Η Μαρία Λοϊζίδου γράφει στη γραφομηχανή για το «Η ιστορία του Λάθους… μου»
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και ποιο είναι το μήνυμα που κρύβετε πίσω από αυτό τον τίτλο;
Κάθε φορά που κάτι με απασχολεί, γράφω μια σχετική ιστορία. «Η ιστορία του Λάθους… μου» γράφτηκε παρατηρώντας πόσο δύσκολο είναι για όλους να αντιληφθούμε και να αποδεχτούμε ένα λάθος μας. Κι αυτό είναι το μήνυμα που κρύβεται πίσω από τον τίτλο: Κάνουμε λάθη για να γίνουμε καλύτεροι!
Τι είναι αυτό που κάνει τα παιδιά να μην αναγνωρίζουν τα λάθη τους; Τα φοβούνται ή φοβούνται τους άλλους για το τι θα πουν γι’ αυτά;
Πιστεύω ότι ο φόβος στα παιδιά για τα λάθη είναι κοινωνικός, προέρχεται δηλαδή από τις αντιδράσεις των γύρω τους όταν κάνουν λάθη. Έτσι, αρνούνται να δεχτούν τα λάθη ως δικά τους προκειμένου να αποφύγουν συνέπειες, να μην απογοητεύσουν άλλους και γενικά να μην θεωρούνται ότι έχουν αποτύχει.
Πόσο έτοιμα είναι σε αυτή την ηλικία (5-6 ετών), που απευθύνετε το βιβλίο, να αποδεχθούν ότι έκαναν λάθος;
Σίγουρα δεν περιμένουμε από ένα παιδί μικρής ηλικίας να αντιμετωπίσει ώριμα το λάθος του όπως θα έπρεπε να το αντιμετωπίσει ένας ενήλικας. Με αυτό το βιβλίο, τα παιδιά μαθαίνουν πως όλοι μας κάνουμε λάθη, πράγμα που τονίζει και η μαμά του ήρωα όταν του δείχνει τα δικά της λάθη. Επιπλέον, μαθαίνουν να μην φοβούνται τα λάθη τους αλλά να τα αποδέχονται, κάτι που διαπιστώνει και ο ήρωας: Όταν αρχίζει να ακούει το Λάθος του αντί να το αποφεύγει ή να το κρύβει, το Λάθος του ομορφαίνει.
Ισχύει η έκφραση «από τα λάθη μου έμαθα». Πόσο έτοιμος είναι ο ήρωας να το αποδεχθεί αυτό;
Νομίζω ισχύει καλύτερα η φράση «από τα λάθη μου μαθαίνω» μια και είναι αναπόφευκτο να σταματήσουμε ποτέ να κάνουμε λάθη. Κι αυτό είναι κάτι που κατάλαβε κι ο ήρωας στο τέλος της ιστορίας λέγοντας «ξέρω πως σύντομα θα μου έρθει ένα άλλο. Ουρανοκατέβατο. Μα δεν θα το αποφύγω ξανά. Γιατί ξέρω πως κάθε λάθος έρχεται για να με κάνει καλύτερο».
Καλλιόπη Γραμμένου
Δημοσιογράφος- Παιδαγωγός- Εμψυχώτρια
