«Ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα της Κάλλης», συντροφιά με την εκπαιδευτικό, συγγραφέα & εικονογράφο Έλενα Λιάτου
Η αθωότητα της ψυχής μας, είναι αυτή που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε το ταξίδι της ζωής.
Ένα ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο «Ημερολόγιό» μας και μοιραζόμαστε τα μυστικά μας στο «Λεύκωμά».
Εσείς είχατε λεύκωμα;
Φυσικά και είχα λεύκωμα. Κλείνω τα μάτια και γυρνώ στα όμορφα εκείνα χρόνια της αθωότητας, της ανεμελιάς, της χαράς. Είχα φτιάξει ένα απλό μπλε τετράδιο και το χρησιμοποιούσα σαν λεύκωμα. Το είχα στολίσει με διάφορα αντικείμενα, είχα ζωγραφίσει όμορφα τις σελίδες του. Εκεί αποτύπωνα τις σκέψεις μου. Έγραφα ό,τι ήθελα να φυλάξω στου χρόνου το πέρασμα.
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ερώτηση;
Η αγαπημένη μου ερώτηση ήταν: «Πως είναι ο κόσμος που ονειρεύεσαι;» Εκεί είχα φτιάξει ένα δικό μου κόσμο, γεμάτο χαρά και χαμόγελα. Λαχταρούσα να γεμίσουν οι σελίδες με όνειρα, χρώματα, σκέψεις, συναισθήματα.
Πως ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;
Το παιδικό μου δωμάτιο, το μοιραζόμουν με την αδερφή μου. Ήταν μικρό, πάντα τακτοποιημένο και έλαμπε από καθαριότητα. Ο αδερφός μου σαν αγόρι είχε δικό του δωμάτιο. Παίζαμε όμως όλοι μαζί και σκαρώναμε ένα σωρό σκανταλιές.
Ποια περιοδικά διαβάζατε;
Στην εφηβεία ελάχιστες φορές αγόρασα το περιοδικό «Super Κατερίνα». Προτιμούσα να διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία. Η μητέρα μου, φρόντιζε να μου αγοράζει τις γιορτές κάποιο βιβλίο. Στο δημοτικό ακόμη έφτιαξα το πρώτο μου περιοδικό. Περιείχε αινίγματα, σπαζοκεφαλιές, παραμύθια, ακροστοιχίδες, ζωγραφιές. Έβλεπα τις λέξεις να στήνουν τρελό χορό στο χαρτί και αυτό μου άρεσε πολύ. Η συγγραφή από πολύ νωρίς ήταν για μένα τρόπος έκφρασης. Ήταν η συντροφιά μου, η παρηγοριά μου!
Ποιο ήταν το επάγγελμα που θέλατε να κάνετε;
Ονειρευόμουν να γίνω εκπαιδευτικός, να μαθαίνω γράμματα στα παιδιά. Ονειρευόμουν ένα αύριο φωτεινό, λουσμένο από του ήλιου τις αχτίδες τις χρυσές. Ένα μέλλον φωτεινό, χωρίς στερήσεις. Καρτερούσα μια ζωή γεμάτη χρώματα, πλημμυρισμένη από παιδικά χαμόγελα και καθάρια παιδικά μάτια. Η ζωή με αξίωσε να εκπληρώσω το όνειρο αυτό.
Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε;
Το πρώτο βιβλίο μου που εκδόθηκε, ήταν ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι με τίτλο «Δύο παράξενα γράμματα για τον Άγιο Βασίλη». Εκδόσεις Nostalgia το 2004. Ένα υπέροχο συλλεκτικό βιβλίο, αφού η εικονογράφησή του έχει γίνει με καρποστάλ από το μουσείο Ε.Λ.Ι.Α. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο, που αγαπήθηκε πολύ.
Θυμάστε την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου σας;
Σαν τώρα θαρρείς, θυμάμαι την πρώτη παρουσίαση. Είχε πραγματοποιηθεί στη Στοά βιβλίου στην Αίθουσα Λόγου. Πόση χαρά και συγκίνηση είχα αισθανθεί! Τα παιδιά της τάξης μου είχαν πλαισιώσει την εκδήλωση σε συνεργασία με τον συγγραφέα κύριο Κ. Κρομμύδα και είχαν διαβαστεί αποσπάσματα του βιβλίου.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σας; Υπάρχει κάτι που περιμένουμε από εσάς;
Στα άμεσα σχέδια μου είναι η δημιουργία θεατρικών παραστάσεων. Έχω ξεκινήσει συνεργασία με διάφορα θέατρα, όπου πραγματοποιούν θεατρικές παραστάσεις. Βασισμένες σε παιδικά παραμύθια μου. Δυστυχώς όμως η πανδημία έγινε αιτία να παγώσουν όλες οι δραστηριότητες, για λίγο ακόμη ελπίζω. Στα άμεσα σχέδια μου επίσης είναι να καταφέρω να συγγράψω ένα μυθιστόρημα. Οι καθημερινές υποχρεώσεις, δουλειά, οικογένεια, συγγραφή, παρουσιάσεις, εικονογραφήσεις, ραδιοφωνικές εκπομπές δεν αφήνουν αρκετό χρόνο ώστε να το ολοκληρώσω. Πιστεύω να τα καταφέρω στο κοντινό μέλλον.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι ο «Ο Αλχημιστής» του Πάουλο Κοέλιο. Η ιστορία αυτή δείχνει τη δύναμη που έχουν τα όνειρά μας. Η δύναμη βρίσκεται μέσα μας.
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά χρόνια;
Δεν έβλεπα καθόλου τηλεόραση. Ούτε τώρα βλέπω τηλεόραση εκτός από ελάχιστες φορές. Προτιμώ το διάβασμα, τη συγγραφή και τη ζωγραφική.
Θέατρο ή σινεμά;
Ανάμεσα στο θέατρο και το σινεμά, προτιμώ το θέατρο. Μου αρέσει το παιδικό θέατρο. Με βοηθά να κρατήσω ζωντανό το παιδί που κρύβω μέσα μου. Με τις επιθεωρήσεις πάλι, διασκεδάζω και γελάω με την ψυχή μου. Πραγματικά το έχω ανάγκη.
Τηλεόραση παρακολουθούσατε; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σίριαλ;
Δεν έβλεπα τηλεόραση. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Προτιμώ να ταξιδεύω με της φαντασίας τα φτερά, στις σελίδες των βιβλίων. Πόσα όμορφα ταξίδια μπορείς να κάνεις με ένα βιβλίο! Δεν χρειάζονται ναύλα, ούτε διόδια.
Αναμνήσεις ή όνειρα; Σε ποιο από τα δύο υπήρχαν περισσότερες αναφορές;
Πολλές αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια γίνονται πηγή έμπνευσης. Ανατρέχω στο παρελθόν και γράφω τις ιστορίες μου. Με της φαντασίας τα φτερά, ταξιδεύω στο χρόνο, τότε που ήσυχα και ανέμελα ζούσα με την οικογένειά μου στο όμορφο νησί της Κεφαλλονιάς, περιτριγυρισμένο από το μπλε της θάλασσας και το γαλάζιο του ουρανού.
Ποια ευχή κάνατε πριν πέσετε για ύπνο;
Κάθε βράδυ στην προσευχή μου, ευχαριστούσα το Θεό για όλα όσα μου έχει χαρίσει. Ζητούσα να μου δίνει δύναμη να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Να σπουδάσω να γίνω δασκάλα, να μπορώ να προσφέρω από την πλευρά μου, ένα λιθαράκι σε τούτο τον κόσμο. Η ευχή μου πραγματοποιήθηκε! Έγινα εκπαιδευτικός, γράφω και εικονογραφώ παραμύθια παιδικά, συνεργάζομαι με αξιόλογους εκδοτικούς, ζωγραφίζω, ανεβάζω θεατρικές παραστάσεις, συνδυάζοντας έτσι την εργασία μου με τα χόμπυ μου. Ταξιδεύω στο μαγικό κόσμο των παραμυθιών και μαζί με τα παιδιά παραμένω και εγώ παιδί μαζί τους κι ας τρέχει ο χρόνος. Πραγματική ευλογία!
Περιγράψτε μας μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά σας χρόνια; Την έχετε βάλει σε κάποιο βιβλίο σας;
Ήμουν περίπου 5 χρονών. Ο πατέρας μου είχε ένα ολόλευκο άλογο και με το κάρο έκανε μεταφορές. Εκείνο το ανοιξιάτικο πρωί, ξεκίνησε αχάραγα ακόμη για το λιμάνι, όπου θα κουβαλούσε κάποια σακιά τσιμέντο από το εμπορικό καράβι που είχε φτάσει. Ξύπνησα χαρούμενη! Η μητέρα μου έλειπε στο χωράφι. Αυτή ήταν η τέλεια ευκαιρία! Ήθελα να πάω κοντά του. Να τον βοηθήσω, να δω το μεγάλο καράβι που είχε έρθει από τον Πειραιά. Στην καρδούλα μου φώλιασε η προσμονή. Πήρα το ξύλινο αυτοσχέδιο καρότσι που μου είχε φτιάξει ο πατέρας, μαζί με την μοναδική πάνινη κούκλα που είχα και βγήκα στο δρόμο. Ακολούθησα το δρόμο που είχα δει να παίρνει πολλές φορές ο πατέρας. Ώρα πολλή περπάτησα κατά μήκος του ποταμού. Ακολούθησα τα χνάρια από το άλογο, τις βαθιές ροδιές στο χωματένιο δρόμο και τα αγαπημένα βήματα του πατέρα. Προχωρούσα και σιγοτραγουδούσα. Μετρούσα ένα ένα τα ξύλινα γεφυράκια, ώσπου να φτάσω στο τρίτο το τελευταίο που θα τον συναντούσα. Η καρδιά μου χτυπούσε από χαρά, σαν αντίκρυσαν τα μάτια μου το μεγάλο καράβι. Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου και μια γλυκιά γυναικεία φωνή. Ήταν η κυρία Δήμητρα η φουρνάρισσα. Μόλις την ενημέρωσα για τον προορισμό μου, με οδήγησε η ίδια στον πατέρα μου. Βλέποντας με, με κράτησε έκπληκτος στην αγκαλιά του. «Μικρή μου, πως έφτασες ως εδώ;» ρώτησε. «Η αγάπη όλα τα μπορεί πατερούλη. Μπορεί ακόμη και τα πιο δύσκολα. Κι αυτά που φαίνονται ακατόρθωτα» απάντησα χαμογελώντας. «Σ' αγαπώ» φώναξα τυλίγοντας τα μικρά χεράκια μου στο λαιμό του. Το όνειρό μου να δω το μεγάλο καράβι είχε βγει αληθινό! Και όποιο όνειρο κάνω αληθινό θα βγαίνει. Γιατί; Γιατί έχω βρει ένα τρόπο να φτάνω ό,τι ονειρεύομαι. Έχω ένα μυστικό την θέληση μου. Αυτή κρατώ σαν φυλαχτό στην καρδιά μου και με αυτή πορεύομαι στη ζωή μου. Ανεβήκαμε στο κάρο και πήραμε μαζί το δρόμο της επιστροφής. Στη διαδρομή σιγοτραγουδούσα.
Η θελησή μου, η δύναμή μου,
φτερά θα δίνει στην ψυχή μου.
Τα όνειρά μου να κυνηγήσω,
μες τη ζωή μου να συναντήσω.
Πόσες όμορφες αναμνήσεις έφερες στο μυαλό μου αγαπητή κυρία Γραμμένου. Ευχαριστώ θερμά την υπέροχη συνέντευξη.
Η Έλενα Λιάτου είναι εκπαιδευτικός, συγγραφέας & εικονογράφος.
Έχουν εκδοθεί παιδικά έργα της και ποιητικές συλλογές, ύστερα από βραβεύσεις.
Μέλος του κύκλου ελληνικού παιδικού βιβλίου, της Γ.Λ.Σ, της Π.Ε.Λ, του Κυπριακού Συνδέσμου παιδικού βιβλίου και του Δικτύου «Διαβάζω για τους άλλους.». Παρακολούθησε «Σεμινάριο Ηχογράφησης» και ηχογραφεί παραμύθια για παιδιά με προβλήματα όρασης.
Πήρε μέρος σε έρευνες του κοινωνιολόγου Δ. Ζερβού, οι οποίες έχουν εκδοθεί και χρησιμοποιούνται σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Συμμετέχει σε παρουσιάσεις σε Δημοτικές βιβλιοθήκες, φεστιβάλ, τηλεοπτικές, ραδιοφωνικές εκπομπές συμβάλλοντας στην προώθηση της παιδικής λογοτεχνίας.
Είναι υπεύθυνη σχολικής βιβλιοθήκης, όπου με πολλές δράσεις προωθεί τη φιλαναγνωσία.
Παρακολούθησε στη «Σχολή Πατάκη» «Τμήμα Δημιουργικής Γραφής», στο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» «Μαθήματα Λόγου για παιδιά και εφήβους» , πλήθος εκπαιδευτικών σεμιναρίων και το «εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Βόλου» με καθηγητή τον Δ. Λεϊμονή, το 2016-2018.Έχει παρακολουθήσει πλήθος εκπαιδευτικών Συνεδρίων. Συμμετείχε με υποτροφία στο 36ο Παγκόσμιο Συνέδριο τής IΒΒΥ, Αθήνα 2018.
Είναι μέλος κριτικής Επιτροπής Λογοτεχνικών διαγωνισμών του Λογοτεχνικού περιοδικού «Κέφαλος». Γράφει παιδικό θέατρο, οργανώνοντας παραστάσεις ύστερα από σπουδές στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο στο «Σχολικό Θέατρο». Έχουν ανέβει θεατρικές παραστάσεις , βασισμένες σε βιβλία της.
Αρθρογραφεί στα παιδαγωγικά-λογοτεχνικά περιοδικά, «Παράθυρο στην εκπαίδευση», «Πνοές λόγου και τέχνης», «lamvosart» και «Επίλλυον».
Συνεργάζεται με εκδόσεις Ψυχογιός, Ελληνοεκδοτική, Σμυρνιωτάκη, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, Εντύποις, Ωρίωνας, Δυάς, Οσελότος, Φυλάτος, Νοσταλγία, Ρουμελιώτη, Διάνυσμα, Πνοές Λόγου, Ήβη , Γράφημα ,Κέφαλος και τον Κύκλο ελληνικού παιδικού βιβλίου, που κυκλοφόρησε το συλλογικό έργο «Το γέλιο κάνει καλό στο σχολείο» για φιλανθρωπικό σκοπό. Στον συγκεκριμένο τόμο συνεργάστηκε με αξιόλογα ονόματα, όπως Α. Βαρελλά, Ε. Τριβιζάς, Β. Ηλιόπουλος, Χ. Μπουλώτης, Λ. Πέτροβιτς κ.α. Έχουν εκδοθεί 40 βιβλία της, ατομικά και συλλογικά. Πολλά από αυτά βρέθηκαν υποψήφια για τα βραβεία Public στην κατηγορία Παιδική Λογοτεχνία. Παρουσίαζε την παιδική εκπομπή» «Ο Παραμυθόκοσμος της Έλενας» στο ραδιόφωνο Λογοτεχνικό Βήμα.
Ταξιδεύοντας στο μαγικό κόσμο των παραμυθιών ξαναγίνεται παιδί και με της φαντασίας τα φτερά υπόσχεται στους μικρούς φίλους ταξίδια μακρινά! Ταξίδια ονειρεμένα!!
Επικοινωνία με τη συγγραφέα στο mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
(Για τον aylogyros news & την Καλλιόπη Γραμμένου)
