«Ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα της Κάλλης», συντροφιά με την νηπιαγωγό και συγγραφέα Κωνσταντίνα Αρμενιάκου
Η αθωότητα της ψυχής μας, είναι αυτή που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε το ταξίδι της ζωής.
Ένα ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο «Ημερολόγιό» μας και μοιραζόμαστε τα μυστικά μας στο «Λεύκωμά».
Εσείς, είχατε λεύκωμα;
Είχα φτιάξει 4 λευκώματα στην εφηβεία μου. Όταν τα ξεφυλλίζω, μια ολόκληρη εποχή ζωντανεύει.
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ερώτηση;
Η αγαπημένη μου ερώτηση ήταν «Τι είναι αγάπη;»
Πως ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;
Το παιδικό μου δωμάτιο, το οποίο μοιραζόμουν με την αδελφή μου, δεν έμοιαζε καθόλου παιδικό. Είχε παλιά έπιπλα από την εποχή της γιαγιάς μου και πολλά πορτρέτα παππούδων και προ- παππούδων στους τοίχους. Ήταν όμως ένας χώρος πολύ φωτεινός, με ένα γλυκό γαλαζοπράσινο χρώμα στους τοίχους και ποτέ δεν σκέφθηκα να αλλάξω κάτι στη διακόσμηση. Ακόμη και σήμερα, νιώθω το ίδιο συναίσθημα γαλήνης, ηρεμίας και ασφάλειας, όταν βρίσκομαι εκεί. Το πιο ωραίο ήταν ότι είχε μια όμορφη θέα. Έβλεπα τα σπίτια του χωριού από ψηλά και τους γύρω λόφους. Περνούσα ατέλειωτες ώρες πίσω από το παράθυρο, ήταν η αγαπημένη μου γωνιά.
Ποια περιοδικά διαβάζατε;
Διάβαζα πολλά κόμικς: Ποπάϋ, Σεραφίνο, Τιραμόλα, Μίκυ Μάους, Όμπραξ, κ.ά. , τα οποία δανειζόμουν από τα παιδιά της γειτονιάς. Μου αγόραζαν λογοτεχνικά βιβλία όταν ήμουν μικρή αλλά όχι περιοδικά.
Ποιο ήταν το επάγγελμα που θέλατε να κάνετε;
Όταν ήμουν μικρή έλεγα ότι θα γίνω δασκάλα. Στην εφηβεία ήθελα να γίνω φιλόλογος, ή να σπουδάσω Ιστορία- Αρχαιολογία. Πάντα όμως με φανταζόμουν στο χώρο της εκπαίδευσης, ίσως γιατί αγαπούσα πολύ το σχολείο. Ονειρευόμουν επίσης να γίνω συγγραφέας, από πολύ μικρή. Μα δεν το έβλεπα σαν επάγγελμα και ποτέ δεν το ανέφερα απαντώντας στην κλασική ερώτηση: «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;». Με απασχολούσε πολύ το ερώτημα «Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;», (όπως και την ηρωίδα της Άλκης Ζέη στο Καπλάνι της βιτρίνας) και παρόλο που το ήθελα πολύ, δεν ήξερα αν είχα γεννηθεί για να γίνω συγγραφέας.
Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε;
Το πρώτο μου βιβλίο ήταν «Η κυρά Δημοκρατία», που εκδόθηκε το 2006 από τις εκδόσεις Κέδρος. Ένα παραμύθι που έγραψα για να μιλήσω στα παιδιά για τις έννοιες δημοκρατία και δικτατορία.
Θυμάστε την πρώτη παρουσίαση βιβλίου σας;
Φυσικά. Ήταν μια όμορφη βραδιά στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Κέρκυρας που διοργάνωσε η Χ.Ε.Ν. Κέρκυρας, για το βιβλίο μου «Η κυρά Δημοκρατία». Όλα έγιναν με κάποια επισημότητα, που ίσως δεν ταίριαζε απόλυτα με την παρουσίαση ενός παιδικού βιβλίου αλλά είχα χαρεί και συγκινηθεί πολύ. Ήταν μια γλυκιά στιγμή και την κρατώ σαν μια τρυφερή και πολύτιμη ανάμνηση, για όλη την αγάπη και την αναγνώριση που εισέπραξα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Μου είναι δύσκολο να πω ποιο είναι το πιο αγαπημένο από τα βιβλία που με άγγιξαν πραγματικά, με γοήτευσαν, με ταξίδεψαν και με συντρόφεψαν. Νομίζω όμως πώς θα ξεχωρίσω την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, βιβλίο-πυξίδα για μένα, το οποίο διαβάζω ξανά και ξανά.
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά σας χρόνια;
Η ταινία «Dirty Dancing», νομίζω, ήταν η αγαπημένη μου. Μια ταινία που με είχε εντυπωσιάσει και με είχε αγγίξει πολύ, ήταν και «Η φωλιά του κούκου».
Σινεμά ή θέατρο;
Θέατρο. Για την αμεσότητα, τη δύναμη της στιγμής που δεν επαναλαμβάνεται, τη μαγεία του «εδώ και τώρα», την αίσθηση ότι συμμετέχεις κι εσύ. Αγαπώ όμως πολύ και τον κινηματογράφο.
Τηλεόραση παρακολουθούσατε; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σίριαλ;
Στο σπίτι μου δεν παρακολουθούσαμε απλά τηλεόραση, ζούσαμε με την τηλεόραση και τολμώ να πω ότι μεγάλωσα με την τηλεόραση. Ήταν βέβαια μια τηλεόραση διαφορετική από τη σημερινή και ειδικά για ένα παιδί που ζούσε στην επαρχία όπως εγώ, ένα αληθινό σχολείο. Μέσα από την τηλεόραση ανακάλυψα τις τέχνες, τη μουσική, τον κόσμο. Αγαπημένα μου σήριαλ ήταν: Ντιούκς, Μαγκάιβερ, Βόρειοι και Νότιοι, Σογκούν.
Αναμνήσεις ή όνειρα; Σε ποιο από τα δύο υπήρχαν περισσότερες αναφορές;
Νομίζω ότι όταν είσαι μικρός η ζυγαριά γέρνει προς τα όνειρα. Είχα όμως πάντα και μια αγωνία να κρατήσω σημάδια από το παρελθόν, να αποθηκεύσω καλά τις αναμνήσεις και για το λόγο αυτό κρατούσα πολλά ενθύμια, έγραφα για πολλά χρόνια ημερολόγιο και στην εφηβεία έβγαζα πολλές φωτογραφίες.
Ποια ευχή κάνατε, πριν πέσετε για ύπνο;
Πολλές ευχές έκανα, αλλά εκείνη που επανέλαβα περισσότερο ήταν «Να ψηλώσω!» Ήμουν το πιο μικρόσωμο παιδί στην τάξη μου και το βίωνα κάπως δύσκολα αυτό. Είναι και η μόνη μου ευχή που δεν πραγματοποιήθηκε (δεν ψήλωσα όσο ευχήθηκα!), αλλά, ευτυχώς, με τα χρόνια έπαψε να είναι σημαντική όπως τότε.
Περιγράψτε μας μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά σας χρόνια… Την έχετε βάλει σε κάποιο βιβλίο σας;
«Ήμουν μικρή κι εγώ μια φορά κι είδα στη βιτρίνα ένα άσπρο πλαστικό άλογο. Τι όμορφο που ήταν! Όλη μέρα το σκεφτόμουνα και κάθε βράδυ το ονειρευόμουνα! Έλεγα πως αν το έπαιρνα αγκαλιά θα γινότανε άλογο αληθινό. Θα ανέβαινα στην πλάτη του και θα ταξίδευα σε όλο τον κόσμο. Μια μέρα, γύρισε σπίτι ο πατέρας μου κρατώντας το άσπρο πλαστικό άλογο. Πήδηξα ψηλά από τη χαρά μου, τόσο ψηλά που νόμιζα πως άγγιξα λίγο τον ουρανό, Κι ύστερα, όταν το κράτησα αγκαλιά, (…), σαν να πέταξα πάνω σε ασημένια σύννεφα». Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το τελευταίο λογοτεχνικό μου βιβλίο Μια χαρούμενη ιστορία (εκδόσεις Μεταίχμιο) κι είναι μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά μου χρόνια.
Η Κωνσταντίνα Αρμενιάκου γεννήθηκε και ζει στην Κέρκυρα, όπου εργάζεται ως νηπιαγωγός, σε δημόσια σχολεία. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του Τμήματος Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου της Τουλούζης και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στη Γλωσσολογία, με ειδίκευση στη Διδακτική των γαλλικών και των γλωσσών.
Το 2006 κυκλοφόρησε το πρώτο από τα δέκα λογοτεχνικά της βιβλία για παιδιά, Η κυρά Δημοκρατία. Έχει εκδώσει, επίσης, 16 βιβλία με δραστηριότητες για εκπαιδευτικούς και παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας (συλλογικά έργα).
Τα τελευταία χρόνια εμψυχώνει Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής για παιδιά στην Παιδική Βιβλιοθήκη της ΧΕΝ Κέρκυρας, ενώ παράλληλα ασχολείται με τη μετάφραση παιδικών και εκπαιδευτικών βιβλίων από τη γαλλική στην ελληνική γλώσσα. Από το καλοκαίρι του 2019 διατηρεί τη δική της στήλη «Βιβλία που ξεχώρισαν» στο ένθετο Ο Μαγικός κόσμος του παιδικού βιβλίου της ηλεκτρονικής εφημερίδας KOS VOICE. Πρόσφατα, ανέλαβε επίσης τη στήλη Η μαγική μου βιβλιοθήκη στο blog των εκδόσεων Μεταίχμιο.
Έχει βραβευτεί τρεις φορές από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά: το 2013 με την Εύφημο Μνεία Μικρής Ιστορίας, το 2014 με το Βραβείο Μικρής Ιστορίας, και το 2015 με τον Έπαινο Ποίησης. Το 2012 βραβεύτηκε από το Υπουργείο Παιδείας στα πλαίσια του Θεσμού Αριστείας και Καινοτόμων Πρακτικών. Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και του ευρωπαϊκού δικτύου εκπαιδευτικών Teachers for Europe. Επισκέπτεται συχνά σχολεία και βιβλιοθήκες για να ενισχύσει τις δράσεις φιλαναγνωσίας.
(Για τον aylogyros news & την Καλλιόπη Γραμμένου)
