Κουβέντα στην «αυλή» μας με τον συγγραφέα Χρήστο Δημούλα, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίο του «Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Αντιπολεμικής Ποίησης», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κυβέρτι
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να «ανθολογήσετε» αυτό το βιβλίο;
Τρείς αιτίες. Η απουσία της θεματικής του στην χώρα μας από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Η θέληση μου να καταγραφεί ως ένα φωτεινό χνάρι στην αέναη πορεία του χρόνου για τους μελλοντικούς ερευνητές και λογοτέχνες. Η συνείδησή μου. Τόσο ως δημιουργού στον ελλαδικό λογοτεχνικό και γενικότερα καλλιτεχνικό χώρο αλλά κι ως ανθρώπου για τον οποίο η αντιπολεμική σκέψη και δράση δεν περιορίζεται σε ευχολόγια.
Δώστε μας το «πλαίσιο» στο οποίο κινείται αυτό το ανθολόγιο.
Σας το δίνει απλόχερα όπως και σε όλους μας η σημερινή πραγματικότητα που εκτός από τους τρέχοντες πολέμους διέπεται από την πολεμική προετοιμασία σε διεθνές επίπεδο λόγω της επεκτατικότητας των οικονομικών συμφερόντων από τους εκπροσώπους της πλουτοκρατίας στα μεγάλα κράτη. Αρκεί μόνο να θέλουμε αυτή την πραγματικότητα να την δούμε και να ωθήσουμε την σκέψη των ανθρώπων έστω και σε ένα βήμα παραπάνω συνειδητοποίησης για να της εναντιωθεί. Σε αυτό το πλαίσιο της προσπάθειας ανόδου συνειδητοποίησης για αντιπολεμική δράση, εντάχθηκε και το κάλεσμα μου σε σημερινούς ανθρώπους της ποίησης και του ακτιβισμού και δημιουργήθηκε η συγκεκριμένη ανθολογία που στάθηκε ως η πρώτη μετά από τόσες δεκαετίες στην χώρα μας.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Τα συναισθήματα αυτά δεν είναι άλλα εκτός από ενός γονιού που μετά από διάφορες δυσκολίες που δεν είναι της παρούσης να αναφερθούνε, γεννάει πετυχημένα. Επίσης ενός δημιουργού που με οδηγό την συνείδηση του προσπαθεί να κάνει μέσω των δημιουργημάτων του καλύτερο τον κόσμο γύρω και μέσα του ξεσκαρτάροντας συνεχώς την θέση του απέναντι σε επιλογές και κριτήρια που διέπουν την σχέση του με τους ανθρώπους, με τους ομότεχνούς του, με βασικές έννοιες κι αξίες, με τον εαυτό του.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας και κατά πόσο μεταφέρεται στο γραπτό σας λόγο;
Συζητάτε με έναν άνθρωπο που η αισιοδοξία αποτελεί μαχητικό μονόδρομο στην ζωή του, το επάγγελμα του έχει να κάνει με την αποκατάσταση της αισιοδοξίας εντός των ανθρώπων και είναι κι ο εμπνευστής της ανθολογίας ελληνικής σύγχρονης αντιπολεμικής ποίησης. Νομίζω λοιπόν ότι παρά τις δυσκολίες της ζωής αν δεν υπήρχε μαχητική αισιοδοξία εντός μου, στις πράξεις μου και στα γραπτά μου, δεν θα συζητούσαμε τώρα για αυτή την ανθολογία επειδή πολύ απλά αυτή δεν θα υπήρχε. Η οποία κι αυτή πάλι με την σειρά της αποτελεί εκτός των άλλων και στοιχείο αισιοδοξίας.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνα με το βιβλίο;
Οι Έλληνες αν θέλουμε στις μέρες μας μπορούμε να έχουμε καλή σχέση μαζί του. Το πρόβλημα της σχέσης αυτής νομίζω πως εδράζεται στην δυναμική που μπορεί να αναπτύξει αλλά μέχρι τώρα δεν την προσπαθεί η συντριπτική πλειοψηφία των λογοτεχνών και των εργαζομένων στον χώρο του βιβλίου διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες για τους πολύπαθους κλάδους τους ανοίγοντας έτσι περισσότερο και τον δρόμο για τους αναγνώστες και την σχέση τους με το βιβλίο. Είναι μεγάλο και πολύπλευρο ζήτημα. Εντός του περιέχονται πολυάριθμα σημαντικότατα χρόνια προβλήματα όπως η απροθυμία πρακτικής διεκδίκησης δικαιωμάτων από τα λογοτεχνικά σωματεία και την πλειοψηφία των μεμονωμένων λογοτεχνών, η οικονομική ακρίβεια, ο ωχαδελφισμός, η αποθέωση του καρκίνου του «εγώ» και πολλά μα πάρα πολλά ακόμη. Όταν λοιπόν οι ίδιοι οι δημιουργοί βιβλίων αλλά και οι εργαζόμενοι σε αυτό το τομέα δεν αγωνίζονται στην τεράστια πλειοψηφία τους για το εύρος αυτής της σχέσης που αναφέρατε τότε κατανοείτε εύκολα πόσο περισσότερο θα μπορούσαν να εμπνευστούν και να συμμετέχουν σε αυτό το δυνάμωμα της σχέσης τους με το βιβλίο και οι ίδιοι οι αναγνώστες. Προτείνω να γίνει από μέρους σας σε κάποιον χώρο μια πρωτοβουλία δημιουργίας τέτοιου διαλόγου στον «αυλόγυρό» σας σε συλλογικό ασφαλώς επίπεδο. Έχετε να δείτε και να ακούσετε πολλά. Ο αγώνας όμως συνεχίζεται μέχρι όσο αντέξουμε όσοι συμμετέχουμε πρακτικά σε αυτόν.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή στο χώρο του πολιτισμού;
Οι χώροι του πολιτισμού να έχουν πρωταρχικό κριτήριο λειτουργίας τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι που θέλουνε να λένε ότι επαγγελματικά κι ερασιτεχνικά δραστηριοποιούνται στον χώρο του πολιτισμού να μη ξεφτιλίζουνε με τις πράξεις τους όσα λένε στα λόγια και στα έργα τους.
Γεννήθηκε το 1977. Σπούδασε Δημοσιογραφία, Πολιτικές Επιστήμες, Ιστορία, Κολάζ, Δραματοθεραπεία, Ειδική Αγωγή κι Εκπαίδευση Α.Μ.Ε.Α, Παιδοψυχολογία. Διδάχτηκε Θεραπευτική Γραφή. Εργάζεται ως Δραματοθεραπευτής κι υπεύθυνος συνεδριών και μαθημάτων Θεραπευτικής Γραφής. Ενδιαφέροντα του: Θέατρο, Εικαστικά, Λογοτεχνία, Γυμναστική, Ακτιβισμός. Ξεκίνησε να γράφει στην εφημερίδα ”Παλμός της Λαϊκής Αγοράς”. Έχει εκδώσει τρια βιβλία λογοτεχνίας, συμμετείχε σε τρείς ανάλογες ανθολογίες, σε τέσσερις ατομικές και σε τέσσερις ομαδικές εικαστικές εκθέσεις. Εμπνευστής και συνιδρυτής του φωτογραφικού εργαστηρίου “Photoproletarii”. Επίσης της κοινωνικής-λογοτεχνικής ομάδας “Απόδραση στον Λόγο και την Τέχνη”. Υπεύθυνος της στήλης συνεντεύξεων “Συνέντευξη με τον Χρήστο” στο ηλεκτρονικό περιοδικό “Koukidaki”. Άρθρα και και ποιήματα του υπάρχουν στα ηλεκτρονικά περιοδικά Fractal, Staxtes, Σβούρα, Ατέχνως αλλά και στις Βρυσούλες Γνώσης των Ελλήνων της Αυστραλίας. Ποιήματα κι άρθρα του μεταφράστηκαν στην Αγγλική, Τσέχικη και Σλοβάκικη γλώσσα.
Παύλος Ανδριάς για τον aylogyros news
