Πόσα ωραία μηνύματα λαμβάνεις μέσα από μια κουβέντα, όταν ο συνομιλητής σου εκφράζει τη μεγάλη του αγάπη γι’ αυτό που κάνει, αλλά και πόσο μαγικό είναι να ακούς τα λόγια της ψυχής, να βγαίνουν από το στόμα του σα νότες…
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την μουσική και το τραγούδι;
Από μικρό παιδί είχα μια κλήση προς τη μουσική. Μου άρεσε να βάζω τραγούδια στο Πικάπ για να τραγουδάω από πάνω και να κάνω ότι παίζω κάποιο αόρατο όργανο. Στα πέντε μου έτη είχα το πρώτο μου (και τελευταίο) αρμόνιο με το οποίο έπαιζα τις μελωδίες από τα γνωστά τραγούδια τις εποχής. Αργότερα, στο λύκειο φτιάξαμε την πρώτη μας μπάντα, μαζί με φίλους και συμμαθητές, όπου για πρώτη φορά έπαιζα μπάσο, το όργανο που τελικά έμαθα και που με συνοδεύει στην μουσική μου πορεία μέχρι και σήμερα. Μετά μετακόμισα και ήρθα στην Ελλάδα, όπου το πρώτο μου μέλημα ήταν να βρω μία μπάντα που να θέλει μπασίστα. Ελληνικά δεν ήξερα αλλά μπάντα βρήκα. Η Μουσική είναι, ήταν και θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Είναι η εσωτερική ανάγκη να εκφράσω τα συναισθήματα μου.
Τι σημαίνει η λέξη «μουσικός»;
Μαγεία. Ο Μουσικός είναι ένας μάγος. Η ίδια η διαδικασία του να συνδυάσεις μελωδίες, αρμονίες και ρυθμούς, να επιλέγεις τα όργανα που θα τα εκφράσουν με τον τρόπο που εσύ θες, ναι είναι Μαγεία.
Ποιες είναι εκείνες οι στιγμές της μέχρι τώρα πορείας σας, που έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη σας & ποιοι άνθρωποι στάθηκαν στο πλάϊ σας;
Η πρώτη συναυλία, το βάπτισμα του πυρός. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ήμουν σχεδόν δεκαοκτώ ετών. Τότε έπαιζα με ένα λαϊκό συγκρότημα του μουσικού εργαστηρίου του δήμου Ηλιούπολης. Ετοιμαζόμασταν για μία μεγάλη συναυλία αφιέρωμα στον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Η ημέρα ήρθε επιτέλους κάπου στα μέσα του Σεπτέμβρη το 1992. Θυμάμαι όλη την διαδικασία. Το Sound Check, την πρόβα για να τσεκάρουμε κάποια sos, τα καμαρίνια, να τσεκάρεις τη σειρά, τα αστεία μεταξύ μας για να ξορκίσουμε την ένταση. Και έρχεται η ώρα να ανεβούμε στη σκηνή. Το θέατρο ήταν γεμάτο. Και τώρα τι κάνουμε; Ήταν η πρώτη μου σκέψη. Η βραδιά ξεκίνησε με ένα ωραιότατο λόγο του τότε Δημάρχου ο οποίος κάλεσε και τον επίτιμο καλεσμένο της βραδιάς, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Και επιτέλους ξεκινάει το Live το οποίο κράτησε ένα καλό δίωρο. Είχε πάει πολύ καλά. Ο κόσμος χειροκροτούσε, χόρευε, τραγουδούσε μαζί μας. Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία και πολύ δυνατή.
Μουσικός, συνθέτης, ερμηνευτής, μουσικός παραγωγός. Κομμάτια της ζωής σας και ρόλοι δημιουργίας και ερμηνείας. Πως γίνεται αυτό το «πάντρεμα»;
Αμέ γίνεται. Όταν αγαπάς πραγματικά αυτό που κάνεις, θέλεις να μάθεις συνέχεια καινούρια πράγματα γύρο από αυτό. Αυτή η Αγάπη είναι που με σπρώχνει. Και έχω πολλά ακόμα που θέλω να μάθω.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» του ελληνικού τραγουδιού, ποιο τραγούδι θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Αυτή είναι δύσκολη ερώτηση. Υπάρχει τόσος μεγάλος πλούτος. Σίγουρα θα διάλεγα κάτι που έχει μέσα τις γεύσεις της Ελλάδας, την Θάλασσα, τον τρόπο ζωής, την διασκέδαση μας. Θα μπορούσε να είναι ένα νησιώτικο τραγούδι, ή ένα ωραίο χασάπικο.
Από την γενέτειρά σας, τι σας έχει λείψει και ποιο στοιχείο κουβαλάτε μέσα σας;
Μου έχουν λείψει οι φίλοι μου, οι παρέες μου, οι βόλτες στο κέντρο τις πόλης, με μία πίτσα στο χέρι. Ο απλός τρόπος ζωής και το ωραίο ιταλικό φαγητό. Μέσα μου κουβαλάω την μοναδική ομορφιά των χωριών της Costiera Amalfitana, τα χειροποίητα κεραμικά τους και φυσικά την μυρωδιά της θάλασσας.
Πιστεύεται ότι η σημερινή «Ελλάδα» έχει γυρίσει την πλάτη της τις τέχνες και τον πολιτισμό ή ο κόσμος αδιαφορεί;
Η αλήθεια είναι ότι η τέχνη πληρώνει ένα πολύ βαρύ τίμημα αυτήν την περίεργη χρονική στιγμή. Φυσικά αυτό ισχύει και για πολλά ακόμη κλάδοι. Εμείς ήμασταν όμως οι πρώτοι στους οποίους ζητήθηκε να “κάνουμε υπομονή”. Και είμαστε οι τελευταίοι που σκέφτηκαν ότι ίσως τους χρειάζεται και μία βοήθεια. Εγώ ευτυχώς έχω μία πρωινή δουλειά που αυτήν την εποχή μου εξασφαλίζει τα προς το ζην. Πολλοί συνάδελφοι μου όμως που ασχολούνται μόνο με την τέχνη αυτήν την εποχή περνούν πραγματικά δύσκολα. Και δεν μιλάω μόνο για το θέμα των παραστάσεων. Μιλάω και για τα ωδεία και τις σχολές θεάτρου ή χορού που απασχολούν καλλιτέχνες για να διδάσκουν την τέχνη τους στα παιδιά και όχι μόνο. Όχι, δεν νομίζω ότι ο κόσμος αδιαφορεί. Ο κόσμος αγαπάει την τέχνη. Οι εποχές έχουν αλλάξει, ίσως πρέπει εμείς να προσαρμοστούμε για να βρούμε κανάλι επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο. Σήμερα υπάρχουν νέες προκλήσεις όπως το Streaming που σου επιτρέπει να φτάσεις σε περισσότερο κόσμο. Όχι δεν πέθανε το Live. Απλά απέκτησε μια νέα οπτική γωνιά.
Οι «περιορισμοί» του COVID-19, έγιναν αιτία να αλλάξετε τα σχέδιά σας και ποια ήταν αυτά;
Όχι ακριβώς. Μου έδωσαν την ευκαιρία να δημιουργώ νέα τραγούδια, να τα ηχογραφήσω στο Home Studio μου, να τα περιποιηθώ μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια πριν τα στείλω για Mastering. Αυτό που ζούμε τώρα κάποια στιγμή θα περάσει. Το μετά είναι το θέμα
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Κυνήγα τα όνειρα σου με κάθε κόστος. Γράψε τη δική σου ιστορία.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
