«Ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα της Κάλλης», συντροφιά με την ηθοποιό, Ειρήνη Κυδωνάκη
Η αθωότητα της ψυχής μας, είναι αυτή που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε το ταξίδι της ζωής.
Ένα ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο «Ημερολόγιό» μας και μοιραζόμαστε τα μυστικά μας στο «Λεύκωμά».
Εσείς, είχατε λεύκωμα;
Θυμάμαι ότι κάθε χρόνο, στο Δημοτικό, λίγο πριν τελειώσει η χρονιά παίρναμε ένα λεύκωμα που μας έδινε ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων. Εκεί υπήρχε η φωτογραφία της τάξης μας. Ξεφυλλίζοντας το, είχε μια σελίδα αποκλειστικά με τις φωτογραφίες των συμμαθητών μας, αλλά και αφιερώσεις που γράφαμε ο ένας στον άλλον, οπότε μετά το καθιερωμένο μπουγέλο υπήρξε η ανταλλαγή λευκωμάτων για ευχές και φωτογραφιών για να τις κολλήσουμε στο λεύκωμα. Πρόσφατα, μετά από την πρόσφατη μου μετακόμιση ανακάλυψα αυτά τα λευκώματα και αναπόλησα με νοσταλγία εκείνες τις ωραίες εποχές!
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ερώτηση;
«Τι θα ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» Μέχρι την Τετάρτη Δημοτικού δεν είχα κατασταλάξει στο τι ήθελα να κάνω γιατί είχα πολλά στο μυαλό μου, μέχρι να μπει το μικρόβιο της υποκριτικής, όπως κτηνίατρος, διακοσμήτρια, δασκάλα, γεωγράφος, αλλά μετά η απάντηση μου ήταν πάντα «ηθοποιός».
Πως ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;
Το δωμάτιο μου μέχρι και πριν το πρώτο έτος της σχολής κυμαινόταν στα χρώματα του ροζ (ακόμα και αν δεν ήταν το αγαπημένο μου χρώμα). Είχε πολλές αφίσες αγαπημένων καλλιτεχνών στους τοίχους, πολλά αρκούδια, πολλά βιβλία, πολλά dvd και cd .
Ποια περιοδικά διαβάζατε;
Θυμάμαι ότι έβαζα τον πατέρα μου να μου παίρνει το «Κατερίνα» και το «Super Κατερίνα» κάθε φορά που μάθαινα ότι έβαζαν αφιέρωμα ή εξώφυλλο τον αγαπημένο μου καλλιτέχνη, για να διακοσμήσω μετά τους τοίχους μου και να κρατήσω τα αποκόμματα σε αρχείο που ως και σήμερα υπάρχουν.
Ποιο ήταν το επάγγελμα που θέλατε να κάνετε;
Μετά την πρώτη παράσταση που έπαιξα ερασιτεχνικά με το σχολείο μου στο θέατρο της Ρεματιάς, ήξερα βαθιά μέσα μου ότι αυτό ήταν που θα ήθελα να κάνω για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ακόμα κι αν μου πήρε αρκετό καιρό να το παραδεχτώ, ήξερα ότι η υποκριτική ήταν αυτό που θα με έκανε χαρούμενη και γεμάτη!
Ποια ήταν η πρώτη παράσταση που παίξατε ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά;
Θα πρέπει να ήταν προς το τέλος της Τετάρτης Δημοτικού, όταν ήμουν περίπου 11 χρονών. Από την πρώτη δημοτικού η μητέρα μου με είχε γράψει να κάνω μαθήματα παραδοσιακών χορών μια φορά την εβδομάδα μετά το τέλος των σχολικών μαθημάτων. Είχαμε μια απίστευτη δασκάλα, την κυρία Νατάσσα που μετά από λίγα χρόνια μας είπε ότι θα ανεβάζαμε χοροθεατρικά τις «Όρνιθες» του Αριστοφάνη. Νομίζω ότι κάθε φορά περίμενα με ανυπομονησία να πάει Πέμπτη για να κάνουμε πρόβες. Από εκεί και έπειτα ήξερα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός!
Θυμάστε την ημέρα της πρεμιέρας;
Πάντα η πρεμιέρα κάθε παράστασης είναι τρομακτική και συνάμα συναρπαστική. Είναι αυτό το δημιουργικό άγχος που πιστεύω πως έχουν όλοι οι καλλιτέχνες πριν την πρεμιέρα, αν όλα θα πάνε καλά, μην ξεχαστούν λόγια κλπ. Αλλά μόλις ανεβαίνεις στο σανίδι, δεν ξέρω πως γίνεται αυτό, είναι μαγικό, σε συνεπαίρνει αυτός ο ενθουσιασμός και όλα πηγαίνουν πρίμα!
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά σας χρόνια;
Η αγαπημένη μου ταινία ήταν «Ο Ψαλιδοχέρης» με τον Τζόνι Ντεπ και την Γουινόνα Ράιντερ. Μου άρεσε τόσο πολύ το παραμυθένιο και σκοτεινό κλίμα της ταινίας, οι ηθοποιοί και η χημεία τους, η σκηνοθεσία, το σενάριο. Νομίζω πως είναι η αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών!
Θα θέλατε να ανήκατε στο casting αυτής, και σε ποιο ρόλο;
Μα φυσικά! Θα ήθελα να παίξω τον ρόλο της Κιμ, που ενσάρκωσε η Γουινόνα Ράιντερ. Αγαπώ την σκηνή που η Κιμ χορεύει κάτω από το χιόνι. Έχει απίστευτο cast με υπέροχους ηθοποιούς και τον Τιμ Μπάρτον να το σκηνοθετεί! Πως θα μπορούσα να μην θέλω να είμαι μέρος αυτής της ταινίας;
Σινεμά, θέατρο, τηλεόραση… Που θέλατε να είστε πρωταγωνιστής;
Σαν ηθοποιός θα ήθελα να κάνω και τα τρία, ακόμα και αν αγαπώ λίγο παραπάνω τον κινηματογράφο!
Τηλεόραση παρακολουθούσατε; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σίριαλ; Ποιος ρόλος θα σας ταίριαζε «γάντι», σε αυτό;
Παρακολουθούσα αρκετή τηλεόραση μπορώ να ομολογήσω! Σίγουρα αγαπημένος μου ρόλος είναι αυτός της Σωσώς στα «Εγκλήματα», αλλά και της Ρέιτσελ στα «Φιλαράκια». Είναι δυο τελείως διαφορετικοί ρόλοι που θα ήθελα να δοκιμάσω και πιστεύω θα μου ταίριαζαν!
Αναμνήσεις ή όνειρα; Σε ποιο από τα δύο υπήρχαν περισσότερες αναφορές;
Νομίζω ότι οι αναμνήσεις αποκτώνται με τα χρόνια. Λόγω ηλικίας θα μπορούσα να απαντήσω όνειρα που θα προσπαθήσω να υλοποιήσω και έτσι κάποτε στο μακρινό παρελθόν να είναι όμορφες αναμνήσεις που θα αναπολώ και θα εξιστορώ!
Ποια ευχή κάνατε, πριν πέσετε για ύπνο;
Ευχόμουν τα όνειρα μου κάποτε να γίνουν πραγματικότητα!
Περιγράψτε μας μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά σας χρόνια…
Για να γίνω και λίγο επίκαιρη λόγω Χριστουγέννων, μέχρι και κάποια ηλικία πίστευα στον Άγιο Βασίλη και περίμενα πως και πως την Πρωτοχρονιά για να ανοίξω τα δώρα που είχα ζητήσει. Θυμάμαι πως ένας συμμαθητής μου είχε πει ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης και έτσι από πείσμα ώστε να δω ότι όντως δεν υπήρχε, όταν οι γονείς μου νόμιζαν ότι είχα πέσει για ύπνο (ενώ στην πραγματικότητα δεν είχα πέσει και το μάτι ήταν γαρίδα) είχα στήσει καραούλι και είχα κρυφτεί πίσω από την πόρτα του σαλονιού και παρακολουθούσα που έβαζαν τα δώρα κάτω από το δέντρο και για να πω την αλήθεια μου δεν ξενέρωσα καθόλου που δεν υπήρχε Άγιος Βασίλης, γιατί είδα ότι οι γονείς μου που προσπαθούσαν να μου διατηρήσουν αυτή την όμορφη παράδοση στο μυαλό μου έτσι ώστε να μην στεναχωρηθώ!
Η Ειρήνη Κυδωνάκη είναι ηθοποιός και συγγραφέας.
Έχει αποφοιτήσει από το Queen Margaret University και έχει πάρει μέρος σε διάφορες παραστάσεις όπως «Το Μετά», «Ρώσικη Ρουλέτα», «Οι Δούλες» και «Ατυχήματα».
(Για τον aylogyros news & την Καλλιόπη Γραμμένου)
