Ο ηθοποιός Θοδωρής Ρωμανίδης, γράφει στη γραφομηχανή για τον «ΚΩΔΙΚΟΣ ’21: Η επόμενη ημέρα»…
Από την «ελευθερία» της καθημερινότητας στην «αιχμαλωσία» της ζωής μας, λόγω του COVID -19. Πόσο σας επηρέασε αυτή η αλλαγή;
Ειδικά η δεύτερη καραντίνα, με έχει επηρεάσει αρκετά. Ψυχολογικά. Αν και μπορούμε να δουλεύουμε στα γυρίσματα, με διαρκή τεστ, κάτι που δεν γινόταν στην περσινή, αλλά για κάποιον λόγο είμαι κάπως.
Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα πως λειτουργήσατε και τι ήταν αυτό που σας έλειψε περισσότερο; Υπήρχαν στιγμές θυμού ή περισυλλογής;
Υπάρχουν στιγμές θυμού για όσα δεν γίνονται ή για όσα μας επιβάλλονται, αλλά και περισυλλογή. Αυτοκριτικής θα έλεγα. Σκέψεις για τα λάθη, αλλά και για όσα έκανα στη ζωή μου γενικότερα.
Ποιο θα ήταν το μήνυμα που θα στέλνατε σ’ όλους εκείνους που οι συνθήκες τους απαγορεύουν να κάνουν πράξη τα «θέλω» τους;
Εννοείται ότι θα τους έλεγα: υπομονή. Τι άλλο; Αν και νομίζω ότι εξαντλείται πλέον. Αλλά δεν μένει τίποτα άλλο. Και αν πιστεύουν στον Θεό και προσευχή.
Αν σας ζητούσαμε να βάζατε έναν τίτλο στη χρονιά που έφυγε, ποιος θα ήταν αυτός;
Καταραμένη, τρισκατάρατη και άλλα τέτοια ωραία.
Οι τέχνες, τα γράμματα και γενικά ο πολιτισμός, έπεσαν «θύμα» αυτής της καραντίνας ή πιστεύετε πως μέσα από αυτή θα βγουν πιο δυνατές;
Ο πολιτισμός γενικότερα, είναι το μεγάλο θύμα του ιού. Βέβαια έχουμε και μια ηγεσία που δεν δείχνει και ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μέχρι και ότι οι καλλιτέχνες ζούμε με μαύρα λεφτά, μας είπε. Πιο δυνατή θα βγει, από τις συγκυρίες. Εννοώ τις καταγγελίες, οι οποίες βέβαια είναι απόρροια της καραντίνας και της περισυλλογής, αυτοκριτικής, ενδοσκόπησης κλπ.
Ο χώρος του «πολιτισμού» όμως, σύμφωνα με τα όσα έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας, «κακοποιήθηκε» ψυχικά και σωματικά. Τι θα λέγατε για αυτή τη φρικτή εικόνα; Οι αποκαλύψεις, είναι μια μορφή «επανάστασης;»
Διαχωρίζω το ψυχικό από το σωματικό. Γιατί το πρώτο, χρόνια τώρα μας είχαν μάθει ότι είναι αναγκαίο κακό στην τέχνη. Αλλά το σωματικό, είναι απαράδεκτο. Δε μιλάω βέβαια για το συναινετικό σεξ, ακόμα και αν το έκαναν για να πάρουν ρόλο, από το εκβιαστικό, το απαιτητικό. Ο εκβιασμός: Η μου κάθεσαι, ή ρόλο δεν έχει. Και πολλές φορές να μην είχε ρόλο ούτως αλλιώς. Κοροϊδία δηλαδή. Πρέπει να απομονώνουν όλα αυτά τα στοιχεία. Βέβαια με κεφαλαία και bold, τονίζω ότι αυτά συμβαίνουν σε ΟΛΟΥΣ τους χώρους. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν βγαίνουν και από άλλα επαγγέλματα. Έχουμε μείνει μόνο στον δικό μας. Αυτό με εξοργίζει.
Τι ήταν για εσάς το 1821, τι κοινά θα μπορούσε να είχε με το 2021 και πως φαντάζεστε την επόμενη μέρα;
Το 1821 είναι τόσο μακρινό, αλλά αυτή τη στιγμή και τόσο κοντινό. Είναι φοβερό που 200 χρόνια μετά, η ευχή είναι η ίδια. Λευτεριά. Αν είναι δυνατόν. Όπως λένε αυτοί που γράφουν τα συνθήματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι φοβερό που γιορτάζουμε την ελευθερία, με μηνύματα στο 13033 για να βγούμε από το σπίτι μας. Η επόμενη μέρα, αν και φοβάμαι ότι θα αργήσει να έρθει, δεν θα είναι η ίδια με την προηγούμενη. Η καθημερινότητα μας δεν θα είναι η ίδια με αυτή που θυμόμαστε.
Παύλος Ανδριάς by aylogyrosnews
