Ο συγγραφέας Εμμανουήλ Μαύρος, γράφει στη γραφομηχανή για τον «ΚΩΔΙΚΟΣ ’21: Η επόμενη ημέρα»…
Από την «ελευθερία» της καθημερινότητας στην «αιχμαλωσία» της ζωής μας, λόγω του COVID -19. Πόσο σας επηρέασε αυτή η αλλαγή;
Με “αιχμαλωτίζει” η κατάχρηση και η υπερβολή στην ανοησία της ενημέρωσης για να συγκαλυφθεί η ρήση “όλα λάθος”. Ο καλλιτεχνικός χώρος στον οποίο κινούμαι έχει βαθύτατα πληγεί, οπότε όλη αυτή η κατάσταση με “αιχμαλωτίζει” στο να μην μπορώ να δημιουργήσω.
Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα πως λειτουργήσατε και τι ήταν αυτό που σας έλειψε περισσότερο;
Λείπουν οι αγκαλιές, τα φιλιά και αναπτύσσεται μια κατευθυνόμενη δεισιδαιμονία, τολμώ να πω: ένας αναβαθμισμένος κοινωνικός ρατσισμός. Αν μπορεί έτσι να ειπωθεί. Πάντως όσο διακινείς τον φόβο κάποια στιγμή θα τον λάβεις. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο και ας γίνει γνώση και συμμόρφωση σε αυτούς που τον διακινούν. Προσωπικά πάντως τον φόβο τον απέκλεισα δημιουργώντας.
Υπήρχαν στιγμές θυμού ή περισυλλογής;
Σαφέστατα και τα δυο. Θυμό στην υπερβολή, περισυλλογή για τα επόμενα προσωπικά βήματα. Σέβομαι τον φόβο του άλλου. Δεν μπορεί όμως ο δικός του φόβος να γίνει η δική μου φυλακή.
Αν σας ζητούσαμε να γράψετε μια ιστορία που βιώσατε μέσα σ’ αυτή την «καραντίνα», ποια θα ήταν αυτή;
Την έχω γράψει και θα έχετε την ευκαιρία να την διαβάσετε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα καθότι θα κυκλοφορήσει από την Άνεμος Εκδοτική. Μιλώ για το καινούργιο μου μυθιστόρημα και είναι αποτέλεσμα στα όσα με έχεις ρωτήσει. Υπομονή λοιπόν…
Ποιο θα ήταν το μήνυμα που θα στέλνατε σ’ όλους εκείνους που οι συνθήκες τους απαγορεύουν να κάνουν πράξη τα «θέλω» τους;
Να το κάνουν! Πάντα με προσοχή και προφυλάξεις σκεπτόμενοι τον συνάνθρωπο, να το κάνουν. Μην καταπιέζουν την ψυχή τους. Κι αν αντιμετωπίζουν ακόμα δυσκολίες μπορούν να προετοιμάσουν αυτά τα “θέλω” για μετά, η κατάσταση αυτή είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα τελειώσει. Κλείσε την τηλεόραση, άνοιξε κανά βιβλίο και κάνε το.
Αν σας ζητούσαμε να βάζατε έναν τίτλο στη χρονιά που έφυγε, ποιος θα ήταν αυτός;
Όλα λάθος!
Οι τέχνες και τα γράμματα, έπεσαν «θύμα» αυτής της καραντίνας ή πιστεύετε πως μέσα από αυτή θα βγουν πιο δυνατές;
Μα νομίζω γι’ αυτό τα “φυλάκισαν”. Σου ανέφερα πιο πάνω πως αν διακινείς φόβο κάποια στιγμή θα τον λάβεις. Όταν η λογική και η γνώση αρχίσει να νικά τον κατευθυνόμενο φόβο, τότε εσύ που τον σκόρπισες απλόχερα, θα το λάβεις με την διαφορά πως δεν θα έχεις τρόπους αντιμετώπισης. Είναι σαν την μάχη του “καλού” και του “κακού”. Όσες μάχες κι αν κερδίσει το “κακό” στο τέλος το “καλό” νικάει τον πόλεμο. Νομίζω λοιπόν πως θα βγουν πιο δυνατές.
Τι ήταν για εσάς το 1821, τι κοινά θα μπορούσε να είχε με το 2021 και πως φαντάζεστε την επόμενη μέρα;
Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις… Δύσκολο να βρεθούν ηγέτες να σε οδηγήσουν σε μια επανάσταση κοινωνική, πολιτική και πατριωτική. Το 1821 και πιο πριν, υπήρξαν καμιά τριανταριά στο σύνολο προσωπικότητες που είχαν την δύναμη να αψηφήσουν τον φόβο (κοινός με αυτόν που προανέφερα) και να οδηγήσουν ένα ολόκληρο, ταπεινωμένο και υποταγμένο λαό προς την ελευθερία. Την ατομική, την συλλογική, την ελευθερία της ψυχής, της σκέψης, της αξιοπρέπειας και του πνεύματος. Δίχως να ζητήσουν κανένα αντάλλαγμα. Ε, το λοιπόν, τέτοιοι άνθρωποι δεν πρόκειται να ξαναγεννηθούν. Και ξέρεις γιατί; Διότι εκείνοι οι άνθρωποι είχαν αισθητική κι ας σου ακούγεται περίεργο. Ακόμα και ο ερωτισμός στο να ζεις ελεύθερος, είναι αισθητική κι έχει να κάνει με την έκφραση, με τον τρόπο σκέψης και την αρμονία της ψυχής. Βέβαια… Όσο ζω ελπίζω!
Παύλος Ανδριάς by aylogyrosnews
