μια εμπαθούς γυναίκας παίζουν καθοριστικό ρόλο, καθώς ο βαθμός επίδρασής τους ισχυροποιείται τόσο από τους οικονομικούς της πόρους, όσο και από τους στενούς συγγενικούς της δεσμούς. Ο αναγνώστης βιώνει την ίντριγκα μέσα από μια ατμοσφαιρική και ρεαλιστική αφήγηση και, ακολουθώντας βήμα-βήμα τους πρωταγωνιστές, παρακολουθεί με αγωνία την εξέλιξη της πλοκής.
Όλα μπορούν να λειτουργήσουν βάσει κάποιου σχεδίου ή η ζωή είναι αυτή τελικά που ανατρέπει τα πάντα;
Πιστεύω ότι η ζωή είναι ένας σύνθετος συνδυασμός προγραμματισμού και απρόβλεπτων ανατροπών. Ενώ εμείς να θέτουμε στόχους, εκείνη έχει πάντα τον τρόπο της να μας εκπλήσσει, με τον παράγοντα της τύχης να παίζει σημαντικό ρόλο στην ανθρώπινη εμπειρία. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις εξαρτάται από την ικανότητά μας να προσαρμοζόμαστε και να αντιδρούμε αποτελεσματικά στις καταστάσεις που προκύπτουν. Το ουσιώδες είναι να παραμένουμε αφοσιωμένοι στις αξίες μας και να μην επιτρέπουμε στους άλλους να επηρεάζουν την πορεία μας.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Καθώς έγραφα τις τελευταίες σελίδες, με κατέκλυσε μια αίσθηση απώλειας, σαν να αποχαιρετούσα κάτι πολύ προσωπικό και το άφηνα να ζήσει τη δική του ζωή. Ταυτόχρονα, με διακατείχε μια βαθιά ικανοποίηση που κατάφερα να δώσω πνοή στις λέξεις μου, ενώ ανυπομονώ να δω πώς θα αγγίξουν τις ψυχές των αναγνωστών. Είναι σαν να απελευθερώνεις έναν χαρταετό στον ουρανό-τον αφήνεις ελεύθερο, με την ελπίδα πως θα πετάξει ψηλά και θα βρει το δικό του ρεύμα για να ταξιδέψει.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Η αισιοδοξία είναι θεμελιώδες κομμάτι του δικού μου λεξικού, όχι ως μια αφελής προσμονή για το καλύτερο, αλλά ως μια συνειδητή επιλογή να αναζητώ το φως ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές. Είναι η σπίθα που με ωθεί να υφαίνω ιστορίες, να βουτώ στο άγνωστο και να ανακαλύπτω νέες πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Για μένα, η αισιοδοξία είναι σαν τον ήλιο που κρύβεται πίσω από τα σύννεφα-δεν τον βλέπεις πάντα, αλλά ξέρεις πως είναι εκεί και περιμένει να φωτίσει τον κόσμο σου ξανά.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Ως δημιουργός που εργάζεται παράλληλα, κινούμαι σε ένα διαρκές παιχνίδι ισορροπίας ανάμεσα στις καθημερινές υποχρεώσεις και τα δημιουργικά μου όνειρα. Τα πρωινά με βρίσκουν να ετοιμάζομαι για τη δουλειά, αλλά πάντα προσπαθώ να κλέψω μικρές στιγμές για να αποτυπώσω σκέψεις που αναδύονται αυθόρμητα· μερικές γραμμές, μια σκηνή, μια νέα ιδέα. Κάθε μικρή προσθήκη μπορεί να κάνει τη διαφορά. Στο τέλος μιας κουραστικής μέρας, η συγγραφή ή το διάβασμα γίνονται το προσωπικό μου καταφύγιο, η απόδρασή μου από τη ρουτίνα. Βλέπω έμπνευση παντού γύρω μου-στις συνομιλίες, στις σιωπές, στις ανεπαίσθητες λεπτομέρειες που κρύβουν μέσα τους, ολόκληρους κόσμους, έτοιμους να ζωντανέψουν πάνω στις σελίδες.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνα με το βιβλίο;
Οι πνευματικές ρίζες μας εκτείνονται απίστευτα βαθιά. Από τους αρχαίους φιλοσόφους μέχρι τους σύγχρονους ασκούντες την τέχνη του γραπτού λόγου, η αγάπη μας για τη λογοτεχνία, την ποίηση και τη σκέψη, μας καθόρισε ως λαό. Είναι αυτή η φλόγα της αναζήτησης, της μάθησης και της γνώσης που μας διαμόρφωσε, ακόμα και αν σήμερα ζούμε σε μια εποχή όπου οι γρήγοροι ρυθμοί, η αδιάκοπη ροή πληροφοριών και η ανοδική εξέλιξη της τεχνολογίας απειλούν να απομακρύνουν την προσοχή μας. Ωστόσο, παρατηρείται μια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για το βιβλίο, ειδικά μέσω των βιβλιοφιλικών ομάδων και των εκδηλώσεων, όπως τα φεστιβάλ βιβλίου, η οποία αποδεικνύει την έμφυτη αφοσίωσή μας στην ανάγνωση. Η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες δεν ξεχνάμε εύκολα. Διατηρούμε ζωντανή τη σχέση μας με την ιστορία και τον πολιτισμό μας, και, παρά τις αλλαγές, αυτή η σύνδεση παραμένει ισχυρή και αναλλοίωτη.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιον νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή στον χώρο του πολιτισμού;
Αν είχα τη δυνατότητα να ορίσω έναν νόμο στον χώρο του πολιτισμού, θα θεσμοθετούσα την υποχρεωτική εισαγωγή της πολιτιστικής παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο. Η πολιτιστική παιδεία δεν θα περιλάμβανε μόνο την εκμάθηση της τέχνης, της λογοτεχνίας και της ιστορίας, αλλά και την καλλιέργεια κριτικής σκέψης γύρω από τον ρόλο της τέχνης και του πολιτισμού στη σύγχρονη κοινωνία. Ο στόχος αυτού του νόμου θα ήταν να ενισχυθεί η αντίληψη των νέων για την αξία της πολιτιστικής κληρονομιάς και της δημιουργικότητας, ενώ παράλληλα θα τους εξοπλίζει με τα εργαλεία για να γίνουν ενεργοί και κριτικά σκεπτόμενοι πολίτες. Θα επιδιώκαμε, δηλαδή, να δημιουργήσουμε μια κοινωνία όπου ο πολιτισμός δεν είναι απλώς διασκέδαση ή διακοσμητικό στοιχείο, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας και της ταυτότητάς μας. Επιπλέον, θα πρότεινα τη δημιουργία ενός δικτύου χρηματοδοτούμενων πολιτιστικών προγραμμάτων και εκδηλώσεων που θα δίνει έμφαση στην ενίσχυση της εγχώριας καλλιτεχνικής δημιουργίας και στην ανάδειξη νέων καλλιτεχνών. Έτσι, ο νόμος δεν θα περιοριζόταν μόνο στην εκπαίδευση, αλλά θα συνέβαλλε συνολικά στην ανάπτυξη ενός πλουραλιστικού και δυναμικού πολιτιστικού τοπίου, προσβάσιμου σε όλους.
Παύλος Ανδριάς για τον aylogyros news
