«Ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα της Κάλλης», συντροφιά με τη συγγραφέα Σοφία Δημοπούλου.
Η αθωότητα της ψυχής μας, είναι αυτή που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε το ταξίδι της ζωής.
Ένα ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο «Ημερολόγιό» μας και μοιραζόμαστε τα μυστικά μας στο «Λεύκωμά».
Εσείς, είχατε λεύκωμα;
Ναι, βέβαια, όλοι είχαμε τότε, στα χρόνια του Δημοτικού Σχολείου. Κυρίως τα κορίτσια.
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ερώτηση;
«Τι εστί έρως…» Ακόμα την ψάχνω την απάντηση…
Πως ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;
Δεν είχα παιδικό δωμάτιο. Κοιμόμουν και διάβαζα σε μια γωνιά της τραπεζαρίας μας, γιατί τα οικονομικά της οικογένειάς μου δεν επέτρεπαν να έχουμε μεγάλο σπίτι. Γι’ αυτό κι έπρεπε να είμαι πολύ τακτική με τα ρούχα και τα βιβλία μου κι αυτό μου έχει γίνει δεύτερη φύση κι ως σήμερα με ακολουθεί.
Ποια περιοδικά διαβάζατε;
Μανίνα και Κατερίνα, Μίκυ Μάους και Τιραμόλα, αλλά και Μπλεκ που δανειζόμουν από τον αδερφό της καλύτερής μου φίλης.
Ποιο ήταν το επάγγελμα που θέλατε να κάνετε;
Αυτό που σπούδασα - πολιτικός μηχανικός- ή εναλλακτικά, αρχιτέκτονας. Από πολύ μικρή με θυμάμαι να φτιάχνω σπιτάκια από χαρτόνι, δίχως να ξέρω καν την έννοια της μακέτας.
Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε;
Το «Lapis lazuli- η πέτρα που λείπει». Εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Ιωλκός.
Θυμάστε την πρώτη παρουσίαση βιβλίου σας;
Ασφαλώς. Ήταν κάτι σαν την πρώτη μέρα στο σχολείο. Μεγάλη χαρά, αλλά και πολύ άγχος.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σας; Υπάρχει κάτι που περιμένουμε από εσάς;
Έχω ήδη ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό να γράφω ένα κοινωνικό μυθιστόρημα και ελπίζω να το τελειώσω σύντομα. Επίσης σκοπεύω να μαζέψω διηγήματα και ποιήματά μου σε μια θεματική ενότητα που μπορούν να αποτελέσουν ένα αυτούσιο ανάγνωσμα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
«Ο ξένος» του Άλμπερτ Καμύ. Μεγάλη βουτιά στα βάθη της ανθρώπινης φύσης, καλοδουλεμένη γλώσσα, κάθε λέξη οδηγεί όλο και πιο πολύ στην κατανόηση της τραγικότητας της ζωής. Το διαβάζω κατά περιόδους γιατί φορτίζει το συναίσθημά μου.
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά σας χρόνια;
«Ο ελαφοκυνηγός» του Μάικλ Τσιμίνο , αλλά και το «Grease», αγαπημένο μιούζικαλ όλων των εφήβων της εποχής.
Σινεμά ή θέατρο;
Και τα δυο, δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Αγαπώ το σινεμά για τη διαχρονικότητά του- μια καλή ταινία μπορείς να τη δεις πολλές φορές, ώστε να αποκωδικοποιήσεις τα μηνύματά της-, αγαπώ το θέατρο για τη μοναδικότητα της στιγμής και γιατί μου κινητοποιεί όλες τις αισθήσεις. Και τα δυο με έχουν βοηθήσει πολύ συγγραφικά.
Τηλεόραση παρακολουθούσατε; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σίριαλ;
Σίριαλ δεν παρακολουθούσα, όπως και τώρα άλλωστε. Πάντα με κούραζε πως έπρεπε να παρακολουθήσω ανελλιπώς το επεισόδιο για να μην χάσω το νόημα. Παρακολουθούσα όμως σειρές «Το σπίτι στο λιβάδι», τη «Μάχη», το «Χαμένοι στο Διάστημα», τη «Μάγισσα»…
Αναμνήσεις ή όνειρα; Σε ποιο από τα δύο υπήρχαν περισσότερες αναφορές;
Όσο μεγαλώνω πιάνω τον εαυτό μου να στρέφεται περισσότερο προς τα πίσω, αλλά συνειδητά στρέφω τη συνείδησή μου στο μέλλον, ονειρεύομαι και βάζω στόχους. Οι αναμνήσεις είναι χρήσιμες, αλλά είναι και εθιστικές. Αν κολλήσεις σ’ αυτές, χάθηκες. Οπότε προτιμώ τα όνειρα, όπως κι όταν ήμουν παιδί…
Ποια ευχή κάνατε, πριν πέσετε για ύπνο;
Να είναι οι αγαπημένοι μου καλά και να καταφέρω να υλοποιήσω τα όνειρά μου. Οι περισσότερες ευχές μου έπιασαν.
Περιγράψτε μας μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά σας χρόνια… Την έχετε βάλει σε κάποιο βιβλίο σας;
Δύσκολο να θυμηθώ. Οι ιστορίες φεύγουν και μένει η γλυκιά ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας, σαν ταινία με πρωταγωνιστή κάποια άλλη. Ωστόσο, πολλά απ’ όσα θυμάμαι από εκείνη την τρυφερή εποχή, έχουν μπει στο βιβλίο μου «Η ζωή απέναντι». Η κεντρική ηρωίδα, η μικρή Δάφνη, στην πραγματικότητα είμαι εγώ.
Η Σοφία Δημοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, η καταγωγή της όμως είναι από τα Λουσικά, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα. Σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό πόλεων και κτιρίων. Εργάστηκε ως μηχανικός στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα και ασκεί το επάγγελμά της ως σήμερα. Παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή και την ποίηση και παραδίδει μαθήματα δημιουργικής γραφής, έχοντας ολοκληρώσει το πρόγραμμα «Δημιουργική ανάγνωση και γραφή της πεζογραφίας» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει άλλα τέσσερα μυθιστορήματα, ενώ διηγήματά της έχουν κατά καιρούς συμπεριληφθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε ηλεκτρονικά περιοδικά (themachine.gr, fractal.gr, diastixo.gr) και σε εφημερίδες. Διηγήματα και ποιήματά της υπάρχουν και στον ιστότοπό της www.sophiadimopoulou.gr.
Για τον aylogyros news & την Καλλιόπη Γραμμένου
