«Ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα της Κάλλης», συντροφιά με την ηθοποιό Αγγελική Παναγιωτοπούλου
Η αθωότητα της ψυχής μας, είναι αυτή που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε το ταξίδι της ζωής.
Ένα ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο «Ημερολόγιό» μας και μοιραζόμαστε τα μυστικά μας στο «Λεύκωμά».
Εσείς είχατε ποτέ λεύκωμα;
Λεύκωμα ή ημερολόγιο δεν κρατούσα ποτέ, αυτό που έκανα είναι να σημειώνω στις σελίδες των σχολικών μου βιβλίων σκόρπιες λέξεις που με κέντριζε η σημασία τους. Στις άκριες λοιπόν, στα μικρά κενά των σελίδων σημείωνα μια ή περισσότερες λεξούλες που με ευχαριστούσαν, όπως η λέξη θαλερά, η λέξη ρότα, παφλασμός, μπουρμπουλήθρα κ.α.
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ερώτηση;
Οι ερωτήσεις με αγχώνουν, σαν να πρέπει να ξέρεις με το στανιό την απάντηση ακόμα και στα πιο απλά πράγματα πχ ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα ή λουλούδι, ή φαγητό. Δεν υπάρχει αγαπημένη ερώτηση, υπάρχουν αγαπημένες άπειρες απαντήσεις.
Πως ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;
Καθόλου κοριτσίστικο, όταν μοιράζεσαι το δωμάτιο με τον μικρότερο σου αδελφό, μαθαίνεις να κάνεις υποχωρήσεις, να γκρινιάζεις με μέτρο και να εκτιμάς την αδελφική συντροφιά και την ατελείωτη πλάκα κυρίως τα βράδια πριν τον ύπνο.
Ποια περιοδικά διαβάζατε;
Ξεφύλλιζα αυτά που χάζευε η μαμά, τον τηλεθεατή ας πούμε.
Ποιο ήταν το επάγγελμα που θα θέλατε να κάνετε;
Νηπιαγωγός!!!!!!!!
Ποια ήταν η πρώτη παράσταση που παίξατε ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά;
H πρώτη επαγγελματική δουλειά ήταν το «Πολύ Κακό για το Τίποτα» του Ο. Σαίξπηρ με την θεατρική ομάδα ΟΜΟΡΟΣ.
Θυμάστε την ημέρα της πρεμιέρας;
Από τις πρεμιέρες κρατώ τη χαρά και το ξαλάφρωμα που νιώθω στο τέλος της παράστασης, η σκέψη πως μια δουλειά έκανε την εκκίνηση της και τώρα παίρνει το δρόμο της είναι ανακουφιστική.
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά σας χρόνια; Θα θέλατε να ανήκατε στο casting αυτής και σε ποιο ρόλο?
O Θρύλος του 1900 του Giuseppe Tornatore. Ένας χαρισματικός πιανίστας που γεννήθηκε το 1900 πάνω σ' ένα επιβατικό πλοίο αρνείται να αποβιβαστεί στη στεριά, μια και ο μοναδικός κόσμος που γνώρισε είναι αυτός της θάλασσας και του πλοίου-πατρίδας του. Η ειλικρίνεια της ταινίας, το θέμα της, η απλότητα στις ερμηνείες η υπέροχη μουσική του Ενιο Μορικόνε την καθιστά αγαπημένη μου μέχρι σήμερα. Με ευχαριστεί να είμαι θεατής, είναι εξίσου απολαυστικό με το να παίζεις.
Σινεμά, θέατρο, τηλεόραση, που θα θέλατε να είστε πρωταγωνιστής;
Δεν με αφορά να πρωταγωνιστώ αλλά να συμμετέχω σε αξιόλογες δουλειές με αξιόλογους ανθρώπους-συνεργάτες, σε όποιο μέσο.
Τηλεόραση παρακολουθούσατε; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σήριαλ; Ποιος ρόλος θα σας ταίριαζε γάντι σε αυτή;
Παρακολουθούσα μανιωδώς το the x files... όπως προείπα απολάμβανα και απολαμβάνω να είμαι θεατής κατ΄ επέκταση και τηλεθεατής σε κάτι που αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσεις.
Αναμνήσεις ή όνειρα σε πιο από τα δύο υπήρχαν περισσότερες αναφορές;
Oι αναμνήσεις ανήκουν στο παρελθόν τα όνειρα στο μέλλον... προτιμούσα και προτιμώ τους μικρούς στόχους που με δουλειά σε όποια περίοδο σε εξελίσσουν προσωπικά.
Ποια ευχή κάνατε, πριν πέσετε για ύπνο;
Την ίδια με τώρα να είμαι δυνατή και να μην φοβάμαι.
Περιγράψτε μας μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά σας χρόνια.
Ιστορίες πολλές, αστείες και όμορφες και τρυφερές, επιτρέψτε μου να τις κρατήσω στο σεντούκι της καρδιάς μου μόνο για εμένα.
Η Αγγελική Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από την ανώτερη σχολή δραματικής τέχνης του Ι. Καμπανέλλη. Αυτή την περίοδο συνεργάζεται με την θεατρική ομάδα Μικρός Νότος στη διαδραστική παράσταση για παιδιά, ''Ο Ραφτάκος των λέξεων'' του Α. Παπαθεοδούλου.
(Για τον aylogyros news & την Καλλιόπη Γραμμένου)
